Monthly Archives: May 2013

Καμπότζη: Ηλεκτροφόρα γκλόπ για τους εργάτες που ζητούν αύξηση

Cambodia2_1686634c

14 δολλάρια το μήνα περισσότερα ζητούσαν οι εργάτες που κινητοποιούνται από τις 21 Μαίου σύμφωνα με τον αστικό τύπο. Το γεγονός, πέρα από την ένταση της καταστολής, είναι σημαντικό γιατί η Καμπότζη αποτελεί προορισμό επιχειρήσεων που μετακινούνται από την Κίνα γιατί ψάχνουν “χαμηλότερο εργατικό κόστος”. Τουλάχιστον 23 εργαζόμενοι τραυματίστηκαν  σύμφωνα με έναν συνδικαλιστικό εκπρόσωπο των εργαζομένων σε αυτό. Υπενθυμίζουμε ότι πριν δύο εβδομάδες τρεις εργάτες σκοτώθηκαν όταν κατέρρευσε εργοστάσιο.

Οι άνδρες της αστυνομίας, φορώντας ειδική εξάρτυση για την αντιμετώπιση ταραχών, αναπτύχθηκαν για να απομακρύνουν 3.000 μέλη του προσωπικού του εργοστασίου, κυρίως γυναίκες, που είχαν αποκλείσει ένα δρόμο έξω από το εργοστάσιο Sabrina Garment Manufacturing στην επαρχία Καμπόνγκ Σπέου, δυτικά της πρωτεύουσας Πνομ Πενχ.

Continue reading

Κανονιστική Ιστορία και Κομμουνιστική Ουσία του Προλεταριάτου – Théorie Communiste

 

coghn

Αναδημοσίευση από Coghnorti

Το κείμενο κριτικής στη μπροσούρα του Ζιλ Ντωβέ Όταν οι Εξεγέρσεις Πεθαίνουν(ελλ. έκδ. Πρακτορείο Rioters)[1] δημοσιεύτηκε στο 16ο τεύχος του περιοδικού που εκδίδει η ομάδα Théorie Communiste (2000). Τον Δεκέμβρη του 2008 εκδόθηκε στα αγγλικά στο 1ο τεύχος του περιοδικού Endnotes, ενταγμένο στην αποτύπωση της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην TC και τον Ζιλ Ντωβέ (troploin). Από εκεί έγινε η παρούσα μετάφραση. Τα υπόλοιπα κείμενα που αποτελούν τον διάλογο έχουν δημοσιευτεί στα ελληνικά, πλην του Ανθρώπινο, Πολύ ΑνθρώπινοΌταν οι Εξεγέρσεις Πεθαίνουν, Πρακτορείο Rioters, Προλεταριάτο και Εργασία: Μια Ιστορία Αγάπης, Τα Παιδιά της Γαλαρίας #11, Πολύ Κακό για το Τίποτα, Blaumachen #5. Όλα τα αποσπάσματα εντός εισαγωγικών, είτε εντός κειμένου είτε σε ξεχωριστές παραγράφους είναι από το Όταν οι Εξεγέρσεις Πεθαίνουν, του οποίου η ελληνική μετάφραση τροποποιήθηκε όπου κρίθηκε αναγκαίο.

Continue reading

Tanz Dich Frei (Bern version)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=WlXZt2f9-dg[/youtube]

Ένα πάρτυ επανάκτησης του δημόσιου χώρου, στο οποίο συμμετείχαν πάνω από δέκα χιλιάδες άτομα, εξετράπη σε ταραχές στην Ελβετία (Βέρνη). Κάποιοι συμμετέχοντες (φυσικά σύμφωνα με το κράτος το σκληρό black block) έσπασαν τα κιγκλιδώματα γύρω από το κοινοβούλιο με αποτέλεσμα η αστυνομία να απαντήσει με αντλίες νερού και δακρυγόνα. Τα κιγκλιδώματα είχαν μπει γιατί σε αντίστοιχο πάρτυ πέρυσι, οι διαδηλωτές είχαν γράψει συνθήματα στο κοινοβούλιο. 20 τραυματίες δήλωσε η αστυνομία, 61 συλλήψεις. Εκατοντάδες χιλιάδες ελβετικά φράγκα οι ζημιές.

Για τις ταραχές στην Αγγλία και άλλα δεινά

54521630_012613204-1

 

Μια εβδομάδα ταραχών στη Σουηδία, κυρίως στα προάστια της Στοκχόλμης, αλλά καθώς φαίνεται να φθίνει το συμβάν πλέον, ταυτόχρονα επεκτείνεται αν και με μικρότερη ένταση σε προάστια και άλλων πόλεων. Οι περιγραφές των πράξεων των “ταραχοποιών”, είναι αναγκαστικά διαμεσολαβημένες από το λόγο του Κράτους, κυρίως από την οπτική της αστυνομίας. Η αστυνομική οπτική για το (μη-)υποκείμενο των ταραχών είναι κλασσική (δες εδώ). Τρεις κατηγορίες βλέπει η αστυνομία: Πολιτικοποιημένους αυτόνομους (!) οι οποίοι είναι ” παρόντες στις ταραχές αλλά πίσω από αυτούς που βάζουν τις φωτιές” (η γελοιότητα δεν πτοεί την προπαγάνδα), εγκληματίες νεαρούς που ζουν στην περιοχή, και νεαρούς που δεν ήταν εγκληματίες αλλά καθώς εμπλέκονται στα γεγονότα “κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο έγκλημα”. Το Κράτος δεν γίνεται να αναγνωρίσει στο επίπεδο του λόγου τις ταραχές ως έκφανση της ταξικής πάλης, τις ονομάζει αναγκαστικά έγκλημα. Όμως τις παίρνει πολύ σοβαρά υπόψη στο σχεδιασμό του (δες εδώ πώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ συστηματικά εντείνει τη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας).

Το κείμενο για τις ταραχές στην Αγγλία (από εδώ) προσπαθεί να αναδείξει ακριβώς  το αντίθετο: Ότι τα συμβάντα των ταραχών όχι μόνο εντάσσονται οργανικά στη σύγχρονη ταξική πάλη αλλά ότι αποτελούν σημαντικά γεγονότα από τη σκοπιά της παραγωγής της επανάστασης-κομμουνιστικοποίησης.

Continue reading

Rational Kernel, Real Movement: Badiou and Theorie Communiste in the Age of Riots

lana_title

By Nathan Brown (από Lana Turner)

In the first chapter of Le Réveil de l’Histoire, Alain Badiou takes up a question often posed about his work: its relation to Marxism. He relates an exchange with Antonio Negri at the 2009 conference on “The Idea of Communism,” in which Negri took him as an example of those who claim to be communists without even being Marxists— to which Badiou replied that this was better than being Marxist without even being communist. What is at stake in this exchange is not so much the relation of Badiou to Marxism, nor of Negri to communism, as the present relation between Marxism and communism. This is what I want to address at the prompting of Badiou’s invigorating book.

For Badiou, “genuine Marxism” is “the organized knowledge of the political means required to undo existing society and finally realize an egalitarian, rational figure of collective organization for which the name is communism.” He proposes this definition against a Marxism that consists in assigning a determinate role to the economy and the social contradictions that derive from it. This is an economistic or vulgar Marxism at which, Badiou argues, stock brokers and the advisors of politicians are at least as adept as the theoreticians who espouse it.

Continue reading

On the Swedish “Riots”: Megafonen speaks about Husby

Sweden_police

Κείμενο της αριστερής ομάδας Megafonen. Στο κείμενο φαίνεται πώς το “αθέμιτο” της διεκδίκησης επεκτείνεται πέρα από το ζήτημα του μισθού. Οι Megafonen έφτιαξαν ένα “ταμείο” στο οποίο μπορεί ο καθένας να καταθέτει χρήματα υπέρ των “πληγέντων από τις ταραχές”.

Δες και το ντοκυμανταίρ τους για την αποτυχία των διεκδικητικών αγώνων στα προάστια εδώ

Husby besieged by police officers. Go home? This IS our home

The effect of the police murder of 69-year-old man in Husby on Monday 13th May arrived today: a conflict between the cops and local citizens after four cars were burned in the evening.

Whatever we do, the police and the mainstream media will brand it as “mindless chaos”, this is what has always been written about the suburbs and its people, but actually it was a protest against Monday’s killings. This is absolutely NOT a coincidence, this is not an isolated riot. This is the only way to express frustration when other democratic avenues are closed. Those organising with us know that peaceful demonstrations have been held but the dialogue has been left unanswered. Police investigating their own and declare that no error has occurred, even though the truth is simple: what happened on Monday was the murder of one of our neighbours.

Continue reading

Νοέμβρης 2005, Δεκέμβρης 2008, Αύγουστος 2011, Μάιος 2013…

racailles-grenoble(φωτογραφία από τα “αποβράσματα της Γκρενόμπλ” σε δράση…)

Η Στοκχόλμη του 2013 αποδεικνύεται το πιο πρόσφατο ορόσημο της Εποχής των Ταραχών. Εχθές κατά την 5η νύχτα ταραχών πυρπολήθηκε ένα αστυνομικό τμήμα και δύο σχολεία. Όπως και “στα λαϊκά προάστια της Γαλλίας, τον Νοέμβριο του 2005, οι «ταραχοποιοί»  στη Στοκχόλμη δεν “διεκδίκησαν τίποτα, επιτέθηκαν στην ίδια την κατάστασή τους, έβαλαν στο στόχαστρο όλα όσα τους παράγουν και τους ορίζουν. Αποκάλυψαν και επιτέθηκαν στην τωρινή κατάσταση του προλετάριου: στην παγκοσμίως επισφαλειοποιημένη εργασιακή δύναμη. Με τον τρόπο αυτό γινόταν αμέσως παρωχημένη, την ίδια στιγμή που μια τέτοια διεκδίκηση θα μπορούσε να έχει διατυπωθεί, κάθε επιθυμία να γίνουν “κανονικοί προλετάριοι”. (Από το κείμενο “Η κομμουνιστικοποίηση σε ενεστώτα χρόνο, blaumachen #6)

«Οι διαφορετικές εκφάνσεις [της ταξικής πάλης σήμερα, η απόκλιση πρακτικών σε αγώνες που συμβαίνουν σε διαφορετικά κράτη] είναι οι στιγμές μιας ολότητας που πηγάζει από την αντίφαση που αναφέραμε προηγουμένως, από το γεγονός δηλαδή ότι η δεύτερη φάση της αναδιάρθρωσης ( η πρώτη έλαβε χώρα τη δεκαετία του 1980) που λαμβάνει χώρα σήμερα παράγει πλεονάζοντα πληθυσμό με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα και ταυτόχρονα δεν αυξάνει την αναλογία του μεταβλητού κεφαλαίου στο συνολικό κοινωνικό κεφάλαιο. Εντείνει, δηλαδή, ποιοτικά και ποσοτικά την κρίση και δεν παράγει διέξοδο από αυτήν» (Από το κείμενο Η μεταβατική περίοδος της κρίσης: Η εποχή των ταραχών”, blaumachen #5).

Continue reading

Τι έρχεται μετά τις ιδιωτικές security στα στρατόπεδα συγκέντρωσης;

ghwaoeovem4f7417b0040a1

Τι φωνάζετε; Εφαρμόστηκε επιτέλους ο Ν.3907/2011 (ΦΕΚ Α-7/26.01.2011). Επιτέλους εφαρμόζονται οι νόμοι σ’αυτή τη χώρα). Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Το θέμα είναι να εφαρμοστεί το άρθρο 37 παρ.5  (δες παρακάτω)

Αυτό που εφαρμόζεται τώρα:

Φύλαξη – Εγκαταστάσεις
Την ευθύνη της εξωτερικής φύλαξης των εγκαταστάσεων του Κέντρου ή της Μονάδας έχει η αρμόδια αστυνομική αρχή, η οποία λαμβάνει κατάλληλα μέτρα περιορισμού σε μισθωμένες ή παραχωρημένες εγκαταστάσεις. Η εξωτερική φύλαξη μπορεί, μετά από έγκριση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, να ανατίθεται και σε εξειδικευμένη ιδιωτική εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας παράλληλα με την αρμόδια αστυνομική αρχή.
Εάν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις για τη διεξαγωγή των διαδικασιών πρώτης υποδοχής ή οι υφιστάμενες δεν επαρκούν, επιτρέπεται η κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων χρήση άλλων δημόσιων εγκαταστάσεων, μετά από κατάλληλη διαρρύθμιση, καθώς και η μίσθωση ακινήτων με κατάλληλη υποδομή ή, σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, η μίσθωση τουριστικών εγκαταστάσεων.

Το μέλλον. Πρώτα των μεταναστών και μετά βλέπουμε:

Άρθρο 37 παρ.5: «Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί, απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας»

Αίγυπτος: οι μαζικοί δημόσιοι βιασμοί αποκαλύπτουν…

egypt-knife-woman-617x462-2

Όπως και νάναι οι μαζικοί, δημόσιοι βιασμοί αποτελούν μία από τις πολλές πτυχές ενός καθημερινού και σε πολλά μέτωπα αγώνα που δίνουν οι αιγύπτιες: για τη ζωή τους, για την αξιοπρέπειά τους. Κι εντέλει για την τελική έκβαση της εξέγερσης που ανέτρεψε το καθεστώς του Μουμπάρακ…

της Ελένης Τσερεζόλε από εδώ

«Αν δεν κυνηγούσα τις γυναίκες, οι φίλοι μου θα με περνούσαν για ομοφυλόφιλο». Με τον τρόπο αυτό ένας αιγύπτιος έφηβος που τον συνέλαβαν πρόσφατα να παρενοχλεί σεξουαλικά μια γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, δικαιολόγησε την πράξη του. Το περιστατικό, πέρα από αποκαλυπτικό μιας γενικευμένης νοοτροπίας τόσο έναντι των γυναικών όσο και έναντι των ομοφυλόφιλων στην Αίγυπτο, είναι και… σπάνιο. Ελάχιστες δηλαδή είναι οι φορές που οι άνδρες οι οποίοι επιτίθενται μαζικά και κακοποιούν σεξουαλικά γυναίκες σε δημόσιους χώρους, συλλαμβάνονται και προσάγονται ενώπιον της Δικαιοσύνης. Τις περισσότερες φορές, είτε δεν συλλαμβάνονται καθόλου είτε τα θύματα, υπό τις πολλαπλές πιέσεις (εκ μέρους των οικογενειών των ιδίων, των δραστών, της αστυνομίας, κ.α.) κάνουν πίσω. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Για παράδειγμα, το 2006, νεαρές γυναίκες δέχθηκαν επίθεση από ομάδα ανδρών, στο κέντρο του Καΐρου, χωρίς η αστυνομία να παρέμβει. Απλά σήμερα, μετά από την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ αλλά και χάρη στο θάρρος μερικών γυναικών που έπεσαν θύματα τέτοιων επιθέσεων, να τις δημοσιοποιήσουν, έχει έλθει δυναμικά στο προσκήνιο, αναγκάζοντας τους δημόσιους παράγοντες, από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι στην εξουσία, ως διάφορες οργανώσεις, να πάρουν θέση.

Continue reading