Απόσπασμα από το κείμενο 7 questions, et presque autant de réponses του Ζ. Ντωβέ:

Η καλύτερη δυνατή συμβολή μας σε μια μελλοντική επανάσταση είναι να ρίξουμε λίγο φως στο ζήτημα της κομμουνιστικοποίησης.
Το να σκεφτόμαστε για την κομμουνιστικοποίηση δε σημαίνει να εφεύρουμε μια νέα ουτοπία, ούτε να προτείνουμε σχέδια τα οποία θα τεθούν σε ισχύ όταν έρθει η ώρα. Για να αποφύγουμε την εικασία, θα πρέπει να συλλάβουμε την παρούσα στιγμή … δεδομένου ότι δεν θα διαστρεβλώσουμε την πραγματικότητα ώστε να ταιριάζει στις επιθυμίες και τις ελπίδες μας.

Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής έχει εξελιχθεί και ωριμάσει σε ένα κοινωνικό σύστημα τόσο ευρύ, βαθύ και εκτεταμένο ώστε να μπορούμε να μιλάμε για τον καπιταλισμό ως πολιτισμό. Ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουμε την κρίση του είναι να τον αντιμετωπίσουμε ως ένα συναρθρωμένο πολύπλευρο όλο. Συγκεκριμένα: η σχέση ανθρώπου/φύσης – το σεξ, το “φύλο”, η οικογένεια – η οικονομία και η οικολογία –  η ταυτότητα – ο χρόνος- να μην ξεχνάμε το κράτος, το έθνος, τον πόλεμο … Δύο αλληλένδετα ερωτήματα πρέπει να τεθούν:

Ποιες είναι οι αντιφάσεις της σημερινής καπιταλιστικής κοινωνίας;

Κατά συνέπεια, τι θα έπρεπε να κάνει η επανάσταση, προκειμένου να πετύχει;

Για να το καταλάβουμε αυτό, θα πρέπει να αντιληφθούμε δύο διαφορετικές αλήθειες που ισχύουν ταυτόχρονα, επειδή η κάθε μία ισχύει μόνο λόγω της  άλλης: η σχέση εργασίας-κεφαλαίου είναι κεντρική, αλλά αυτό το κέντρο δεν λειτουργεί από μόνο του. Για να δημιουργήσει αξία, κάθε επιχείρηση χρειάζεται την αναπαραγωγή ολόκληρου του κοινωνικού συστήματος. Ως εκ τούτου, για παράδειγμα, το ζήτημα της εργασίας καθορίζει το σεξουαλικό ζήτημα, αλλά η εργασία θα καταργηθεί μόνο αν καταργηθεί και ο σεξουαλικός καταμερισμός της εργασίας, δηλαδή, συνταρράσοντας τη σχέση ανδρών/γυναικών(*σ.τ.μ.). Σκοπός μας δεν είναι να στερήσουμε από τις έννοιες της τάξης και προλεταριάτου τον καίριο ρόλο τους, αλλά για να τους δώσει την πλήρη σημασία τους σήμερα.

(*σ.τ.μ.) Δεν είναι αρκετό να συνταραχθεί η σχέση αντρών/γυναικών, ή νέων/ηλικιωμένων, ή λευκών/μαύρων. Η κατάργηση της εργασίας, ως κατάργηση της αφηρημένης εργασίας, δηλαδή της αξίας, σημαίνει την κατάργηση του προλεταριάτου, συνεπώς την κατάργηση της εκμετάλλευσης που συγκροτεί την προλεταριακή κατάσταση αλλά και κάθε ρόλου/σχέσης που στηρίζει την ύπαρξη της.