Όπως σε κάθε πόλεμο, οι ζωές των γυναικών αλλάζουν. 

«Όταν τελειώσει ο αγώνας, φοβόμαστε ότι τα χωριά μας θα γεμίσουν διαζύγια», λένε τα κορίτσια. «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι του χρόνου τέτοιες μέρες, αν έχουμε κερδίσει, εγώ θα γυρίσω σπίτι και θα κάνω τις δουλειές του Πάσχα», λέει η Λόλα. «Αν δεν είχαμε τα δικά μας, θα ήθελα να είμαι στην Μανωλάδα. Που όταν έσκασε το 2008 ούτε που είχα καταλάβει τι συμβαίνει». «Τώρα έχουν σταματήσει τα ‘που πας’, ‘τί ώρα θα γυρίσεις’, ‘με ποιον είσαι’. Κι όταν ζήσεις έτσι ελεύθερα, δεν γυρίζεις πίσω», συμπληρώνει η Βάσω. «Υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας», λέει η Μελαχρινή. «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για προσωπική ζωή. Αυτός ο αγώνας μάς αλλάζει όλους, κι εμάς και τους άντρες μας. Όταν γυρίσουμε στα σπίτια μας, θα γνωριστούμε ξανά».

Εξαιρετικό άρθρο από την εφημερίδα Αυγή της Ντίνας Δασκαλοπουλου:

Μητέρες στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης, γιαγιάδες που πολεμάνε ΜΑΤατζήδες, γυναίκες που τραγουδάνε έξω από την Ασφάλεια, μαθήτριες που κατσαδιάζουν υπουργούς. Πώς τα μέχρι χθες καλά κορίτσια της Χαλκιδικής βρέθηκαν στην πρωτοπορία του μαχητικότερου και ανθεκτικότερου κινήματος στην εποχή των Μνημονίων;

Continue reading →

Επιθετική η αντίδραση των εκπαιδευτικών στο Μεξικό των οποίων δεν εισακούγονται τα αιτήματα. Των εκπαιδευτικών στην Ελλάδα;

Η πρώτη σύγκρουση έγινε στις 6 Απριλίου 2013 ανάμεσα σε δασκάλους/καθηγητές της πολιτείας Γκερέρο (Guerrero) που κατέβηκαν σε απεργία και την ομοσπονδιακή αστυνομία PFP (την πιο σκληρή αστυνομία με στρατιωτική πρακτική, ήταν αυτοί που διέλυσαν το κίνημα στην Οαχάκα επίσης, και τους χρησιμοποιούν σε εξαιρετικές περιπτώσεις), όταν οι δάσκαλοι μπλόκαραν τον αυτοκινητόδρομο που συνδέει το Μέξικο Σίτυ με το Ακαπούλκο. Η απεργία και διαμαρτυρία αφορούσε την επικείμενη εκπαιδευτική “μεταρρύθμιση”, μέρος της οποίας έχει ήδη ψηφιστεί και η υπόλοιπη είναι προς ψήφιση, η οποία αποτελεί κομμάτι της γενικότερης εργασιακής μεταρρύθμισης που περνάει η νέα κυβέρνηση του χασάπη Πένια Νιέτο, ο οποίος είναι ο υπεύθυνος της τραγικής καταστολής του Ατένκο (2006). Σε γενικές γραμμές η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ξεφορτώνεται όλα τα κοινωνικά έξοδα, δηλαδή καταργεί από τη μια τη μονιμότητα των δασκάλων και περνάει σε ατομικές συμβάσεις εργασίας και απολύσεις, ενώ από την άλλη καταργεί εν μέρει την λεγόμενη “δωρεάν” εκπαίδευση όσον αφορά τις υποδομές (βιβλία, συντήρηση κτιρίων, τεχνικός εξοπλισμός κλπ.), τα έξοδα των οποίων περνάνε σε επιτροπές γονιών. Γενικά η εργασιακή μεταρρύθμιση αφορά την συμπίεση μισθών, ελαστικοποίηση και ακόμα μεγαλύτερη επισφαλειοποιηση της εργασίας (πληρωμή με την ώρα, σταθεροποίηση γενικά του oursourcing σε όλες τις μορφές, δοκιμαστική περίοδο 3 μηνών χωρίς καμιά υποχρέωση από την πλευρά του αφεντικού, κυρίως τη διάλυση των συνδικάτων κλπ.).

Continue reading →

As the Hong Kong dockworkers strike enters its third week, around 100 workers still camp outside the gates to Hong Kong International Terminals (HIT). 400 to 500 crane operators refuse to return to work, making them a 40 to 50 per cent majority amongst the contract workers at the docks. While the port claimed daily losses of 5 million HK dollars – around 500,000 Euro – the strike fund stood at 3.5 million HKD last Wednesday April 10^th. Public support from unions, Leftist groups, students and ordinary citizens is extraordinarily high, during Hong Kong’s first larger labour struggle since the construction workers’ strikes in 2007 and 2009.

Continue reading →