Αναδημοσίευση από occupied taksim
Protestors in Brazil Attacked by Police, Chant “Peace is Over Turkey is Here!”
Apparently, Turkey is setting an international example when it comes to police brutality.
Αναδημοσίευση από occupied taksim
Apparently, Turkey is setting an international example when it comes to police brutality.
Στην Τουρκία ο πολιτικός φετιχισμός έλαβε τέλος. Όλες οι μανούβρες τελείωσαν και τώρα μιλάει η άμεση βία του κράτους, η καταστολή των πάντων. Ότι επιμένει να κινείται καταστέλλεται, μια εικόνα που δείχνει την “παντοδυναμία” του κράτους, μια εικόνα που ταυτόχρονα απονομιμοποιεί το κράτος, το μετατρέπει σε αυτονομημένη δύναμη, σε δύναμη που επιβάλλει πλέον το ταξικό ανήκειν στο προλεταριάτο ως εξωτερικό καταναγκασμό. Η διεκδίκηση για “δημοκρατία”, δηλαδή για την προ κρίσης κατάσταση της δημοκρατίας ηττάται οριστικά. Η δημοκρατία είναι αυτή που υπάρχει στην Τουρκία, η δημοκρατία των TOMA, των πλαστικών σφαιρών, των δακρυγόνων, των συλλήψεων και (μέχρι νεωτέρας) μερικών δολοφονιών.
Στην Τουρκία τα δέντρα (που δεν είναι ψεύτικα χριστουγεννιάτικα) τα πυρπολεί η αστυνομία. Η αστυνομία ρίχνει καυστικά χημικά μέσα από τις αντλίες νερού, εισβάλλει στα ξενοδοχεία που φιλοξενούν διαδηλωτές, επιτίθεται σε γιατρούς και αυτοσχέδιες σκηνές για πρώτες βοήθειες, η εισβοή της στο πάρκο έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν οι γονείς τα παιδιά τους, παιδιά τραυματίζονται:
Την ίδια ώρα στην Άγκυρα, χιλιάδες στους δρόμους έτοιμοι να συγκρουστούν σε μια μάχη που όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι μια μάχη “χωρίς αύριο”:
Κι ενώ η επίθεση λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις υπάρχουν πληροφορίες για χιλιάδες ανθρώπων που πορεύονται προς την Taksim:
αλλά και για χιλιάδες που οδεύουν προς το κέντρο της Άγκυρα.
Περιμενουμε να δούμε τι θα κάνει ο κόσμος της εξέγερσης, αν οδοφράγματα σαν αυτό θα γεμίσουν ολόκληρη την Τουρκία:
Πηγή: alfavita.gr, άρθρο του Κ. Ζαφειρόπουλου στην Εφημερίδα των Συντακτών
Τις «μάζεψαν» από το κέντρο της πόλης, τις οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα, τις πέταξαν σε ένα κελί, τις γύμνωσαν, τις χλεύασαν, τους αρνήθηκαν το δικαίωμα δικηγόρου και μεταφραστή μέχρι να τους απαγγείλουν κατηγορίες για απείθεια, εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής. Η Χλόη είναι Ελληνογαλλίδα φωτογράφος και η 23χρονη Ιλιριάνα, φοιτήτρια από την Ολλανδία. Το αδίκημά τους; Πρώτον, είναι ξένες και δεύτερον, τόλμησαν να γυρίσουν ένα μίνι ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο ακαδημαϊκής ερευνητικής εργασίας, με θέμα «Φιλοξενία και μετανάστευση στην Ελλάδα».
Ηταν βράδυ της Πέμπτης 23 Μαΐου 2013. Πεδίον του Αρεως. Μια ομάδα 4 νέων ανθρώπων, δύο γυναικών και δύο αντρών (3 φοιτητές από την Ολλανδία και μια Γαλλίδα) βγάζει φωτογραφίες και γυρίζει πλάνα. Τέσσερις αστυνομικοί τους σταματάνε και τους ελέγχουν τις τσάντες, όπου είχαν τα φωτογραφικά τρίποδα. Ο έλεγχος κρατάει πάνω από μια ώρα. Τους ζητάνε τα διαβατήρια και μόνο η μία δεν το έχει μαζί της.
Τα παιδιά αναρωτιούνται στα αγγλικά γιατί κρατούνται. «Γάμησέ μας, πείτε μας, πόσο καιρό είστε στην Ελλάδα;» ήταν η απάντηση… Μετά από λίγη ώρα καταφτάνουν άλλοι 22 αστυνομικοί! «Τους μετρήσαμε έναν προς έναν. Προσπαθούσαν να μας τρομοκρατήσουν χτυπώντας στρατιωτικά τις μπότες τους μπροστά μας, μας πλησίαζαν απειλητικά, χαμογελούσαν ειρωνικά και φώναζαν: Γαμώ την πουτάνα σας, άντε να ρίξουμε κάνα ξύλο. Πίστευαν ότι δεν καταλαβαίνουμε ελληνικά, όμως εγώ ξέρω πολύ καλά», μας εξηγεί στα ελληνικά η Χλόη που μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία, συνεργαζόμενη με δημοσιογράφους και από τις δύο χώρες.
Αναδημοσίευση από http://www.folha.uol.com.br
Claire Rigby describes the nightmare scenes she lived through in last night’s protest, as well as a society grappling with the idea of protest itself. Above, Folha’s own Giuliana Vallone, shot in the face with a rubber bullet.
By Claire Rigby
I took my press card to the demonstration in São Paulo last night, seeing a row of people handcuffed on the TV as I left, and hearing news of mass arrests before the demonstration had even begun. I thought if I got into trouble, it might just help. I needn’t have taken it: it wouldn’t have helped.
As I left the house, a reporter from the magazine Carta Capital had already been arrestedarbitrarily along with dozens of other people. By the end of the night, the fourth in a series of escalating protests over an increase in public transport fares here in Brazil, around 200 people had been arrested and dozens of people injured by police, who shot repeatedly and indiscriminately into the peacefully protesting crowd with smoke bombs, tear gas and rubber bullets, chasing protesters through the streets for miles, and striking fear and loathing into those who witnessed their actions. Among the injured were 7 journalists from this newspaper, Folha de S.Paulo, two of whom were shot in the face with rubber bullets. And me. I was shot in the hand with a canister of either smoke or teargas at Praça Roosevelt, minutes after joining the demonstration. (My eye-witness account of police brutality and bullying of protestors is below.)
Αναδημοσιεύουμε από το indymedia την εισήγηση της πρωτοβουλίας συντρόφων/συντροφισσών no lager. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση πέρα από τις διαφωνίες μας, όπως για παράδειγμα την αντι-ιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης διολίσθηση στο σημείο που αναφέρεται η (υποτιθέμενη) “νεοαποικιακή εποχή”
Τα κέντρα κράτησης μεταναστών ως δομή πληθυσμιακής διαχείρισης
Τα κέντρα κράτησης όπως εμφανίζονται στην εποχή μας, ως κέντρα κράτησης μεταναστών, αποτελούν χώρους όπου άντρες, γυναίκες και παιδιά στερούνται την ελευθερία τους για ένα χρονικό διάστημα που ποικίλει από λίγους μήνες μέχρι 18 ή και περισσότερους. Επίσημα ή ανεπίσημα, λιγότερο ή περισσότερο οργανωμένα, τα κέντρα κράτησης είναι χώροι όπου εκτοπίζονται, για διοικητικούς λόγους, μέλη συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων. Κοινωνικών ομάδων που παράγονται εντός του κυρίαρχου λόγου ως επικίνδυνες για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια, τη δημόσια υγεία και την κοινωνική συνοχή. Που στιγματίζονται ως βάρβαρες και απολίτιστες, ως εισβολείς που απειλούν την εθνική και φυλετική καθαρότητα, ως άχρηστο περίσσευμα το οποίο παρασιτεί και επιβαρύνει το κοινωνικό σώμα. Στις μέρες μας, όλα αυτά τα χαρακτηριστικά συμπυκνώνονται, κατά κύριο λόγο, στη φιγούρα του παράνομου μετανάστη.
Τα κέντρα κράτησης, ως πολύ συγκεκριμένη τεχνολογία πληθυσμιακής διαχείρισης, επανεμφανίζονται μαζικά σε όλον τον λεγόμενο ανεπτυγμένο κόσμο (αλλά και στην περιφέρειά του) τα τελευταία 20 χρόνια ως αναπόσπαστο κομμάτι των πολιτικών για τον έλεγχο, τη ρύθμιση και την πειθάρχηση των ποικίλων μεταναστευτικών ροών, είτε σε τοπικό/ εθνικό επίπεδο, είτε σε ευρύτερο/ διακρατικό. Των πολιτικών για τη διαχείριση μιας ανθρώπινης κινητικότητας που συνεχίζεται να παράγεται μαζικά σε όλη την καπιταλιστική περιφέρεια, αλλά και εντός της καπιταλιστικής δύσης. Άλλοτε στη βάση της ανάγκης, όπως αυτή προκύπτει από τις εντεινόμενες πολεμικές και “αναπτυξιακές” επεμβάσεις της “δύσης” και την πληθώρα των αυταρχικών καθεστώτων, άλλοτε στη βάση της επιθυμίας για μια καλύτερη ζωή, πιο συχνά με μια μίξη αυτών των δύο. Ο έλεγχος αυτής της κινητικότητας, ώστε να περιοριστούν οι κίνδυνοι για ένα ευρύ πεδίο σχέσεων εξουσίας και να πολλαπλασιαστούν οι δυνατότητες για μια προσοδοφόρα -υλική και ιδεολογική- αξιοποίησή της, είναι πάγιο ζητούμενο για την καπιταλιστική διακυβέρνηση. Η προστασία της πολιτικής συγκρότησης του έθνους κράτους, η (ανα)συγκρότηση και θωράκιση της ταυτότητας του δυτικού ανθρώπου-πολίτη ως ανώτερου ανθρώπου, φορέα πολιτισμού, επιθυμιών και δικαιωμάτων, η εξυπηρέτηση των απαιτήσεων του παγκόσμιου καπιταλισμού για φθηνή, ευέλικτη και πειθαρχημένη εργασία, η υποκειμενοποίηση των ίδιων των μεταναστών ως φοβισμένων, ενοχικών και πειθήνιων υποτελών και η απενεργοποίηση των δυνατοτήτων αγώνα που κουβαλούν μαζί τους, συγκροτούν έναν κορμό βασικών στόχων για τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=pXLgOFZ2HQA[/youtube]
Sherene Seikaly, director of Middle East Studies Center, talks about how the Egyptian state’s production of the body as a terrorized and passive political subject inspired people to take their lives in their hands and revolt.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=4mDx1v26koQ[/youtube]
Δες και εδώ
Από τον αστικό τύπο:
Police arrested 25 demonstrators after clashes Tuesday in the streets of Brazil’s largest city, protest organizers said. Under heavy rain, thousands of demonstrators took to the streets to protest planned increases in public transportation fares in Sao Paulo. The protests were led by a group known as Free Fare, which advocates free or cheaper public transportation. Police in riot gear clashed with protesters and set off tear gas and used rubber bullets to disperse them. Some demonstrators turned violent, damaging a metro station and setting fire to several public buses in one of Sao Paulo’s busiest streets. This is the third time the group, mostly composed of young protesters, has taken to the streets. Tuesday’s demonstration was the most violent one so far. In a post on Free Fare’s official blog, one of the group’s members, Daniel Guimaraes Terschitsch, accused police of starting the violence. Police officials didn’t immediately respond to a request for comment. Transportation authorities in Sao Paulo recently increased bus and metro fares from 3 reais (about $1.40) to 3.20 reais (about $1.50).
Η αστυνομία απειλεί ότι θα επέμβει και θα “καθαρίσει” εντελώς το πάρκο Gezi: “Μάνες και πατέρες πάρτε τα παιδιά σας από το πάρκο, η υπομονή μου τελείωσε. Θα απαντήσουμε με γροθιά στη γροθιά”, είπε ο Κύριος Ερντογάν. Λογικό αποτέλεσμα είναι η “ανθρώπινη αλυσίδα των μανάδων”:
Την ίδια ώρα η Moody’s δηλώνει ότι “οι διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη απειλούν τα σχέδιά της για μόχλευση των περιουσιακών της στοιχείων και αν συνεχιστούν και ενταθούν μπορούν να υπονομεύσουν το φιλόδοξο σχέδιο ανάπτυξής της”.
«Καθαρά από την πιστωτική πλευρά, αυτό θα επηρεάσει αρνητικά την ικανότητα του δήμου να χρηματοδοτήσει από μόνος του τις μεγάλες επενδυτικές ανάγκες μέσω των πωλήσεων assets,» αναφέρει η Moody΄s.
Ο μητροπολιτικός δήμος της Κωνσταντινούπολη, ο οποίος παρέχει κεφάλαια για πολλά αναπτυξιακά έργα έχει αξιολόγηση Baa3 με σταθερό outlook από τη Moody΄s.
Οι συνεχιζόμενες διαμαρτυρίες στα μεγάλα αναπτυξιακά έργα μπορούν μόνο να αποθαρρύνουν τις άμεσες ξένες επενδύσεις και να μειώσει την ελκυστικότητα των περιουσιακών στοιχείων της πόλης που είναι προς πώληση.
Η Moody΄s προσθέτει πως οι διαδηλώσεις θα έχουν πιθανότατα αρνητικές συνέπειες στην τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας. Το 2012 η Κωνσταντινούπολη αντιστοιχούσε σε ποσοστό άνω του 25% στις αφίξεις τουριστών και στα έσοδα από τον τουρισμό έναντι 20% περίπου το 2010.
Το άρθρο αυτό λέει στη γλώσσα του κεφαλαίου πώς ένα βασικό συμπέρασμα για τη σύγχρονη κατάσταση της σχέσης του κεφαλαίου εκφράζεται (στην ειδική γλώσσα της συγκυρίας στην Τουρκία). Το συμπέρασμα αυτό συμπυκνώνεται ως εξής: η κοινωνική αναπαραγωγή της εργατικής τάξης γίνεται ολοένα και πιο εξαρτημένη από τη «διαχείριση κινδύνου» του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου (του κεφαλαίου…), δηλαδή, σε τελική ανάλυση από το κατά πόσο η εργατική τάξη θα κάτσει ήσυχη, θα αποδεχθεί την αναδιάρθρωση και δεν θα δημιουργήσει προβλήματα ρευστότητας. Με τον τρόπο του Μαρξ: «η ιδιάζουσα μορφή της συσσώρευσης χρηματικού κεφαλαίου […] ανάγεται σε συσσώρευση απαιτήσεων πάνω στην εργασία». (blaumachen #6, Για την τρέχουσα κρίση, την Ευρωζώνη και τους ταξικούς αγώνες στην Ελλάδα)
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=X-t_I8cQSE4[/youtube]
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ είχαν κλειδώσει τις εγκαταστάσεις, και τα ΜΑΤ σπάνε τις πόρτες για να κατεβάσουν τον πομπό….
Κοινοτισμός, διατήρηση του ταξικού ανήκειν (αναγνώριση της ύπαρξης της κοινωνίας των πολιτών και ενσωμάτωση της από το κράτος), ελευθερία του λόγου, αντι-καταστολή: Με δυο λόγια, “δημοκρατία”. Μόνο που η διεκδίκηση της δημοκρατίας βρίσκεται πλέον ταυτόχρονα σε παροξυσμό και σε κρίση…
Άκου εδώ την περιγραφή ενός από τη νεολαία του Σύριζα σχετικά με την “Κομμούνα της Ταξίμ”.
Κι εδώ αποσπάσματα ενός άρθρου γραμμένου από μια χαρακτηριστική (θεωρούμε εμείς) συμμετέχουσα στο κίνημα (η έμφαση δική μας):
Signs everywhere say that “nothing is for sale in the park.” Food, masks, medical and other supplies, clothes, etc. are distributed free of charge.
After talking to the park protesters for days here is a very quick compilation of the main complaints and reasons people say brought them to the park:
1- Protesters say that they are worried about Erdogan’s growing authoritarian style of governance. “He thinks we don’t count.” “He never listens to anyone else.” “Why are they trying to pass laws about how I live? What’s it to him?”
Erdogan’s AKP party won the last election (its third) and is admittedly popular with many sectors of society, including some who are now in the Park have voted for him. It has accomplished many good things for the country through a program of reform and development. Any comparisons with Mubarak and pre-Tahrir 2011 Egypt are misplaced and ignorant. The country is polarized; it is not ruled by an unelected autocrat.
However, due to the electoral system which punishes small parties (with a 10% barrier for entrance to the parliament) and a spectacularly incompetent opposition, AKP has almost two-thirds of the deputies in the parliament with about 50% of the vote. Due to this set up, they can pass almost any law they want. People said to me “he rules like he has 90%.”