Η ταξική πάλη του κεφαλαίου
Σήμερα ψηφίστηκε ένα ακόμη πακέτο “μέτρων” στη Βουλή, το τέταρτο κατά σειρά (Μάιος 2010, Φεβρουάριος 2012, Νοέμβριος 2012 και τώρα Μάρτιος 2014). Έχουμε αναλύσει στο παρελθόν[1] την τρέχουσα αναδιάρθρωση ως “δεύτερη φάση” της αναδιάθρωσης, της οποία η πρώτη φάση έλαβε χώρα στα πλέον ανεπτυγμένα κέντρα συσσώρευσης τη δεκαετία του 1980 και στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990. Κάθε ένα από τα προηγούμενα πακέτα μέτρων από το 2010 έως τώρα αποτελούσε ένα βήμα υλοποίησης του διπλού στρατηγικού στόχου αυτής της δεύτερης φάσης της αναδιάρθρωσης, δηλαδή, της υποτίμησης της εργασιακής δύναμης και της ιδιωτικοποίησης κρατικών δομών αναπαραγωγής της εργατικής τάξης και κρατικών κεφαλαίων. Η δεύτερη πτυχή του στόχου ισοδυναμεί με έμμεση επιπλέον υποτίμηση της εργασιακής δύναμης λόγω της αύξησης των τιμών των υπηρεσιών που θα έχει ως αποτέλεσμα αυτή η ιδιωτικοποίηση, αλλά και της συμπίεσης των μισθών που θα προκαλέσει η αναδιάρθρωση των κρατικών επιχειρήσεων που θα ιδιωτικοποιηθούν.