Μια αυτό-συνέντευξη σε δυο μέρη:
Με αφορμή το ταξίδι ενός σοσιαλιστή στην Ουκρανία
Leave a reply
Tag Archives: ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Με φόντο την Ουκρανία: Η περιφερειοποίηση ως συγκεντροποίηση του κεφαλαίου
Απόσπασμα από το κείμενο Η μεταβατική περίοδος της κρίσης: Η εποχή των ταραχών (Μάιος 2011)
[…] Στην πράξη δεν τίθεται ζήτημα επιστροφής της καπιταλιστικής οργάνωσης στο μοντέλο που είχε ως κέντρο του το έθνος κράτος, καθώς αυτό θα συνεπαγόταν μια διάρθρωση της παραγωγής που ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Αν η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση φτάσει πραγματικά σε αδιέξοδο, αυτή τη φορά θα είναι αδύνατο η ιστορία να ακολουθήσει την ίδια πορεία που διέγραψε μετά το αδιέξοδο που δημιούργησε η επιτυχία των πρώτων ιμπεριαλιστικών πολέμων, το οποίο οδήγησε στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Σήμερα, το κεφάλαιο θα αναγκαστεί να δώσει μια πρώτη απάντηση στην κρίση της παγκοσμιοποίησης με μια αναδίπλωση επίπονη και συγκρουσιακή, την περιφερειοποίηση της συσσώρευσης. Μια απάντηση όμως που δεν φαίνεται προς το παρόν να είναι ικανή να οδηγήσει σε νέο κύκλο συσσώρευσης, μια απάντηση που βρίσκεται μέσα στα ιστορικά όρια της μεταβατικής περιόδου που ξεκίνησε με την κρίση του 2008.
Ο ιμπεριαλισμός της εποχής μας δεν μπορεί να έχει μια μορφή παρόμοια με αυτή που είχε τον 19ο αιώνα, καθώς η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, που έχει δημιουργήσει η ιστορική διαδικασία της συσσώρευσης, δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Οι περιφέρειες που προορίζονται για περιχαρακώσεις και εχθρικές μεταξύ τους σχέσεις κατάγονται από την ιστορική εξέλιξη των προηγούμενων κύκλων συσσώρευσης του κεφαλαίου και η πιο πρόσφατη (αλλά και πιο ευάλωτη από τις άλλες) είναι η περιφέρεια της Ανατολικής Ασίας(*),το δημιούργημα του νεοφιλελευθερισμού.
Οι περιοχές, κυρίως της τρίτης ζώνης, που δεν ανήκουν σε κάποια από τις περιφέρειες συσσώρευσης αλλά και κάποιες από τις περιοχές της δεύτερης ζώνης που δυσκολεύονται να παραμείνουν ενσωματωμένες στο μοντέλο που επιβάλλεται σήμερα από το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, αποτελούν ήδη, ή πρόκειται να αποτελέσουν, τα πρώτα πεδία έκφρασης της σύγκρουσης και σε ταξικό και σε ενδοκαπιταλιστικό επίπεδο. Οι περιοχές αυτές προορίζονται για καταλήστευση παραγωγικών πηγών και για κατασταλτική διαχείριση της αναπαραγωγής του προλεταριάτου (**). Αυτό δε σημαίνει πως οι αστικές τάξεις των κρατών αυτών «αντιστέκονται» στην επέλαση αυτή. Αντίθετα, οι πιο δυνατές φράξιές τους αντιμετωπίζουν αυτήν την κρίση ως ευκαιρία να πλασαριστούν σε καλύτερη θέση και να κατασπαράξουν τις πιο αδύναμες φράξιες. Οι πιο αδύναμες φράξιες του κεφαλαίου και τα μικροαστικά κομμάτια του βρίσκονται συμπιεσμένες, όπως πάντα συμβαίνει σε περιόδους κρίσης, και κατά κύριο λόγο στρέφονται προς τις εθνικιστικές πολιτικές που αναπτύσσονται ώστε να προστατευθούν. Οι κοινωνικές αντιφάσεις σε αυτές τις περιοχές εκρήγνυνται καθώς γίνεται ολοένα και περισσότερο σαφές στο προλεταριάτο που ζει εκεί (ή εδώ) πως η συνέχεια του καπιταλισμού σε μεγάλο βαθμό δεν τους περιλαμβάνει ως αξιοποιήσιμη εργατική δύναμη.
Από την άλλη πλευρά, η αντικειμενική τάση περιφερειοποίησης της συσσώρευσης δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου βέβαιο ότι θα υλοποιηθεί τελικά. Ήδη στην Ευρωζώνη, δημιουργούνται σοβαρές τριβές ανάμεσα σε σημαντικούς συντελεστές της για το μεταναστευτικό ζήτημα, πέρα από τις σφοδρότατες συγκρούσεις για τον τρόπο διαχείρισης της δημοσιονομικής κρίσης. Στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και του Περσικού Κόλπου εμφανίζονται δυνάμεις που προσπαθούν να αυτονομηθούν όσο είναι δυνατό από την επιρροή των περιφερειών συσσώρευσης όπως το Ιράν, η Τουρκία, ακόμη και η ομάδα κρατών που συγκροτεί το «συμβούλιο συνεργασίας του Κόλπου». Η κρίση αναπαραγωγής του προλεταριάτου από τη μία πλευρά ωθεί προς την περιφερειοποίηση και από την άλλη αποτελεί πλήρως διαλυτική τάση.
(*) Σίγουρα τα κέντρα συσσώρευσης των ΗΠΑ και της ΕΕ επαγρυπνούν ώστε να εκμεταλλευθούν κάθε δυνατότητα που θα τους δινόταν να διαλύσουν την Κίνα και να μοιράσουν τη λεία. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά ότι η προσπάθεια για κάτι τέτοιο θα γινόταν συμφέρουσα μόνο μέσω της αποσταθεροποίησης του Κινέζικου κράτους από την ταξική πάλη στο εσωτερικό του. Έτσι όσο το εύχονται άλλο τόσο απεύχονται αυτό το σενάριο.
(**) Στην Αίγυπτο, για παράδειγμα, αυτή η διαδικασία είχε ξεκινήσει να εντατικοποιείται ήδη από το 2004. Ο Gamal Mubarak τότε πήρε προσωπικά, σε μαφιόζικο στυλ, την εξουσία και μοίρασε διαχειριστικούς ρόλους σε διάφορους ραντιέρηδες και υπαλλήλους της διεθνούς του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ακολούθησαν με ραγδαίους ρυθμούς ιδιωτικοποιήσεις, μείωση της φορολογίας στα κέρδη του κεφαλαίου από 40 σε 20%, και απροθυμία συλλογής έστω αυτών των φόρων από το κράτος, και προσπάθεια μεγάλης αύξησης της στεγαστικής φορολογίας των χαμηλών εισοδημάτων, κάτι που απονομιμοποίησε ακόμη περισσότερο το καθεστώς (στοιχεία από το άρθρο Egypt Revolt, New Left Review no. 68).
Ουκρανία: Το Μεϊντάν και οι αντιφάσεις του. Συνέντευξη με έναν επαναστάτη συνδικαλιστή
For weeks and weeks, we have been looking at Ukrainian events, trying to make sense of what has been happening in Kyiv and other cities. We had read many texts, comments and interviews and discussed about Maidan, but we had been always arriving only at new questions to be answered. Thus, when a possibility occurred to get in touch with Ukrainian comrades one of us tried to use it as best as he could. As a result of that effort and thanks to kindness and patience of Denis from a Kyiv branch of a revolutionary syndicalist group called Autonomous Workers Union the following interview came into existence. Hopefully, it will provide you with many useful insights into the Maidan movement and its context. Continue reading
Ουκρανία: Μια ερασιτεχνική έρευνα για τη σύνθεση των εξεγερμένων
Αναδημοσιεύουμε από εδώ μια «έρευνα» σχετικά με το ποια είναι, γιατί εξεγείρονται και τι θέλουν τα άτομα που λαμβάνουν μέρος στις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής στο Κίεβο. Αν και ερασιτεχνική, η «έρευνα» αυτή είναι ενδεικτική της σύνθεσης του κόσμου που συμμετέχει ενεργά στην εξέγερση.
A Sociological Survey With the Purpose of Finding Out Which Social Layers Are the Militant Force of the Modern Revolution in Ukraine?
Introduction
Our assumption has been that in Ukraine we have a revolution combined with counter-revolution. The counterrevolutionaries are the 3 pseudo-leaders – Oleh Tyahnibok of “Svoboda”, Vitaly Kitcko of “Udar” and Arseniy Yatsenuk of “Bat�kivschina”. They struggle with the government of Yanukovich and the Party of Regions for redistribution of the state power, and, hence, redistribution of the former state property (for, you see, in Ukraine and other similar “transitional states”, possession of state power opens the door to grabbing of the state property!). Revolutionaries are those who do not belong to any party, who are by themselves at the barricades and who fight the cops. The official “opposition” and “Maidan” (Maidan refers to the main square in Kiev, Ukraine, where in the winter of 2013-14 there are major anti-government protests and clashes with the police) are two different and even contradictory concepts.
We’re faced with the question: who is the moving force of the revolution in Ukraine today? Who is really manning the barricades and performs other militant functions on the Maidan? To answer these questions we have conducted a sociological survey. We have questioned those who were manning the barricades at the entrance to Maidan from the direction of TsUM (the Central Universal Store, which used to be the main department store in Kiev, located on the main street of the city, Khreschatik). We have surveyed the militants along the Maidan, the guards at the entrance to the Ukrainian House (taken over by the rebels), and especially at the barricades on the Hrushevskogo Street (which was the epicenter of clashes). In the course of one day, 15 February, 2014, we have managed to survey 37 people, while some of the participants have given an extended oral interview, for which I am grateful to them.
We have formulated questions about the education and professional background of the participants. Then we’ve asked the questions about their vision of the situation in Ukraine and what is to be done about it. To be more concrete, we’ve formulated the following 5 questions:
1. Education: 1) didn’t finish school, 2) finished high school, 3) technical 2-year college, 4) incomplete higher education, 5) higher education.
2. What did you do before the Maidan? (type of activity, profession, how did you make a living)
3. What will you do after the Maidan? (What would you like to do? What will you do realistically?)
4. How do you understand the main problems now facing Ukraine? (The main problems of the society).
5. How can these problems be solved? (The ideal final result. The innermost desire for the future of this society). Continue reading
2 Κείμενα απ’ το Κίεβο
αναδημοσίευση από ruthless critique against everything existing
Στο κέντρο του Μαϊντάν, τις πρώτες μέρες φιγουράριζε και το πορτρέτο της φυλακισμένης πρώην προέδρου της χώρας Τιμοσένκο.
Μια μικρή εισαγωγή
Η κατάσταση στο Κίεβο είναι σίγουρα αντιφατική και θολή, όπως κάθε κοινωνική σύγκρουση. Σε καμία ιστορική εποχή-ούτε καν οι τιμημένοι, για κάποιους μπολσεβίκοι ή ο Μαχνό για άλλους- δεν υπήρξε κίνημα χωρίς αντιφάσεις και πισωγυρίσματα, πόσο μάλλον στον καιρό της δημοκρατίας και του κεφαλαίου, που τα πάντα είναι δεμένα σε ένα αντιφατικό όλο. Όποιος ψάχνει “καθαρές” επαναστάσεις έχει πολύ ψάξιμο ακόμα. Η σύγκριση διαφόρων εξεγέρσεων ως καλύτερων ή χειρότερων, προσπερνά στα τυφλά το ευμετάβλητο των κοινωνικών κριτηρίων ως αποτύπωση των ίδιων ανταγωνισμών, που υποτίθεται πως κρίνει, ενώ αγνοεί τα γεγονότα ως διαλεκτικό αποτέλεσμα προηγούμενων αντιφάσεων. Συνεπώς η σύγκριση μεταξύ Βοσνίας και Κιέβου, είναι άστοχη, και κυρίως πολιτική, πέρα από τις ιδιαίτερες συνθήκες που γέννησαν τα γεγονότα, είναι κριτικές της μορφής. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να δούμε τα γεγονότα, όχι ως πολιτικά αντίθετα που συγκρούονται. αλλά ως αντιφατικές ενότητες σε αποσταθεροποίηση.. Αυτό που κάνουμε-που προσπαθούμε να κάνουμε- είναι να δούμε με ποιον αντιφατικό τρόπο τα υποκείμενα της καπιταλιστικής ολότητας προσπαθούν να επιλύσουν και να ξεφύγουν από την ίδια τους την πραγματικότητα και ουσιαστικά από τον ίδιο τους τον εαυτό, τι διακυβεύματα και όρια βάζουν στον εαυτό τους .Σε τελική ανάλυση η καπιταλιστική-και όχι η οικονομική απλά- κρίση σε ποιό βαθμό είναι αδυναμία αναπαραγωγής της αξίας και σε ποιό βαθμό η διαδικασία επαναφοράς της; Με λίγα λόγια δεν θέλουμε να δικαιολογήσουμε την Ουκρανία ή να υποτιμήσουμε τη Βοσνία(ή το αντίστροφο). Κοιτούμε κριτικά τις μορφές που παίρνει η ταξική πάλη σε κάθε χώρα, ως αντιφάσεις του ίδιου τους του εαυτού
ο Ουκρανικός επίλογος. Το Μαϊντάν πέρα απ’το Μαϊντάν
Αναδημοσίευση από το blog: http://aruthlesscritiqueagainsteverythingexisting.wordpress.com
οι επαναστάσεις του καιρού μας[…]οπισθοχωρούν συνεχώς μπροστά στην ακαθόριστη απεραντοσύνη των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθεί η κατάσταση που κάνει αδύνατο κάθε ξαναγύρισμα και όπου οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν:
«Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα!
Κ. Μαρξ, Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη
Το Μαϊντάν δεν είναι μόνο η πλατεία….
Οι διαδηλώσεις στην Ουκρανία συνεχίζονται και όλες οι πηγές συμφωνούν ότι έχουν πάρει μια νέα τροπή. Αλλά οι πηγές συμφωνούν μέχρι εκεί. Το που πάει η όλη κατάσταση μένει να φανεί, αλλά ήδη φαίνονται οι δυναμικές και τα όρια του κινήματος.
Στην Ουκρανία όλοι πλέον συμφωνούν ότι παρά τις προσπάθειες και από τον Γιανούκοβιτς και από την ενωμένη αντιπολίτευση, να παραμείνει η αντιπαράθεση στο “φιλοευρωπαικός ή φιλορωσικός προσανατολισμός, τα πράγματα αλλάζουν. Από τις 19 Ιανουαρίου και μετά-αν και το ζήτημα του φιλοευρωπαισμού παραμένει-έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο κόσμος διαδηλώνει κυρίως ενάντια στα αυταρχικά μέτρα που πήρε ο Γιανουκοβιτς στις 16 Ιανουαρίου. Ο κόσμος διαδηλώνει γιατί θέλει να διαδηλώσει. Αυτό ανέτρεψε και πλήρως τις ισορροπίες και ο αντιφατικός χαρακτήρας του Μαϊντάν ήρθε στην επιφάνεια. Τι κατάφεραν τελικά οι αγωνιζόμενοι στο Μαϊντάν ακόμα και εν αγνοία τους;
Οι αγώνες και οι ανταγωνισμοί παράγουν πάντα ένα ιστορικό διακύβευμα εν αγνοία τους σε κάποιο βαθμό. Και αυτό γιατί το αποτέλεσμα αυτό παράγεται ιστορικά “πίσω απ την πλάτη τους…” γιαυτό και η δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να επιλύσει αυτές τις αντιφάσεις. Η δημοκρατία ως αφηρημένη μορφή, ως διαχείριση των φετιχοποιημένων μορφών, δεν μπορεί να κάνει τίποτα πέρα από έναν στείρο οικονομισμό, να διαχειριστεί δηλαδή τα δεδομένα που της φέρνει στο τραπέζι η δυναμική της κοινωνίας των ιδιωτών. Το Μαϊντάν είναι η “άφιξη” των ταραχών στο ανατολικό μπλοκ. Τι έγινε λοιπόν, ποια τα όρια, οι αντιθέσεις και οι θέσεις που αφήνει το Μαϊντάν, ποιες διαδικασίες πυροδοτεί;
Ουκρανία uber alles
Το γεγονός ότι οι ταραχές της Ελλάδας, της Αιγύπτου, της Ουκρανίας “κατόρθωσαν” να πολιτικοποιηθούν (με διαφορετικά επίδικα παραγόμενα από την ιστορική εξέλιξη της ταξικής πάλης σε κάθε ένα από αυτά τα κράτη) αποτελεί ένα πρόβλημα που η θεωρία είναι αναγκασμένη να εξετάσει. Τι σημαίνει αυτή η πολιτικοποίηση για την εξέλιξη της (δεύτερης φάσης της) αναδιάρθρωσης και των αγώνων εναντίον της; Τα όρια των αγώνων καθώς αυτοί πολιτικοποιούνται παράγονται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από ότι στο παρελθόν. Ποια είναι τα νέα διακυβεύματα που παράγονται καθώς η όποια πολιτική διευθέτηση απαξιώνεται πολύ γρήγορα;
W.
Σ’αυτό το πλαίσιο αναδημοσιεύουμε την προσπάθεια ανάλυσης των γεγονότων στην Ουκρανία A ruthless critique against everything existing με τον χαρακτηριστικό υπότιτλο:
Το μεγάλο άλμα προς τα πίσω. Τα όρια και οι προοπτικές ενός καταπληκτικού αγώνα.
Εδώ και καιρό το Κίεβο βρίσκεται σε μεγάλη αναταραχή. Οι ρίζες τις σύγκρουσης πολύπλοκες, χάνονται μέσα στις αντιφάσεις του αγώνα και στις συνθήκες που τον γέννησαν. Οι προοπτικές του ακόμα πιο πολλές και ακόμα πιο αντιφατικές. Ας πάρουμε τα πράγματα απ΄την αρχή.
Εδώ και μερικές μέρες η κυβέρνηση του Γιανούκοβιτς πήρε μια σειρά μέτρων με συνοπτικές διαδικασίες από το κοινοβούλιο, που περιορίζουν κατά πολύ τη δυνατότητα διαδηλώσεων. Η ελπίδα της κυβέρνησης ήταν μάλλον ότι η απειλή θα έστελνε τους διαδηλωτές σπίτια τους. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. Η αντίδραση από ένα σύνολο φορέων ήταν άμεση…άμεση ήταν και η απάντηση των διαδηλωτών. Επιτέθηκαν, συγκρούστηκαν, και κατέληξαν με 5 νεκρούς, 300 τραυματίες και οδοφράγματα σε ύψος τείχους 3 μέτρων. Η σύγκρουση μαίνεται.
Αρχικά θα πρέπει να σκιαγραφηθεί μια αρχική εξήγηση της κατάστασης στην Ουκρανία. Πέρα απ όσα έχουν ήδη ειπωθεί, οι προσεγγίσεις που μιλούν για διαφορετικές ιδεολογίες, ή για σύγκρουση συμφερόντων των “ολιγαρχών” δεν αγγίζουν το πρόβλημα. Ακόμα πιο μακριά περνούν οι αναλύσεις που μιλούν για σύγκρουση “δημοκρατών” με τους φιλορώσους ολιγάρχες κτλ. Ο Γιανούκοβιτς …περνάει νόμους κατά παράβαση του κοινοβουλίου. Από την άλλη οι διαδηλωτές εδώ και καιρό δεν φαίνονται δημοκρατικοί…οι βίαιες διαδηλώσεις, τα οδοφράγματα, οι καταλήψεις, οι μολότοφ δεν είναι στοιχεία της δημοκρατίας…ή είναι;
Με έναν παράδοξο τρόπο όμως και οι δυο εξακολουθούν να είναι και να μην είναι δημοκράτες. Μπορεί οι μέθοδοι τους να μην είναι δημοκρατικές αλλά ο τρόπος λειτουργίας τους και οι πηγή της δυναμικότητας τους παραμένουν τα “πλήθη”. Ο Γιανούκοβιτς έχει την τεράστια μάζα ρωσόφωνων εργατών της ανατολής ως βάση και το Μαϊντάν έχει σαν βάση τον ίδιο τον εαυτό του, τους φιλοευρωπαίους κατοίκους των πόλεων και κυρίως τους κατοίκους της δύσης, είναι το ίδιο το “πλήθος” δηλαδή… Τα δύο αντικρουόμενα μέρη, στο εσωτερικό τους εξακολουθούν να λειτουργούν δημοκρατικά, τα συστατικά μέρη της αστικής κοινωνίας, οι εργάτες, οι κεφαλαιοκράτες κτλ εξακολουθούν να ανάγουν την πραγμάτωση τους στην πολιτική/κρατική σφαίρα και να συγκρούονται με κάποιους “άλλους”. Και τα 2 μέρη, παρά το “έντονο” της σύγκρουσης έχουν δημοκρατικά επιχειρήματα: στη δημόσια σφαίρα, στις πορείες, στις εξαγγελίες προς το εξωτερικό κτλ ηκάθε μερίδα υποστηρίζει πως είναι η πλειοψηφία συνεπώς έχει και το δημοκρατικό δικαίωμα να επιβάλλει τη γνώμη της και οι “άλλοι” θα πρέπει να την σεβαστούν μέσα στα δημοκρατικά πλαίσια. Τι γίνεται λοιπόν; είναι η δημοκρατική πολιτική διαμεσολάβηση ο νεκροθάφτης κάθε ριζοσπαστικότητας; Και παρά τις βίαιες συγκρούσεις έχουμε στην Ουκρανία μια δημοκρατική αντιπαράθεση;
Ουκρανία: Καταστολή της διαδήλωσης για το βιασμό από αστυνομικούς
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=u_t5jc73a3E[/youtube]
Δες και εδώ
Από τον τύπο τους:
Riot police dispersed a protest in central Kiev early on Friday over last month’s rape of a woman who accused police officers of the crime, local media reported.
The city government had allowed the protest on Kiev’s main square to be held on Thursday. But after some protesters set up tents to spend the night on the square, the authorities ordered them to leave and police arrived shortly afterwards, the Ukrainska Pravda newspaper reported.
Riots in Ukraine after policemen accused of gang rape (video)
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=rZhZugGyOOE[/youtube]
There have been riots in the small town of Vradiyevka in southern Ukraine after the gang rape of a woman, allegedly involving local police officers.
Mobs stormed the town’s police headquarters, after authorities refused to detain one of two policemen accused.
29 year old Iryna Krashkova says she was beaten and raped by two policemen after being grabbed on a street and forced into a taxi.She told euronews she knew exactly who her attackers were:
“For sure they were policemen because I know them, because I live in this village where they work. I never talked to them but I know that they are policemen because I live in this town.”
In Kiev, there were further demonstrations close to the presidential palace.