Αναδημοσιεύουμε  από το indymedia τη μετάφραση της ανακοίνωσης της αριστερής ομάδας Pantrarna/Megafonen που αναδεικνύει με γλαφυρό τρόπο το αδιέξοδο της σύγχρονης διεκδίκησης. Οι ταραχές δεν μπορούν να αιτιολογηθούν σε ένα πάνελ δημοκρατικού διαλόγου καθώς είναι η άλλη όψη της καταστολής, ως κοινωνικής αναπαραγωγής. Στο υποκείμενο των ταραχών απαγορεύεται να μιλήσει, στους “υποστηρικτές” επικρέμεται η κατηγορία της “υπόθαλψης εγκλήματος”. Θλιβερό αποτέλεσμα για όποιον συνεχίζει το “διάλογο με τις αρχές” είναι να αναγκάζεται να αιτιολογήσει “γιατί δεν καταδικάζει τους ταραξίες”. Παρ’όλ΄αυτά ορισμένες διατυπώσεις του κειμένου αποτυπώνουν με μεγάλη ακρίβεια τη σημερινή κατάσταση. Η έμφαση σε ορισμένα σημεία του κειμένου δική μας:

Η Pantrarna (Πανθηρες) και η αδελφικη της οργανωση Megafonen (Μεγαφωνο) ειναι δυο κοινοτικες ακτιβιστικες ομαδες που εδρευουν στα Σουηδικα προαστια. Η Pantrarna βρισκεται στο Biskopsgården εξω απο το Γκετεμποργκ και η Megafonen στο Husby εξω απο την Στοκχολμη, οπου ξεσπασαν οι προσφατες εξεγερσεις των τελευταιων ημερων. Και οι δυο ομαδες εργαζονται για την κοινωνικη δικαιοσυνη, την βελτιωση των προαστιων και την αξιοποιηση τους, την αυτο-οργανωμενη βοηθεια για τα σχολικα μαθηματα στο σπιτι και στα κεντρα νεοτητας, και για αλλες δραστηριοτητες. Προσφατα η Megafonen κατηγορηθηκε στον Σουηδικο τυπο γιατι δεν πηρε μια ξεκαθαρη θεση καταδικαζωντας τους εξεγερμενους.

Καλεσαμε σε συνεντευξη τυπου για να εξηγησουμε τους λογους γιατι η γειτονια μας βρισκεται στις φλογες. Απευθυνθηκαμε στους πολιτικους, την αστυνομια και τους δημοσιογραφους. Τα media δημοσιευουν και απευθυνονται στην κυβερνηση, η κυβερνηση απευθυνεται στην αστυνομια. Η αστυνομια απευθυνεται στον εαυτο της και πολλαπλασιαζει την παρουσια της. Απευθυνθηκαμε και σε εσας, πολυ νωριτερα, αλλα οι εκκλησεις μας επεσαν σε κουφα αυτια.

Η κατασταση ξεφευγει απο τον ελεγχο της αστυνομιας. Την πρωτη βραδια εστελναν ολο και περισσοτερους μπατσους. Ειναι χαρακτηριστικο της κυβερνητικης πολιτικης αυτο. Ο ελεγχος. Και η παρακολουθηση ωστε να μην τον χασουν ποτε. Αν και μερη της κοινωνιας εχουν ηδη χασει καθε εμπιστοσυνη στην κυβερνηση. Η περιοχη βριθει αστυνομικης παρουσιας και δημοσιογραφων αλλα οι φωτιες δεν θελουν να σβησουν. Περισσοτεροι αστυνομικοι καλουνται, ο πρωθυπουργος ριχνει τις ευθυνες στους νεους οργισμενους ανδρες, και η συγκρουση συνεχιζει να κλιμακωνεται. Ολο και περισσοτερες γειτονιες καιγονται.

Ειναι τραγικο οτι οι δημοσιες συγκοινωνιες, οι υπηρεσιες αμεσης βοηθειας και η αστυνομια δεχονται επιθεσεις. Λυπηρο οτι καιγονται αυτοκινητα, οτι σπιτια και εμπορικα κτιρια καταστρεφονται. Μοιραζομαστε την ιδια απελπισια με ολους οσους παρακολουθουν την καταστροφη στις γειτονιες μας. Ειναι αυτη η απογνωση που μας υποχρεωνει να αναζητησουμε τις δομικες εξηγησεις που επιτιθενται στα αιτια της καταστροφης αυτης.

Η Megafonen δεν αναβει καμια φωτια. Για ποιον λογο οι δημοσιογραφοι και οι πολιτικοι ενδιαφερονται τοσο για την αποκηρυξη της εξεγερσης απο την Megafonen; Οι νεοι ανθρωποι δαιμονοποιουνται για να αποτραπουμε ολοι απο το να δουμε την αληθεια – γιατι η αληθεια θα τσουξει. Τα πρωτοσελιδα και η αστυνομια δαιμονοποιουν και εμας στην Megafonen, λεγωντας οτι ειμαστε υπευθυνοι για οσα συμβαινουν – γιατι δεν μειναμε βουβοι.

Κατανοουμε οτι ειναι αβολο, θλιβερο ακομα, να πρεπει να στοχαστεις για οσα συμβαινουν στην Σουηδια σημερα. Ειναι ακομα πιο δυσκολο για την κυβερνηση, τις αστυνομικες δυναμεις, και το μεγαλυτερο κομματι των media να αποδεχτουν οτι ειναι εν μερει υπαιτιοι για ολα οσα συμβαινουν.

Απο την πλευρα μας, βλεπουμε μια κυβερνηση που εχει ως μοναδικη απαντηση στα κοινωνικα προβληματα την αυξηση της αστυνομιας. Βλεπουμε την αστυνομικη κτηνωδια και τις παρενοχλησεις στις γειτονιες μας. Βλεπουμε την λεκτικη ρατσιστικη κακοποιηση, τις γροθιες που τσακιζουν προσωπα, τις οργισμενες επιθεσεις με τα γκλομπ. Βλεπουμε τους αστυνομικους να σημαδευουν με τα υπηρεσιακα τους περιστροφα τους νεαρους κραυγαζωντας: «Θα πυροβολησω!»

Βλεπουμε ενα σχολικο συστημα να «αναμορφωνεται» ξανα και ξανα, οπου εμεις, οι φιλοι μας, και τα αδελφια και οι αδελφες μας αγωνιζονται να τα βγαλουν περα σε σχολεια που στερουνται υποδομων. Βλεπουμε οτι μπορουν να στειλουν τα παιδια τους σε αλλα σχολεια. Βλεπουμε τις στεγαστικες πολιτικες που δημιουργουν στεγαστικες ελλειψεις. Το ανθρωπινο δικαιωμα στην κατοικια που πεταγεται στα σκουπιδια για να κατασκευαστουν πολυτελεις μαιζονετες. Βλεπουμε το νοικι μας να αυξανεται καθετα με την προφαση οτι το κτιριο μας αναπαλαιωνεται ενω ειναι μονο η προσοψη του που εχει βαφτει.

Τωρα οι παντες ειναι στο πλευρο των προαστιων και ανταγωνιζονται στην προταση λυσεων. Που εισασταν ολοι εσεις προτου ξεσπασουν ολα αυτα; Εμεις ειμασταν εδω και κανονιζαμε για την βοηθεια των μαθητων στο σπιτι, για τις διαλεξεις και τις συναυλιες. Αγωνιστηκαμε για τα κοινοτικα κεντρα και τις κατοικιες. Τωρα συνεχιζουμε να υπερασπιζομαστε τις γειτονιες μας και την πολη μας.

Θελουν να αναλαβουμε εμεις την ευθυνη. Δεν κατεχουμε καμια εφημεριδα και δεν ελεγχουμε καμια κρατικη αρχη. Αναλαμβανουμε την ευθυνη ξεκινωντας διαλογους με εκεινους που ζουν στις γειτονιες μας, με την οργανωση και την δημιουργια διεξοδων για τους νεους ανθρωπους που δαιμονοποιουνται διαρκως. Ξεκιναμε εναν ερανο για τους κατοικους στην γειτονια μας που εχασαν τα αυτοκινητα τους στις φωτιες. Τειναμε ενα χερι βοηθειας. Κανεις δεν πρεπει να ζει στην απογνωση.

Καλουμε ολους στην περιοχη μας να οργανωθουν για την δικαιοσυνη – ετσι τα αυτοκινητα δεν θα καιγονται, οι πετρες δεν θα εκτοξευονται. Θα εξελιξουμε την δουλεια μας εναντια στην αστυνομικη βια, θα συνεχισουμε να αναπτυσουμε τα εκπαιδευτικα μας προγραμματα, θα συνεχισουμε να κτιζουμε την κοινοτητα μας, να φροντιζουμε τις γειτονιες μας και να δειχνουμε οτι υπαρχει ενας δρομος προς τα εμπρος για τις περιοχες μας.

Ενας συναγερμος στα βραχιολια εποπτευσης στον αστραγαλο χτυπαει καθε φορα που εναντιωνομαστε σε ο,τι ειναι αναμενομενο. Συνεχιζουμε να βαδιζουμε παρα το κουδουνισμα του. Βαδιζουμε γιατι πιστευουμε σε αυτο, ακομη και οταν το βραχιολι αρχιζει να μας χλευαζει. Οπως εγραψε ο Stig Dagerman, «Η αλυσιδα επιλεγει το ποδι, εμεις επιλεγουμε την περιπλανηση».

Αναλαμβανουμε τις ευθυνες μας, θα κανετε και εσεις το ιδιο;

Megafonen μεχρι το τελος