Από το blaumachen, τεύχος 6

[…] Η απόκλιση, καθώς εξελίσσεται η κρίση του αναδιαρθρωμένου καπιταλισμού, δεν παράγεται από την ανάσταση του εργατικού κινήματος αλλά μέσα από πολλές και ποικίλες συγκρούσεις που αφορούν πλέον και αντιφάσεις οι οποίες μέχρι πρότινος, δεν παράγονταν ως κεντρικές, δηλαδή, δεν δημιουργούσαν συγκρουσιακά γεγονότα που να διαπερνούν ολόκληρη την κοινωνία. Πολλά επίπεδα αντιθέσεων εμφανίζονται παράλληλα στον αφρό, αναδύονται στην επιφάνεια, και παρότι είναι αντιθέσεις που δεν μπορούν να εννοιολογηθούν στο ίδιο επίπεδο με αυτό της αντίφασης της εκμετάλλευσης –η κοινωνία είναι καπιταλιστική– δεν υπάγονται πλέον στο εργατικό κίνημα, όπως συνέβαινε στον προηγούμενο κύκλο αγώνων, κάτι που δεν είναι συμπτωματικό, είναι ιστορική παραγωγή. Αυτή η επιφάνεια στην οποία έρχονται οι αντιθέσεις είναι ο μόνος τρόπος ύπαρξης της ολότητας, και της κρίσης της. Η παραγόμενη απουσία του εργατικού κινήματος φαίνεται ολοένα και πιο έντονα στους τελευταίους ταξικούς αγώνες. Από τις άγριες απεργίες στην Νότια Αφρική οι οποίες εξελίχθηκαν σε λυσσαλέες μάχες μεταξύ εργατών και τελικά σε σφαγιασμό δεκάδων εργατών από την αστυνομία, έως τις ταραχές μετά τον ομαδικό βιασμό μιας φοιτήτριας στην Ινδία, και κυρίως έως την έκρυθμη κατάσταση της Αιγύπτου. Στην Αίγυπτο περισσότερο από οπουδήποτε αλλού βλέπουμε τις αντιφάσεις της πολιτικής, της θρησκείας, του φύλου, της φυλής, της τοπικότητας, να ξεσπούν όλες μαζί και να δημιουργούν μια κατάσταση πραγματικά χωρίς προηγούμενο. Κάθε απαραίτητη, για τη δόμηση των κοινωνικών ρόλων που συγκροτούν το προλεταριάτο αντίφαση παράγεται ως σύγκρουση στον δρόμο, δύσκολα διαχειρίσιμη από το κράτος, με αποτέλεσμα η κοινωνία να κινδυνεύει με αποσάθρωση.

Η σύγχρονη ταξική πάλη, η ταξική πάλη της κρίσης του αναδιαρθρωμένου καπιταλισμού, επιβάλλει μια αλλαγή οπτικής γωνίας: η απουσία του εργατικού κινήματος, πρέπει να πάψει να αντιμετωπίζεται πια ως απουσία μόνο, αλλά να αντιμετωπίζεται και ως ενεργή-δραστική παρουσία όλων των άλλων αντιθέσεων στην ταξική πάλη, παρουσία που επηρεάζει καθοριστικά την ίδια την παραγωγή της επανάστασης ως κομμουνιστικοποίησης[…]

Περιεχόμενα: Editorial • Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη κα τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα • Το κίνηµα των «Αγανακτισµένων» στην Ελλάδα • Η ανάδυση του (µη-)υποκειµένου • «Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά…» • Μορφή και περιεχόµενο της κρατικής καταστολής στις καταλήψεις • Για τις ταραχές στην Αγγλία και άλλα δεινά • Μια σύντοµη κριτική της αυτοοργάνωσης στην Ελλάδα • Περί «κοινών» • Ο χρηµατοπιστωτικός καπιταλισµός και η αυτοδιαχείριση ως ουτοπικός ορίζοντας της δεύτερης φάσης της αναδιάρθρωσης • Κοµµουνιστικοποίηση εναντίον Κοινωνικοποίησης • Παρουσίαση του περιοδικού SIC  • Η κοµµουνιστικοποίηση σε ενεστώτα χρόνο [Théorie Communiste] • Τυφλοπόντικα, είσαι εδώ; Αναδιαρθρωµένο κεφάλαιο, πάλη των τάξεων και επαναστατική προοπτική • Συζήτηση για την έννοια της συγκυρίας