Αναδημοσιεύουμε από το indymedia  την εισήγηση της πρωτοβουλίας συντρόφων/συντροφισσών no lager. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση πέρα από τις διαφωνίες μας, όπως για παράδειγμα την αντι-ιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης διολίσθηση στο σημείο που αναφέρεται η (υποτιθέμενη) “νεοαποικιακή εποχή”

Τα κέντρα κράτησης μεταναστών ως δομή πληθυσμιακής διαχείρισης

Τα κέντρα κράτησης όπως εμφανίζονται στην εποχή μας, ως κέντρα κράτησης μεταναστών, αποτελούν χώρους όπου άντρες, γυναίκες και παιδιά στερούνται την ελευθερία τους για ένα χρονικό διάστημα που ποικίλει από λίγους μή­νες μέχρι 18 ή και περισσότερους. Επίσημα ή ανεπίσημα, λιγότερο ή περισσότερο οργανωμέ­να, τα κέντρα κράτησης είναι χώροι όπου εκτο­πίζονται, για διοικητικούς λόγους, μέλη συγκε­κριμένων πληθυσμιακών ομάδων. Κοινωνικών ομάδων που παράγονται εντός του κυρίαρχου λόγου ως επικίνδυνες για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και την κοινωνική συνοχή. Που στιγματίζονται ως βάρβαρες και απολίτιστες, ως εισβολείς που απειλούν την εθνική και φυλετική καθαρότητα, ως άχρηστο περίσσευμα το οποίο παρασιτεί και επιβαρύνει το κοινωνικό σώμα. Στις μέρες μας, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά συμπυκνώνονται, κατά κύ­ριο λόγο, στη φιγούρα του παράνομου μετανά­στη.

Τα κέντρα κράτησης, ως πολύ συγκεκριμένη τεχνολογία πληθυσμιακής διαχείρισης, επα­νεμφανίζονται μαζικά σε όλον τον λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο (αλλά και στην περιφέρειά του) τα τελευταία 20 χρόνια ως αναπόσπα­στο κομμάτι των πολιτικών για τον έλεγχο, τη ρύθμιση και την πειθάρχηση των ποικίλων με­ταναστευτικών ροών, είτε σε τοπικό/ εθνικό επίπεδο, είτε σε ευρύτερο/ διακρατικό. Των πο­λιτικών για τη διαχείριση μιας ανθρώπινης κινη­τικότητας που συνεχίζεται να παράγεται μαζικά σε όλη την καπιταλιστική περιφέρεια, αλλά και εντός της καπιταλιστικής δύσης. Άλλοτε στη βάση της ανάγκης, όπως αυτή προκύπτει από τις εντεινόμενες πολεμικές και “αναπτυξιακές” επεμβάσεις της “δύσης” και την πληθώρα των αυταρχικών καθεστώτων, άλλοτε στη βάση της επιθυμίας για μια καλύτερη ζωή, πιο συχνά με μια μίξη αυτών των δύο. Ο έλεγχος αυτής της κινητικότητας, ώστε να περιοριστούν οι κίνδυ­νοι για ένα ευρύ πεδίο σχέσεων εξουσίας και να πολλαπλασιαστούν οι δυνατότητες για μια προσοδοφόρα -υλική και ιδεολογική- αξιοποίη­σή της, είναι πάγιο ζητούμενο για την καπιτα­λιστική διακυβέρνηση. Η προστασία της πολιτι­κής συγκρότησης του έθνους κράτους, η (ανα)συγκρότηση και θωράκιση της ταυτότητας του δυτικού ανθρώπου-πολίτη ως ανώτερου ανθρώπου, φορέα πολιτισμού, επιθυμιών και δικαιωμάτων, η εξυπηρέτηση των απαιτήσεων του παγκόσμιου καπιταλισμού για φθηνή, ευέ­λικτη και πειθαρχημένη εργασία, η υποκειμενο­ποίηση των ίδιων των μεταναστών ως φοβισμέ­νων, ενοχικών και πειθήνιων υποτελών και η απενεργοποίηση των δυνατοτήτων αγώνα που κουβαλούν μαζί τους, συγκροτούν έναν κορμό βασικών στόχων για τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές.

Continue reading →

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=pXLgOFZ2HQA[/youtube]

Sherene Seikaly, director of Middle East Studies Center, talks about how the Egyptian state’s production of the body as a terrorized and passive political subject inspired people to take their lives in their hands and revolt.

Η αστυνομία απειλεί ότι θα επέμβει και θα “καθαρίσει” εντελώς το πάρκο Gezi: “Μάνες και πατέρες πάρτε τα παιδιά σας από το πάρκο, η υπομονή μου τελείωσε. Θα απαντήσουμε με γροθιά στη γροθιά”, είπε ο Κύριος Ερντογάν. Λογικό αποτέλεσμα είναι η “ανθρώπινη αλυσίδα των μανάδων”:

Την ίδια ώρα η Moody’s δηλώνει ότι “οι διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη απειλούν τα σχέδιά της για μόχλευση των περιουσιακών της στοιχείων και αν συνεχιστούν και ενταθούν μπορούν να υπονομεύσουν το φιλόδοξο σχέδιο ανάπτυξής της”.

«Καθαρά από την πιστωτική πλευρά, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά την ικανότητα του δήμου να χρηματοδοτήσει από μόνος του τις μεγάλες επενδυτικές ανάγκες μέσω των πωλήσεων assets,» αναφέρει η Moody΄s.

Ο μητροπολιτικός δήμος της Κωνσταντινούπολη, ο οποίος παρέχει κεφάλαια για πολλά αναπτυξιακά έργα έχει αξιολόγηση Baa3 με σταθερό outlook από τη Moody΄s.

Οι συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες στα μεγάλα αναπτυξιακά έργα μπορούν μόνο να αποθαρρύνουν τις άμεσες ξένες επενδύσεις και να μειώσει την ελκυστικότητα των περιουσιακών στοιχείων της πόλης που είναι προς πώληση.

Η Moody΄s προσθέτει πως οι διαδηλώσεις θα έχουν πιθανότατα αρνητικές συνέπειες στην τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας. Το 2012 η Κωνσταντινούπολη αντιστοιχούσε σε ποσοστό άνω του 25% στις αφίξεις τουριστών και στα έσοδα από τον τουρισμό έναντι 20% περίπου το 2010.

Το άρθρο αυτό λέει στη γλώσσα του κεφαλαίου πώς ένα βασικό συμπέρασμα για τη σύγχρονη κατάσταση της σχέσης του κεφαλαίου εκφράζεται (στην ειδική γλώσσα της συγκυρίας στην Τουρκία). Το συμπέρασμα αυτό συμπυκνώνεται ως εξής: η κοινωνική αναπαραγωγή της εργατικής τάξης γίνεται ολοένα και πιο εξαρτημένη από τη «διαχείριση κινδύνου» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου (του κεφαλαίου…), δηλαδή, σε τελική ανάλυση από το κατά πόσο η εργατική τάξη θα κάτσει ήσυχη, θα αποδεχθεί την αναδιάρθρωση και δεν θα δημιουργήσει προβλήματα ρευστότητας. Με τον τρόπο του Μαρξ: «η ιδιάζουσα μορφή της συσσώρευσης χρηματικού κεφαλαίου […] ανάγεται σε συσσώρευση απαιτήσεων πάνω στην εργασία». (blaumachen #6, Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα)

Σύντομη ιστορία της Scalp-Reflex

συνέχεια και τέλος

Η ομάδα μας, η Scalp-Reflex[1], προχωρά σήμερα στην ανακοίνωση της διάλυσή της μετά από περισσότερα από 25 χρόνια ύπαρξης και δράσης στον χώρο της πολιτικής και της αντικουλτούρας του Παρισιού.

Είδαμε πολλές γενιές αγωνιστριών να διαδέχονται η μια την άλλη, με την καθεμία να συνεισφέρει με τον δικό της τρόπο της σε αυτή την περιπέτεια. Είναι καιρός σήμερα να κάνουμε έναν απολογισμό της δράσης μας μας, προκειμένου αυτοί που αποτελούν σήμερα την ομάδα Scalp-Reflex να μπορέσουν να ολοκληρώσουν αυτή την ιστορία και να εγκαινιάσουν μια νέα δυναμική. Επιλέγοντας να δημοσιοποιήσουμε αυτή την ανακοίνωση και αυτές τις σκέψεις-απολογισμό, αντί να περιοριστούμε στο να αφήσουμε αυτή την ομάδα να χαθεί όπως τόσες άλλες, ελπίζουμε ότι η μεταφορά της εμπειρίας μας θα μπορέσει να συμβάλλει στην προώθηση της σκέψης άλλων μαχόμενων [militantes] ομάδων ή οργανώσεων και έτσι να συνεισφέρει για μια τελευταία φορά στην αναζωογόνηση και εμπλουτισμό του πολιτικού μας χώρου.

Αυτός ο απολογισμός προφανώς δε θα είναι εξαντλητικός. Κάποιοι δε θα αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους στις αναλύσεις μας, άλλοι θα βρουν ότι λείπουν σημαντικά στοιχεία· δεν υποστηρίζουμε ότι γράφουμε εδώ την ιστορία της ομάδας μας, ούτε ότι την εκπροσωπούμε όπως αυτή συγκροτήθηκε στο πέρασμα του χρόνου, γιατί αυτός ο στόχος είναι αδύνατος χωρίς τη συμμετοχή του συνόλου των πρωταγωνιστών. Εντούτοις, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε και να διαβεβαιώσουμε ξανά ότι δεν αρνούμαστε τίποτα από τη συλλογική μας ιστορία.

Continue reading →