Για τα χθεσινά γεγονότα και μια πρώτη απόπειρα ανάλυσης του πλαισίου τους, δες το προηγούμενο post εδώ
Οι συγκρούσεις έχουν μετατεθεί κυρίως στην Μπεσίκτας της Ιστανμπούλ, αλλά ταυτόχρονα επεκταθεί πλέον μέχρι και στη Νότια Τουρκία (Αντάλυα), στην Άγκυρα υπάρχουν επίσημα πάνω από 500 τραυματίες, φωτογραφίες ανθρώπων με ανοιγμένα κεφάλια που μόλις έχουν σκοτωθεί κατακλύζουν το ίντερνετ, οι συλλήψεις πλησιάζουν τις 1000 (νούμερα που δίνει το κράτος), υπάρχουν αναφορές για διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος σε περιοχές της χώρας που γίνονται διαδηλώσεις (η γειτονιά Kizilay στην Άγκυρα είναι στο σκοτάδι, αλλά σίγουρα και άλλες), αλλά ο βασικός σύμβουλος του Ερντογάν ήταν σαφής σε συνέντευξη του στο Al Jazeera σχετικά με το ποιο είναι το ζήτημα για το αφεντικό του: “Η αστυνομία πρέπει να επιβάλλει την τάξη πάση θυσία”. Και έτσι είναι. Δυστυχώς μόλις έχει ξεκινήσει μια αιματηρή διαδικασία, που όπως και στην Αίγυπτο το 2011, μπορεί να κρατήσει πολλές ημέρες, να κοστίσει πολλές ζωές για να αντικαταστήσει τελικά τον Ερντογάν ένας άλλος σφαγέας. Μόνο αν το κίνημα κάνει ένα επιπλέον βήμα, αν ξεπεράσει το όριο του έτσι κι αλλιώς ουτοπικού ορίζοντας της δημοκρατίας μπορεί να αμφισβητήσει την αέναη ροή των σφαγέων του. Και αυτό δεν είναι ζήτημα συνείδησης, αλλά είναι ζήτημα ιστορικής παραγωγής. Κάθε φορά οι άνθρωποι ασχολούνται με τα πρακτικά προβλήματα που έχουν να επιλύσουν, και στην Τουρκία αναγκαστικά αυτή τη στιγμή έτσι όπως έχει εξαρχής παραχθεί το κίνημα αυτό το επίδικο είναι η πτώση της κυβέρνησης. Ο κόσμος θα μείνει έξω τη νύχτα να υπερασπιστεί τις θέσεις του στο δρόμο. Οι φήμες για επερχόμενη βάρβαρη καταστολή τη νύχτα είναι φυσικά πολλές.
Οδοφράγματα στην Ιζμίρ.
Εντωμεταξύ, οι μπάτσοι περπατάνε στο δρόμο και ο κόσμος τους πετάει πράγματα και τους βρίζει από τα σπίτια, όπως συνέβαινε και το Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα:
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=KrMOTWHIdZU&feature=player_embedded[/youtube]
Η παρακάτω αναφορά από συμμετέχοντα στα γεγονότα δειχνει την πολύπλοκη σύνθεση των συμμετεχόντων και κυρίως την αρνητική δύναμη του εθνικιστικού στοιχείου:
things are pretty crazy here in istanbul. we’ve been breathing tear gas for 3 days now, the police were pouring tons of gas and water with cannons or shooting gas pistols. people got hit in the leg, back, head. but also crowds in izmir, ankara and several other cities are also clashing with the police. they turned off all the street lights in taksim yesterday evening. hundreds of people are being treated in hospitals. but ordinary people are opening up their houses, offices, restaurants to cure the injured, although the police are also chasing protestors into the buildings to gas and beat them. in ankara, tweets and one very brave tv channel say they have been using plastic bullets. the injuries are severe. we need to keep on communication (mainly through the social media) to know what is happening over there.
in istanbul, we took over taksim square today after a wild day of being sprayed. the police retreated, but there is a tense lull, since protestors are still being sprayed in other neighborhoods in istanbul. the prime minister declared that he will not back down on his plans for the transformation of everything under the sun into malls and upper-class residences. there seems to be a tension between the president and the PM, since the former is from the gulen sect (= fethullah gulen, the religious group with a modern facade that controls part of the media and has schools everywhere, including the US). The president called for calm and criticized police violence, but erdogan must be turning really psychotic, since he keeps saying we’re a bunch of “provocators” and using a nauseatingly demagogic discourse. the protestors, he says, are preparing the ground for a new coup d’etat against his very “civilian-democratic” government!
indeed, the number of turkish flags at the gezi park this evening was disgustingly high. this is a curious coalition. the kemalist-nationalist freaks of yesterday are now occupying the same park as the kurds, the left, the anarchists and the lgbtt groups. i’m not too sure of this, but i think football fans were instrumental in the victory over gezi park today. we have 3 istanbul teams, the supporters of which were out fighting the police like lions. when they’re in their stadium, i call them hooligans, but i have to admit that they know how to fight and aren’t afraid. how all this will combine into a meaningful statement against the government is still uncertain.
so things are all very ambiguous and in any case, the fighting hasn’t ceased elsewhere than in taksim. this is not a protest to save trees, the government has gone too far. gezi park was the last straw, but we had to bear several other things in the past few months: arrests of kurds and activists on absurd charges, changes in school curricula imposing religion courses on kids, attempts to ban abortion, the bombing of kurdish civilians crossing the turco-iraqi border (mistaking them for the guerrilla), the tug-of-war with syria, the mysterious bomb that killed 50 at reyhanli on the syrian border, attempts to limit the consumption of alcohol, giant projects to change the whole face of istanbul, naming the third bosphoros bridge after an ottoman sultan who nearly annihilated the alevite population (the non-sunni branch of islam in turkey), and lastly the gezi park project…
meanwhile, the kurds gathered 500 turkish intellectuals, journalists, civil society leaders in ankara last weekend to draw up an alternative peace plan. i attended this and was so impressed by how people began to take control of their lives, started awoving their crimes vis-a-vis each other (the kurds participated in the armenian genocide, for instance and lgbtt groups are reviled by the marxist left), and drew concrete demands to impose their will on the government’s reductionist view of peace.
in short: i feel that this is the beginning of the end of an era! we need to bring down this government, but what will come in its place is the most important question today.
keep on supporting us and sharing the news!
Προηγούμενο update:
