Tag Archives: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

#NOSCAF Η αντεπανάσταση επικράτησε και πάλι στην Αίγυπτο με τη μορφή της δημοκρατικής δικτατορίας

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_YqCsit-2js[/youtube]

Τελικά το όριο του “δημοκρατικού” κινήματος της Αιγύπτου εκφράστηκε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται με μια νέα στρατιωτική δικτατορία: “Γιατί το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ο Μόρσι, ο κάθε Μόρσι μπορεί ανά πάσα στιγμή να θυσιαστεί για να συνεχίσει “να δουλεύει το μαγαζί”. Όσο αυτόνομο και να είναι το πολιτικό προσωπικό η αυτονομία αυτή είναι πάντα σχετική, το κράτος αποτελεί τη συλλογική έκφραση μιας τάξης που εκμεταλλεύεται την άλλη. Η συλλογική αυτή έκφραση δεν είναι ποτέ αποτέλεσμα μιας ήπιας διαδικασίας, καθώς στον πυρήνα της βρίσκεται ο λυσσαλέος ανταγωνισμός, ο οποίος στην επιφάνεια φαίνεται πολιτικός, από λίγο πιο μέσα μπορεί να φαίνεται περισσότερο οικονομικός. Αυτός ο ανταγωνισμός όμως είναι ο τρόπος οργάνωσης της συνεργασίας τους, της συνεργασίας στην οποία ο βουτηγμένος στο αίμα νικητής θα εγκαθιδρύσει μια σταθερότητα που θα βολεύει και τους “ηττημένους”, καθώς και οι δύο κοιτούν με τρόμο προς την πλευρά του πραγματικού τους αντιπάλου: του προλεταριάτου, δηλαδή του τμήματος εκείνου της εργατικής τάξης που η δραστηριότητα του μέσα στην ταξική πάλη αμφισβητεί την ίδια τη σχέση του κεφαλαίου.” (#Tamarod: Η Αίγυπτος ως έκφραση του ορίου του παγκόσμιου “δημοκρατικού” κινήματος)

Η δικτατορία γεννιέται μέσα από τη δημοκρατία, ως μια αναγκαία για το κεφάλαιο πολιτική μορφή. Αναγκαία για τη συνέχιση της συσσώρευσης και της αναπαραγωγής της κοινωνίας του κεφαλαίου γενικότερα. Τα γεγονότα εντάσσονται στη δυναμική της εποχής των ταραχών και την επικαιροποιούν εντείνοντας τις εσωτερικές της αντιφάσεις:

[…] Η Αίγυπτος και η Τυνησία έδειξαν ότι πράγματι η πτώση της κυβέρνησης ολοκληρώνει αυτά τα κινήματα. Στην πραγματικότητα βέβαια, ότι αρχικά φάνταζε ως νίκη γρήγορα αποδείχτηκε ότι είναι ήττα, καθώς νέα αστυνομικά κράτη εγκαθιδρύθηκαν και η αναδιάρθρωση προχωράει κανονικά με περικοπές επιδομάτων, αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων κτλ. Το κίνημα όμως στην Αίγυπτο και την Τυνησία δεν μπόρεσε να ξανασταθεί στα πόδια του, καθώς ο αρχικός στόχος που αντιστοιχούσε στην ενότητα του επετεύχθη […] Μπορούν τα μεσαία στρώματα να ενσωματωθούν στο προλεταριάτο, ως δραστηριότητα αμφισβήτησης του κεφαλαίου, αν δεν ολοκληρωθούν πρώτα αυτά τα κινήματα με την πολιτική νίκη (δηλαδή ουσιαστική ήττα) τους; Η ήττα τους, που περνάει μέσα από την πολιτική τους νίκη, φέρνει αναγκαστικά τις διαιρέσεις που υπάρχουν στην επιφάνεια. Ένα κομμάτι του κινήματος προσπαθεί να συνεχίσει την εξέγερση, η οποία όμως παύει να έχει λαϊκή υποστήριξη (δηλαδή διαταξική υποστήριξη, καθώς η τάξη είναι σχέση και όχι κατηγορία). Χωρίς τη μαζική συμμετοχή των αποκλεισμένων και των φτωχών, πώς μπορεί να συνεχιστεί αυτή η εξεγερτική πορεία; Μπορεί; (από το κείμενο: Η άνιση δυναμική της εποχής των ταραχών).

Δες επίσης το ντοκυμανταίρ Αιγυπτιακός Χειμώνας που γυρίστηκε το Φλεβάρη.

Η πραγματικότητα της στρατιωτικής δικτατορίας που εγκαθιδρύθηκε για έναμιση χρόνο πριν τον Μόρσι:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=mnFVYewkWEY&bpctr=1372931751[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=1E5nqGaPdgY[/youtube]

Ιταλία & Φιλιππίνες: Gentrification, ghettoisation, ταραχές

Το ζήτημα της στέγης ξεσπάει σε διάφορες χώρες με διαφορετικές βέβαια μορφές ανάλογα με τις ιδιομορφίες κάθε μίας τους, τη ζώνη στην οποία ανήκουν, τη φάση που βρίσκεται η οικονομική κρίση εκεί, την ιστορία τους κτλ. Πρόκειται όμως για αγώνες εντάσσονται στο πλαίσιο των αγώνων που σχετίζονται με τη γαιοπρόσοδο, ως μορφή της υπεραξίας, αγώνες εκτός χώρων εργασίας και εργατικού κινήματος, αλλά ιδιαίτερα σημαντικοί για τη σύγχρονη ταξική πάλη, καθώς εντάσσονται στον πυρήνα της αναδιάρθρωσης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.

Ιταλία: αναδημοσίευση από libcom

manifestante ferita roma

A 20-year old young woman lying on the ground with her face covered in blood: this happened yesterday in Rome, when a rally demanding more public housing was brutally charged by the police.

The movement for the right to affordable housing is very active in Rome, with hundreds of occupations, rallies and assemblies to prevent evictions, and public initiatives calling for affordable housing. On July 1, associations and collectives called a demo in the city center, demanding a moratorium on house evictions, which affect the weakest and the poorest in times of economic hardship.

Continue reading

Ο δημόσιος χώρος και η ιατρική μηχανή στο χακί

 

military
Αναδημοσίευση από Θερσίτη

«Νυχτερινή έφοδο» πραγματοποίησε ο καταδρομέας και νέος υπουργός υγείας Α. Γεωργιάδης στο «νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς» επιχειρώντας προφανώς να μας προετοιμάσει για τη μετατροπή των νοσοκομείων σε στρατόπεδα (συγκέντρωσης ασθενών). Όπως λοιπόν μας πληροφορούν τα καθεστωτικά μέσα, η έφοδος αυτή έγινε με όρους στρατιωτικού αιφνιδιασμού (νύχτα) για να πιαστεί ο «εχθρός» στον ύπνο, για να μπορεί την επόμενη ημέρα ο στρατάρχης της υγείας να διεξάγει έναν ολόκληρο πόλεμο επικαλούμενος την «εξυγίανση» και την «επούλωση» των πληγών και όλα αυτά… για το καλό μας. Λίγες ώρες αργότερα, ο στρατάρχης κήρυξε τον πόλεμο με την επαναφορά της υγειονομικής διάταξης Λοβέρδου (πρώην στρατάρχης) με την οποία δίνεται η δυνατότητα σε όλα τα στρατιωτικά σώματα να κάνουν εκκαθαρίσεις κοινωνικών ομάδων από δρόμους, πλατείες και γειτονιές στο όνομα της «δημόσιας υγιεινής».

Continue reading

Δεν υπάρχει μόνο #manolada… Το “ειδυλλιακό” περιβάλλον μιας ελληνικής πολυεθνικής

417332_434778816561051_693840173_n

Αναδημοσίευση από εφημερίδα Δράση

Καταγγελία εργαζομένων

Η εταιρία ALINDA-VELCO είναι ένας ελληνικός πολυεθνικός όμιλος, ο οποίος δραστηριοποιείται σε τομείς παραγωγής και εμπορίας πρώτων υλών για τη βιομηχανία τροφίμων και απορρυπαντικών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Έχει εγκαταστάσεις σε Οινόφυτα Βοιωτίας, Ασπρόπυργο, Σπάτα, Ρουμανία. Απασχολεί περίπου 20 εργαζόμενους στην παραγωγή, κατά πλειοψηφία μετανάστες.

Η δουλειά είναι βαριά και ανθυγιεινή: γυναίκες εργαζόμενες είναι αναγκασμένες να σηκώνουν πολύ μεγάλα βάρη (4 λίτρα το μπουκάλι, 16-18 κιλά το κιβώτιο, ενώ οι παλέτες που τυλίγονται έχουν βάρος 640 κιλά).

Στους πακιστανούς εργαζόμενους, οι οποίοι κάνουν την πιο σκληρή εργασία, η αμοιβή είναι 19,5-22 ευρώ, ανάλογα με τα χρόνια εργασίας, ενώ σε όλους τους εργαζόμενους η εταιρεία χρωστάει δώρα, επιδόματα, υπερωρίες, συν τα Σάββατα όπου ναι μεν οι εργαζόμενοι δουλεύουν αλλά δεν φαίνονται πουθενά ως εργάσιμη μέρα.

Continue reading

#Egypt: Down with military rule…again?

noscaf
For those who have just tuned into the news this week, the warnings of a military return may be a jolt. But, for those who have been watching Egypt for the past two years, these concerns are far from the realities on the ground. For one, the military never left the political realm, even after President Morsi’s inauguration on June 30, 2012. In fact, the political basis for Morsi’s rule today is a pact between the Muslim Brotherhood and the military. 
Αναδημοσίευση από madamasr
Authors:

Millions of Egyptians are continuing to take to the streets. They are calling on President Mohamed Morsi to resign and to hold early presidential elections. At the same time many express concern about the army’s 1 July statement and the potential for a return to military rule at the hands of the Supreme Council of Armed Forces (SCAF). The statement said that SCAF would impose its own “roadmap” to exit the current impasse if no solutions surface in the next forty-eight hours:

The Armed Forces repeats its call to respond to the people’s demands and gives everyone a forty-eight hour deadline to carry the burden of these historic circumstances. [The Armed Forces] will not tolerate anyone doing less than what is needed to carry out their responsibility.

That the statement left open the possibly of a military intervention or a coup has led many people to question the wisdom behind the current mobilization. Others have equated these protests with an open invitation for military rule and the death of Egypt’s emergent democracy. While the current standoff between the protesters and the president lends itself to a variety of unpleasant scenarios that would be detrimental for the country, the binary between democracy and military rule is misleading.

Continue reading

Ιnterview with anarchists in Tahrir square

1040224_10200989383871312_542383315_o

Αναδημοσίευση από  linksunten.indymedia.org (η έμφαση με πλάγια σε ορισμένα σημεία δική μας)

I met Mohammed Hassan Aazab earlier this year over tea at a table of young anarchists in downtown Cairo. The anniversary of the revolution had just passed with massive protests and the emergence of a Western-style black bloc that appeared to have little to do with anarchists in the city. At the time, much of the ongoing grassroots organizing was against sexual violence — in particular, the mob sexual assaults that have become synonymous with any large gathering in Tahrir. The trauma of such violence carried out against protesters was apparent in our conversation. In fact, Aazab told me that he was done with protests and politics, and had resigned himself to the dysfunction of day-to-day life in Egypt.
Then came June 30. Crowds reportedly as large as 33 million took to the streets to call for the Muslim Brotherhood to step down from power, just a year after Mohammed Morsi took office. In the pre-dawn moments of July 1, as Aazab’s phone battery dwindled steadily, I reconnected with him to chat a bit about his return to resistance.

The interview:

What’s the feeling in Cairo right now? We’re seeing reports here of the largest protests in human history.

Today, all of us worked really hard to get through the protests without violence. Everyone’s afraid a civil war could break out. The protesters gave Morsi 48 hours to step down. If that deadline passes, there’ll be a general strike. In the last five hours, 10 people were killed — four in Assiut and six in front of the Muslim Brotherhood headquarters. The sun is coming up now. All the old revolutionaries are preparing for clashes in the streets.

I heard that the Muslim Brotherhood headquarters were torched. Is that true?

Yes. And it’s still surrounded by protesters right now.

Who called for the general strike? Are there particular unions involved?

No. The unions are totally ineffective. 

So how is the strike organized?

Tamarod [the Rebel Movement] called for the general strike. Actually, it has not been organized in advance; it has been a spontaneous development. It will work by people believing in and supporting it.

Do you think people will follow through?

Port Said will start the general strike tomorrow. I have no idea to what extent people will follow through on it, beyond that. But it’s clear people are absolutely determined to force Morsi out.

Continue reading

Intimidation and Resistance: Imagining Gender in Cairene Graffiti

sit-el-banat-stencil-tribute

αναδημοσίευση από Jadaliyya

The issue of women’s empowerment continues to be of paramount significance in determining the future of the incomplete Arab revolutions. Numerous scholars, activists, and feminists have commented with concern about the precarious position of women after the contagious revolutions, which started in Tunisia, Egypt and Libya. Many haveexpressed anxiety that the controversial gender issue in the Middle East will dominate the coming years, as even Christian leaders transmit Islamists’ pressure on women to dress “more modestly” to their communities. Others have remarked that misogynist attitudes are observable today across the post-revolutionary Arab states, because the Islamists in power have revealed themselves to be agents of an “Islamic neoliberal” ideology that works hand in hand with constraining measures regarding women. These observers have pointed to various shocking acts that all converge in one direction: the targeting of women’s bodies.

The aged President Hosni Mubarak had long embodied the oppressive and institutionalized patriarchy in Egypt. After Mubarak’s ouster in February 2011, an ageing military junta replaced him, and continued to use violence to subdue protest. It was as if a targeted vengeance were being directed against Egypt’s youth, and as if the generational conflict between the old generals and the young protesters had to be played out through the mutilation of young bodies.

Today, almost a year since the election of longtime Muslim Brotherhood figure President Mohamed Morsi, there is a general feeling that nothing has really changed in terms of citizens’ rights. None of the security officials responsible for the series of killings of protesters since January 2011 have been convicted. As this in turn sparks new demonstrations, the Brotherhood regime continues the use of thuggery and public violence,together with sexual harassment, to terrorize citizens and deter them from protest in Tahrir Square.

Continue reading

Riots in Ukraine after policemen accused of gang rape (video)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=rZhZugGyOOE[/youtube]

There have been riots in the small town of Vradiyevka in southern Ukraine after the gang rape of a woman, allegedly involving local police officers.

Mobs stormed the town’s police headquarters, after authorities refused to detain one of two policemen accused.

29 year old Iryna Krashkova says she was beaten and raped by two policemen after being grabbed on a street and forced into a taxi.She told euronews she knew exactly who her attackers were:

“For sure they were policemen because I know them, because I live in this village where they work. I never talked to them but I know that they are policemen because I live in this town.”

In Kiev, there were further demonstrations close to the presidential palace.

Continue reading

#Tamarod: Η Αίγυπτος ως έκφραση του ορίου του παγκόσμιου “δημοκρατικού” κινήματος

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=VtEl4r65YFU[/youtube]

Η μεταβατική περίοδος της κρίσης, η εποχή των ταραχών, έχει πλέον εισέλθει στο δεύτερο στάδιο-κύμα της εδώ και ένα μήνα. Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες και το κεφάλαιο προετοιμάζεται να απαντήσει με ολοένα και σκληρότερη καταστολή του προλεταριάτου (των μεσαίων στρωμάτων συμπεριλαμβανομένων) που ξεσπάει με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τη δομή και την ιεραρχία των αντιθέσεων σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό. Οι διαφορές αυτές αποτελούν την έκφραση μιας ενότητας, της δομικής κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, μιας κρίσης παρατεταμένης, δηλαδή πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμης, μιας κρίσης που η αναδιάρθρωση που απαιτεί το περιεχόμενο της θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική ειρήνη συνολικά.

Στην Αίγυπτο η Ταχρίρ αλλά και οι άλλες πλατείες και δρόμοι ξαναγέμισαν κόσμο, τόσο κόσμο που η κανονιστική γλώσσα του θεάματος ονόμασε τη χθεσινή μέρα “τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία”, παίρνοντας εκ νέου τη σκυτάλη του “κέντρου του κόσμου” από την Ταξίμ, την ίδια ώρα που για την αμερικάνικη ήπειρο το κέντρο του κόσμου εχθές βρισκόταν έξω από το στάδιο Μαρακανά, με τους διαδηλωτές να υπονομεύουν την παραγωγική διάσταση του θεάματος στον πυρήνα της και το κράτος να απαντάει ανάλογα.

BOGShlUCUAAaz1x

Η απάντηση του κεφαλαίου ως τάξης ανεξάρτητα από τη διάρθρωση που εμφανίζεται στον πολιτικό συσχετισμό θα είναι πλέον full scale καταστολή, δηλαδή η κήρυξη του πολέμου ενάντια στο προλεταριάτο (για την οποία είχαμε μιλήσει πρώτη φορά στις αρχές του 2011, εδώ) παίρνει μια αληθινά στρατιωτική διάσταση. Είτε η πολιτική προσωποποιείται στον Ερντογάν-Μόρσι, είτε στην αριστερά του νεοφιλελευθερισμού, Κίρχνερ-Λούλα-Ρούσεφ και σία, η απάντηση είναι η ίδια την κρίσιμη στιγμή. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικοί χρωματισμοί, την περίοδο της ειρήνης, χρωματισμοί που δεν πρέπει να υποτιμούνται γιατί αυτοί καθορίζουν το ειδικό περιεχόμενο της σύγκρουσης σε κάθε κράτος, αλλά την ώρα που “πετάγεται το καπάκι της χύτρας” το κράτος πλέον φοράει τα χακί, και ρίχνει πλαστικές και κανονικές σφαίρες στο ψαχνό.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=IZXjGYtxTdM[/youtube]

Το κράτος, που είναι στο επίκεντρο αυτής της διένεξης προς το παρόν, αποτελεί τη δύναμη αλλά και την αχίλλειο πτέρνα της τρέχουσας φάσης του νεοφιλελευθερισμού. Το (μη-)αίτημα για δημοκρατία είναι ο λόγος ενός αγώνα που υπερασπίζεται το ταξικό ανήκειν και συγκροτείται ως τέτοιος ακριβώς επειδή είναι η αναδιάρθρωση του κράτους που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια φάση έκρηξης της εσωτερικής της αντίφασης, από τη μία πλευρά είναι απαραίτητο να επιταχυνθεί από την άλλη είναι εξίσου απαραίτητο να επιβραδυνθεί για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη. Το κράτος μετατρέπεται σε κράτος έκτακτης ανάγκης καθώς πρέπει να καθορίσει το πλεονάζον εργατικό δυναμικό με δομικούς-πολιτικούς όρους, αλλά αυτός ο καθορισμός, φαίνεται ολοένα και περισσότερο καθαρά πλέον ότι δεν μπορεί να γίνει αναίμακτα. Οι αποκλειόμενοι-υπεράριθμοι βρίσκονται μπροστά στα οδοφράγματα, έστω κι αν δεν μοιάζουν και πολύ μεταξύ τους, έστω κι αν οι πρακτικές τους συγκροτούν την άνιση δυναμική της εποχής των ταραχών, έστω κι αν ανά πάσα στιγμή μπορεί να συγκρουστούν μεταξύ τους, η ουσία είναι ότι η αναδιάρθρωση επιβάλλει τη συνάντηση τους στην πρώτη γραμμή του μετώπου.

Continue reading