[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-WQDdxrJpC0[/youtube]

Since June 10, the region of Catatumbo in the department of Norte de Santander has been consumed by protests and riots that have left four protesters dead and over fifty injured.

More than 12,000 peasant farmers have participated in the protests, reported La Prensa Latina, demanding the government halt coca eradication until they can provide an economically viable alternative, and also calling for more investment in public infrastructure and services and for the region to be made a semi-autonomous “rural reserve zone.”

The riot police dispatched to the area to control the protests have received widespread criticism for their heavy-handed response, including accusations that they have fired indiscriminately on crowds.

The government initially refused to address the protesters demands, but backtracked earlier this week and began talks with community representatives on June 25.

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_YqCsit-2js[/youtube]

Τελικά το όριο του “δημοκρατικού” κινήματος της Αιγύπτου εκφράστηκε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται με μια νέα στρατιωτική δικτατορία: “Γιατί το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ο Μόρσι, ο κάθε Μόρσι μπορεί ανά πάσα στιγμή να θυσιαστεί για να συνεχίσει “να δουλεύει το μαγαζί”. Όσο αυτόνομο και να είναι το πολιτικό προσωπικό η αυτονομία αυτή είναι πάντα σχετική, το κράτος αποτελεί τη συλλογική έκφραση μιας τάξης που εκμεταλλεύεται την άλλη. Η συλλογική αυτή έκφραση δεν είναι ποτέ αποτέλεσμα μιας ήπιας διαδικασίας, καθώς στον πυρήνα της βρίσκεται ο λυσσαλέος ανταγωνισμός, ο οποίος στην επιφάνεια φαίνεται πολιτικός, από λίγο πιο μέσα μπορεί να φαίνεται περισσότερο οικονομικός. Αυτός ο ανταγωνισμός όμως είναι ο τρόπος οργάνωσης της συνεργασίας τους, της συνεργασίας στην οποία ο βουτηγμένος στο αίμα νικητής θα εγκαθιδρύσει μια σταθερότητα που θα βολεύει και τους “ηττημένους”, καθώς και οι δύο κοιτούν με τρόμο προς την πλευρά του πραγματικού τους αντιπάλου: του προλεταριάτου, δηλαδή του τμήματος εκείνου της εργατικής τάξης που η δραστηριότητα του μέσα στην ταξική πάλη αμφισβητεί την ίδια τη σχέση του κεφαλαίου.” (#Tamarod: Η Αίγυπτος ως έκφραση του ορίου του παγκόσμιου “δημοκρατικού” κινήματος)

Η δικτατορία γεννιέται μέσα από τη δημοκρατία, ως μια αναγκαία για το κεφάλαιο πολιτική μορφή. Αναγκαία για τη συνέχιση της συσσώρευσης και της αναπαραγωγής της κοινωνίας του κεφαλαίου γενικότερα. Τα γεγονότα εντάσσονται στη δυναμική της εποχής των ταραχών και την επικαιροποιούν εντείνοντας τις εσωτερικές της αντιφάσεις:

[…] Η Αίγυπτος και η Τυνησία έδειξαν ότι πράγματι η πτώση της κυβέρνησης ολοκληρώνει αυτά τα κινήματα. Στην πραγματικότητα βέβαια, ότι αρχικά φάνταζε ως νίκη γρήγορα αποδείχτηκε ότι είναι ήττα, καθώς νέα αστυνομικά κράτη εγκαθιδρύθηκαν και η αναδιάρθρωση προχωράει κανονικά με περικοπές επιδομάτων, αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων κτλ. Το κίνημα όμως στην Αίγυπτο και την Τυνησία δεν μπόρεσε να ξανασταθεί στα πόδια του, καθώς ο αρχικός στόχος που αντιστοιχούσε στην ενότητα του επετεύχθη […] Μπορούν τα μεσαία στρώματα να ενσωματωθούν στο προλεταριάτο, ως δραστηριότητα αμφισβήτησης του κεφαλαίου, αν δεν ολοκληρωθούν πρώτα αυτά τα κινήματα με την πολιτική νίκη (δηλαδή ουσιαστική ήττα) τους; Η ήττα τους, που περνάει μέσα από την πολιτική τους νίκη, φέρνει αναγκαστικά τις διαιρέσεις που υπάρχουν στην επιφάνεια. Ένα κομμάτι του κινήματος προσπαθεί να συνεχίσει την εξέγερση, η οποία όμως παύει να έχει λαϊκή υποστήριξη (δηλαδή διαταξική υποστήριξη, καθώς η τάξη είναι σχέση και όχι κατηγορία). Χωρίς τη μαζική συμμετοχή των αποκλεισμένων και των φτωχών, πώς μπορεί να συνεχιστεί αυτή η εξεγερτική πορεία; Μπορεί; (από το κείμενο: Η άνιση δυναμική της εποχής των ταραχών).

Δες επίσης το ντοκυμανταίρ Αιγυπτιακός Χειμώνας που γυρίστηκε το Φλεβάρη.

Η πραγματικότητα της στρατιωτικής δικτατορίας που εγκαθιδρύθηκε για έναμιση χρόνο πριν τον Μόρσι:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=mnFVYewkWEY&bpctr=1372931751[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=1E5nqGaPdgY[/youtube]

Αναδημοσίευση από αστικό τύπο:

Minister of Security Sergio Berni has alleged that the serious attacks on Constitución train station had to have been previously planned. After disturbances that left at least 10 in police custody, the official fired that he was convinced that the incidents were far from spontaneous.

“We are convinced that it was organised, working people do not go around with a can of petrol in their hands,” Berni affirmed on arriving at the scene.

The incidents broke out around 7pm, when the effects of strike action that has affected hundreds of thousands of commuters trying to return home became most acute.

Irate protestors in the vicinity of Constitución began to attack the station with projectiles, also directing stones and other objects at the city buses which represented the only mode of public transportation to reach the southern zone of Buenos Aires.

Police arrived swiftly on the scene, but the group of demonstators escalated their attacks with stones and other debris from a nearby building site, and began to pull down fences on the adjacent street, while the station shows clear signs of damage – including broken windows and fire damage.