[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=20V2pv33F-w[/youtube]

Κορυφώνονται (ή αρχίζει ένας νέος γύρος;) στην Αίγυπτο οι διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες ενάντια στο νέο αστυνομικό καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει ο Μόρσι σε συνεργασία με την οργάνωση των Αδελφών Μουσουλμάνων στις 30 Ιουνίου. Ο Μόρσι υλοποίησε μια απειλή αντίστοιχη με αυτές του Ερντογάν, έβγαλε τους υποστηρικτές του στο δρόμο με αποτέλεσμα στις σημερινές συγκρούσεις πλέον να υπάρχει τουλάχιστον ένας νεκρός και εκατοντάδες τραυματίες. Η μεγάλη σύγκρουση που ξεκίνησε στην Αίγυπτο το 2011 έχει αναπαραχθεί ως πολιτική σύγκρουση. Τα τρία στάδια της είναι: η εξέγερση που ρίχνει το καθεστώς Μουμπάρακ, το μεταβατικό στάδιο που ανέλαβε η “χούντα” μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου 2012 και ο ένας χρόνος του Μόρσι, ο οποίος αναμενόταν από τη Διεθνή του κεφαλαίου ως ο “νέος Ερντογάν”. Το ΔΝΤ ανέμενε την πολιτική σταθεροποίηση για να παρέμβει με ένα πρόγραμμα και να “σώσει την οικονομία” της Αιγύπτου. Η πολιτική σταθεροποίηση όμως δεν επήλθε παρά την προσπάθεια του Μόρσι να χρησιμοποιήσει τον ισλαμισμό ως ενοποιητικό παράγοντα για να δημιουργήσει το απαραίτητο κοινωνικό μπλοκ που θα στήριζε την αναδιάρθρωση στη βάση του δόγματος “τάξη και ασφάλεια”. Η αναταραχή επανήλθε λοιπόν δριμύτερη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει ξεπεράσει τα πολιτικά όρια της. Έχει όμως μεγάλη σημασία ότι η πολυπόθητη για το κεφάλαιο εθνική ενότητα (άσχετα αν στη συγκεκριμένη περίπτωση επιχειρείται στη βάση της ισλαμικής ιδεολογικής ηγεμονίας) ΔΕΝ καθίσταται εφικτό να υλοποιηθεί. Αυτό το γεγονός από μόνο του αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για την αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κοινωνίας της Αιγύπτου.

Ο Μόρσι στο διάγγελμα του μετά τις σημερινές συγκρούσεις παριστάνει ότι δεν τρέχει τίποτα και στην ουσία εξαγγέλει την επιτάχυνση της αναδιάρθρωσης, μιλώντας μόνο για την αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού (λέει ότι θα προσπαθήσει να διπλασιάσει το βασικό μισθό!). Κρατάει όμως τους τόνους χαμηλά, παραδέχεται ότι υπάρχει πρόβλημα ηλεκτροδότησης και επάρκειας καυσίμων. Φτάνει όμως και στην ουσία αυτού που θέλει να πει: “Αν υπήρχε πολιτική σταθερότητα δε θα ζητούσαμε δάνειο από το ΔΝΤ!”. Σ’αυτή τη φράση συμπυκνώνεται η αντίφαση της τρέχουσας συγκυρίας:

[…] η κοινωνική αναπαραγωγή της εργατικής τάξης γίνεται ολοένα και πιο εξαρτημένη από τη «διαχείριση κινδύνου» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου (του κεφαλαίου…), δηλαδή, σε τελική ανάλυση από το κατά πόσο η εργατική τάξη θα κάτσει ήσυχη, θα αποδεχθεί την αναδιάρθρωση και δεν θα δημιουργήσει προβλήματα ρευστότητας. Με τον τρόπο του Μαρξ: «η ιδιάζουσα μορφή της συσσώρευσης χρηματικού κεφαλαίου […] ανάγεται σε συσσώρευση απαιτήσεων πάνω στην εργασία». Η αντίφαση πλέον φαίνεται να χτυπάει κόκκινο, η ταξική πάλη ως άμυνα, ως υπεράσπιση του ταξικού ανήκειν τίθεται ενάντια στον εαυτό της, ενάντια στην αναπαραγωγή του ταξικού ανήκειν, καθώς η ίδια η ύπαρξη της ρευστότητας απαιτεί τον αποκλεισμό μέρους του προλεταριάτου από την πρόσβαση ακόμη και στο δανειζόμενο κεφάλαιο, ακόμη και η δυνατότητα του προλεταριάτου να χρεωθεί το ίδιο το μέλλον του καπιταλισμού αμφισβητείται σε κάθε επίπεδο. Οι εξελίξεις επιταχύνονται, οι τάσεις ενσωμάτωσης διά του απο- κλεισμού γίνονται ολοένα και πιο σαφείς και η αμφισβήτηση του ταξικού ανήκειν παράγεται ως πιθανή εσωτερική ρήξη της δυναμικής των σύγχρονων αγώνων.

blaumachen #6, Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα

Στην ουσία ο Μόρσι απευθύνεται στη Διεθνή του κεφαλαίου και ζητάει τη στήριξη της προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στη σκληρή καταστολή  και την ενσωμάτωση μέρους της εργατικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων στο κράτος (κάτι που ζητούσε η εξέγερση του 2011). Ο κόσμος την ίδια ώρα μαζεύεται στην Ταχρίρ. Η συνέχεια αναμένεται ταραχώδης…

Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και σήμερα στο Bello Horizonte. Συγκρούσεις, εμπρησμοί, καταστροφές συνθέτουν το σκηνικό. Φωτογραφίες και ενημέρωση εδώ

Ποια είναι η δομή της κρίσης στη Βραζιλία; Ποια είναι η σύνθεση των διαδηλωτών; Ακολουθούν ορισμένες επισημάνσεις και ένα ενδιαφέρον άρθρο.

Γαιοπρόσοδος (περιφράξεις γης ιθαγενών, εκτοπισμός κατοίκων από τις φαβέλες). Κρίση αναπαραγωγής των φτωχών – δομικός αποκλεισμός τους. Κρίση αναπαραγωγής μεσαίων στρωμάτων γύρω από α) γαιοπρόσοδο (δημόσιος χώρος, περιβάλλον), β) πνευματικά δικαιώματα, γ) φύλο. Οι διεκδικήσεις απονομιμοποιούνται από το κράτος καθώς στην πραγματικότητα αμφισβητούν σε δομικό επίπεδο το νεοφιλελευθερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο (Λούλα-Ρούσεφ). Η απονομιμοποίηση της διεκδίκησης (καταστολή) λειτουργεί σαν συνεχώς ανανεωνόμενη αφορμή για τη συνέχιση των διαμαρτυριών. Κρίση της Αριστεράς, μετατροπή της Αριστεράς σε κατασταλτική δύναμη, κρίση της πολιτικής. Αμφισβήτηση της “ανάπτυξης”, το κίνημα καθώς επιτίθεται στο confederations cup  αντικειμενικά υπονομεύει την οικονομία.

Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από το Al Jazeera γιατί παρότι μιλάει σε μια άλλη γλώσσα στην ουσία μιλάει για το μηχανισμό παραγωγής της κρίσης στο επίπεδο αναπαραγωγής των τάξεων (στην ειδική μορφή που λαμβάνει η κρίση στη Βραζιλία).

Brazil has been roiled by protests in recent weeks. At first, tens of thousands of people took to the streets across the country to protest bus and subway fare hikes and demand free public transportation.

Rather than scare people off, the heavy-handed police reaction helped stir things up. In Sao Paulo alone, 235 people were arrested last Thursday – many for carrying vinegar to minimise the effects of tear gas. Reports abounded of police brutality and provocation, including a policeman caught on camera vandalising his own vehicle.

[…]

Police violence is a structural problem in Brazil. But the fact that Brazil is presently hosting the FIFA Confederations Cup, and thus is preoccupied with its international image and under special rules agreed with FIFA, makes the situation much worse.

Protests against human rights abuses and misuse of public funds in the preparations for the 2014 World Cup and 2016 Olympics – which took place over the weekend – were again heavily repressed.

Continue reading →