Daily Archives: June 12, 2013

TAKSIM SOLIDARITY: To the Press and Citizens of Turkey

07048a12d50405823ffd3f721635e480

12 June 2013

As TAKSIM SOLIDARITY, we want to announce that none of our representatives have been invited and none will be participating to the meetings that will be held with Prime Minister. No meeting, while the police violence disregarding right to life so relentlessly continues in and around the Gezi Park, will produce results.

As the citizens of Turkey follow closely, a committee of representatives from Taksim Solidarity have met Deputy PM Bülent Arınç and conveyed the demands to the government through him in June 5, 2013. From this date on, there has been no statement regarding the demands, which were articulated.

Continue reading

Αυτοδιάλυση της Scalp-Reflex Παρισιού: ένας αυτοκριτικός απολογισμός

 

Image-1

Σύντομη ιστορία της Scalp-Reflex

συνέχεια και τέλος

Η ομάδα μας, η Scalp-Reflex[1], προχωρά σήμερα στην ανακοίνωση της διάλυσή της μετά από περισσότερα από 25 χρόνια ύπαρξης και δράσης στον χώρο της πολιτικής και της αντικουλτούρας του Παρισιού.

Είδαμε πολλές γενιές αγωνιστριών να διαδέχονται η μια την άλλη, με την καθεμία να συνεισφέρει με τον δικό της τρόπο της σε αυτή την περιπέτεια. Είναι καιρός σήμερα να κάνουμε έναν απολογισμό της δράσης μας μας, προκειμένου αυτοί που αποτελούν σήμερα την ομάδα Scalp-Reflex να μπορέσουν να ολοκληρώσουν αυτή την ιστορία και να εγκαινιάσουν μια νέα δυναμική. Επιλέγοντας να δημοσιοποιήσουμε αυτή την ανακοίνωση και αυτές τις σκέψεις-απολογισμό, αντί να περιοριστούμε στο να αφήσουμε αυτή την ομάδα να χαθεί όπως τόσες άλλες, ελπίζουμε ότι η μεταφορά της εμπειρίας μας θα μπορέσει να συμβάλλει στην προώθηση της σκέψης άλλων μαχόμενων [militantes] ομάδων ή οργανώσεων και έτσι να συνεισφέρει για μια τελευταία φορά στην αναζωογόνηση και εμπλουτισμό του πολιτικού μας χώρου.

Αυτός ο απολογισμός προφανώς δε θα είναι εξαντλητικός. Κάποιοι δε θα αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους στις αναλύσεις μας, άλλοι θα βρουν ότι λείπουν σημαντικά στοιχεία· δεν υποστηρίζουμε ότι γράφουμε εδώ την ιστορία της ομάδας μας, ούτε ότι την εκπροσωπούμε όπως αυτή συγκροτήθηκε στο πέρασμα του χρόνου, γιατί αυτός ο στόχος είναι αδύνατος χωρίς τη συμμετοχή του συνόλου των πρωταγωνιστών. Εντούτοις, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε και να διαβεβαιώσουμε ξανά ότι δεν αρνούμαστε τίποτα από τη συλλογική μας ιστορία.

Continue reading

John Holloway: Solidarity message to the insurgents in Turkey

tumblr_mo8s04TOex1svr7izo1_500

Chapuling in the Streets

Taksim Tahrir Sintagma Puerta del Sol Plaza de Mayo Zuccotti Square St. Paul’s. Everywhere around the world we are dancing in the streets. Dancing with rage, dancing with joy, dancing gravediggers on the graves of our masters. We are all Turks, all Greeks, all Cypriots. And now we are all chapuling, chapuling as we sing out loud our refusal to accept any more, our refusal to watch them destroy parks to make way for shopping malls, our refusal to accept their obscene injustices, refusal to sit by and let them destroy the planet, refusal to let them take our world from us, refusal to accept their stupid arrogance. So dance Istanbul, dance Ankara, dance Izmir, and the world dances with you. Cairo, Athens, Istanbul, Madrid, New York, London, Buenos Aires, Frankfurt, Cochabamba, Stockholm, and more and more and more and more and more.

John Holloway

Κουρσεύοντας στους δρόμους

Ταξίμ, Ταχρίρ, Σύνταγμα, Πουέρτα ντελ Σολ, Πλατεία Ζουκότι και Αγίου Παύλου. Παντού στον κόσμο χορεύουμε στους δρόμους. Χορεύουμε με οργή, χορεύουμε με χαρά, χορευτές που σκάβουμε το λάκκο των αφεντικών μας. Είμαστε όλοι Τούρκοι, όλοι Έλληνες, όλοι Κύπριοι. Και τώρα όλοι μαζί κουρσεύουμε, κουρσεύουμε τραγουδώντας δυνατά ότι αρνούμαστε μας να ανεχτούμε κι άλλα, αρνούμαστε να τους βλέπουμε να καταστρέφουν τα πάρκα για να κάνουν χώρο για εμπορικά κέντρα, αρνούμαστε να δεχτούμε την ύποπτη δικαιοσύνη τους, αρνούμαστε να μένουμε απαθείς ενώ καταστρέφουν τον πλανήτη, αρνούμαστε να τους αφήσουμε να μας πάρουν τον κόσμο μας, αρνούμαστε να δεχτούμε την ηλίθια αλαζονεία τους. Γι’ αυτό χόρεψε Ιστανμπούλ, χόρεψε Άγκυρα, χόρεψε Ιζμίρ και ο κόσμος ας χορέψει μαζί σας. Κάιρο, Αθήνα, Ιστανμπούλ, Μαδρίτη, Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Μπουένος Άιρες, Φρανκφούρτη, Κοτσαμπάμπα, Στοκχόλμη κι αλλού κι αλλού κι αλλού κι αλλού κι αλλού κι αλλού.

Τζον Χόλογουεϊ

Τι θέλουν (αλλά δεν μπορούν να έχουν) οι καταληψίες του #occupygezi?

a-wall-of-free-food-drink-and-supplies-in-gezi-also-contains-antacid-for-tear-gas

 

P1070476

Κοινοτισμός, διατήρηση του ταξικού ανήκειν (αναγνώριση της ύπαρξης της κοινωνίας των πολιτών και ενσωμάτωση της από το κράτος), ελευθερία του λόγου, αντι-καταστολή: Με δυο λόγια, “δημοκρατία”. Μόνο που η διεκδίκηση της δημοκρατίας βρίσκεται πλέον ταυτόχρονα σε παροξυσμό και σε κρίση…  

Άκου εδώ την περιγραφή ενός από τη νεολαία του Σύριζα σχετικά με την “Κομμούνα της Ταξίμ”.

Κι εδώ αποσπάσματα ενός άρθρου γραμμένου από μια χαρακτηριστική (θεωρούμε εμείς) συμμετέχουσα στο κίνημα (η έμφαση δική μας):

Signs everywhere say that “nothing is for sale in the park.” Food, masks, medical and other supplies, clothes, etc. are distributed free of charge.

After talking to the park protesters for days here is a very quick compilation of the main complaints and reasons people say brought them to the park:

1- Protesters say that they are worried about Erdogan’s growing authoritarian style of governance. “He thinks we don’t count.” “He never listens to anyone else.” “Why are they trying to pass laws about how I live? What’s it to him?”

Erdogan’s AKP party won the last election (its third) and is admittedly popular with many sectors of society, including some who are now in the Park have voted for him. It has accomplished many good things for the country through a program of reform and development. Any comparisons with Mubarak and pre-Tahrir 2011 Egypt are misplaced and ignorant. The country is polarized; it is not ruled by an unelected autocrat.

However, due to the electoral system which punishes small parties (with a 10% barrier for entrance to the parliament) and a spectacularly incompetent opposition, AKP has almost two-thirds of the deputies in the parliament with about 50% of the vote. Due to this set up, they can pass almost any law they want. People said to me “he rules like he has 90%.”

Continue reading

ΕΡΤ: Η επικαιροποίηση της αναδιάρθρωσης

 

BMgh4TjCQAAHnfa

Η επίδειξη δύναμης και πολιτικού εκβιασμού του Σαμαρά, που ολοένα και περισσότερο αποκαλυπτεται ότι είναι φασίστας και ότι αν χρειαστεί θα κυβερνήσει με στολή, ή παρέα με τους μπράβους της νύχτας της ΧΑ, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως μια έκφραση της πρωτοβουλίας των κινήσεων που διαθέτει το κεφάλαιο σ’αυτή τη φάση της αναδιάρθρωσης. Πρόκειται για ένα δομικό στοιχείο της συγκυρίας που υπερβαίνει τα πρόσωπα, τα “περιβάλλοντα” ή τις “φράξιες”. Σε τι συνίσταται αυτό το δομικό στοιχείο:

α) Αποτελεί συμπυκνωμένη έκφραση της συνεχώς επιταχυνόμενης τάσης να εμφανίζεται η κοινωνική αναπαραγωγή στο σύνολο της ως καταστολή: Αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Αυτό δεν είναι αμελητέο γεγονός όπως μας δείχνει η εντελώς ξαφνική εξέγερση στην Τουρκία. Η δημοκρατία είναι σε κρίση ως διεκδίκηση, παρότι ο δημοκρατικός φετιχισμός του κινήματος δεν αφήνει αυτό το γεγονός να γίνει ορατό δια γυμνού οφθαλμού. Ο Σαμαράς είναι εκλεγμένος και λέει ότι αν δεν συμφωνεί η κυβερνητική πλειοψηφία με τις αποφάσεις του θα πάει σε εκλογές, το πολίτευμα ΕΙΝΑΙ δημοκρατία, και η καταστολή ποτέ δεν ήταν ξένη προς τη δημοκρατία. Το κίνημα μιλώντας για δημοκρατία μεταφράζει το ερώτημα που του θέτει η συγκυρία σε μια γλώσσα που δεν ισχύει πια.

β) Η τάση αυτή είναι η μορφή που παίρνει η αναδιάρθρωση ως κατάργηση της κρατικής  ιδιοκτησίας του κεφαλαίου. Αυτό σημαίνει και δημιουργία νέων πεδίων παραγωγής υπεραξίας αλλά και ιδιωτικοποιημένος δηλαδή πιο πειθαρχικός και σκληρός έλεγχος της αναπαραγωγής του προλεταριάτου. Αυτό είναι απαραίτητο σήμερα από τη σκοπιά του κεφαλαίου, το οποίο τείνει να αναδιαρθρωθεί προς την κατεύθυνση εμβάθυνσης των τάσεων του κύκλου συσσώρευσης. Όμως η μορφή που θα πάρει η αναδιάρθρωση δεν είναι προκαθορισμένη, καθώς το κεφάλαιο δεν είναι μόνο η τάξη του κεφαλαίου, αλλά η σχέση του κεφαλαίου, η αναδιάρθρωση μορφοποιείται συνεχώς από την ταξική πάλη και ανασυγκροτείται η ίδια ως ταξική πάλη με ότι αυτό συνεπάγεται: αιφνιδιασμοί, τακτικές, στρατηγικές, πόλεμος. Αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα από όσο φαίνεται να γίνονται αυτή τη στιγμή.

γ) Ο σύγχρονος χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός από τη μία πλευρά κατόρθωσε να καταστήσει α-συστημική κάθε διεκδίκηση, από την άλλη πλευρά όμως έχει καταστήσει το πεδίο του δρόμου, τον “εκτός παραγωγικής διαδικασίας” χώρο και χρόνο, άρα την ίδια την αναπαραγωγή του επικίνδυνη. Αυτός ο κίνδυνος ολοένα και αυξάνεται, η συγχρονία των γεγονότων δεν είναι ποτέ τυχαία, είναι πάντοτε έκφραση μιας δομικής εσωτερικής κίνησης (το αποτέλεσμα βέβαια της συγχρονίας θα είναι αποτέλεσμα του συμβάντος, της  συγκεκριμένης μάχης που παράγεται). Εκείνο που δεν αφήνει περιθώρια ελιγμών στον σύγχρονο χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό είναι ότι η προηγούμενη ακαμψία του, στη φάση της ανόδου του κύκλου του ήταν το στοιχείο της επιτυχίας του. Η ακαμψία και η εκμετάλλευση του κινδύνου ως πεδίου παραγωγής κέρδους σε σύντομο χρονικό διάστημα ήταν ο θρίαμβος του. Σήμερα όμως αυτή η ακαμψία είναι απλώς η άλλη όψη του κινδύνου των ταραχών ως κυρίαρχης πρακτικής της ταξικής πάλης. Η σύγκρουση, παρότι θα είναι διάσπαρτη και πολυεπίπεδη και δε θα μοιάζει με το παρελθόν, είναι αναπόφευκτη…