Ενδιαφέρον ντοκυμανταίρ που αναδεικνύει την ταύτιση της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία και άλλους μηχανισμούς του κράτους.

Τι φωνάζετε; Εφαρμόστηκε επιτέλους ο Ν.3907/2011 (ΦΕΚ Α-7/26.01.2011). Επιτέλους εφαρμόζονται οι νόμοι σ’αυτή τη χώρα). Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Το θέμα είναι να εφαρμοστεί το άρθρο 37 παρ.5  (δες παρακάτω)

Αυτό που εφαρμόζεται τώρα:

Φύλαξη – Εγκαταστάσεις
Την ευθύνη της εξωτερικής φύλαξης των εγκαταστάσεων του Κέντρου ή της Μονάδας έχει η αρμόδια αστυνομική αρχή, η οποία λαμβάνει κατάλληλα μέτρα περιορισμού σε μισθωμένες ή παραχωρημένες εγκαταστάσεις. Η εξωτερική φύλαξη μπορεί, μετά από έγκριση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, να ανατίθεται και σε εξειδικευμένη ιδιωτική εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας παράλληλα με την αρμόδια αστυνομική αρχή.
Εάν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες εγκαταστάσεις για τη διεξαγωγή των διαδικασιών πρώτης υποδοχής ή οι υφιστάμενες δεν επαρκούν, επιτρέπεται η κατά παρέκκλιση των κειμένων διατάξεων χρήση άλλων δημόσιων εγκαταστάσεων, μετά από κατάλληλη διαρρύθμιση, καθώς και η μίσθωση ακινήτων με κατάλληλη υποδομή ή, σε κατεπείγουσες περιπτώσεις, η μίσθωση τουριστικών εγκαταστάσεων.

Το μέλλον. Πρώτα των μεταναστών και μετά βλέπουμε:

Άρθρο 37 παρ.5: «Σε περίπτωση αδυναμίας των αρμόδιων κατά περίπτωση αρχών να διασφαλίσουν με ίδιους πόρους ή μέσα ότι οι υπήκοοι τρίτων χωρών των οποίων η απομάκρυνση έχει αναβληθεί, απολαμβάνουν κατά το χρονικό διάστημα της αναβολής, στοιχειώδεις όρους αξιοπρεπούς προσωρινής στέγασης σε εγκαταστάσεις δημόσιου ή κοινωφελούς χαρακτήρα και γενικότερα ότι καλύπτουν τις άμεσες βιοτικές τους ανάγκες, μπορεί να επιτραπεί, μετά από σχετική άδεια, να απασχολούνται ως μισθωτοί σε τομείς απασχόλησης σε συγκεκριμένες περιοχές της Χώρας»

Απλήρωτοι για 4 μήνες, σε απεργία 26 ημέρες: Η ΜΕΒΓΑΛ αποτελεί μορφή της σύγχρονης αποτυχίας του εργατικού κινήματος να διεκδικήσει ακόμη και αιτήματα που στο παρελθόν θεωρούνταν στοιχειώδη.

( από τον αστικό τύπο):
«Έχουμε επιχειρήσει πολλές φορές να συναντηθούμε με την εργοδοσία και να συζητήσουμε επί της ουσίας για το πρόβλημα που έχει προκύψει. Ακόμη και τριμερή συνάντηση στο Υπουργείο Εργασίας είχαμε κανονίσει»,
«Μόνο μια φορά καταφέραμε να καθίσουμε στο τραπέζι μαζί τους. Όμως η συνάντηση απέβη άκαρπη. Δεν φαίνεται να κατανοούν το πρόβλημα βιωσιμότητας που έχουμε. Συνεπώς δεν μας μένουν άλλα περιθώρια από το να συνεχίσουμε τον αγώνα μας»,συμπληρώνει σημειώνοντας ότι κάθε εβδομάδα πραγματοποιείται γενική συνέλευση με μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων ώστε να αποφασιστούν οι επόμενες κινήσεις.

Ανδρέας Σιώρης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του υποκαταστήματος της Αθήνας.

Από την πλευρά της διοίκησης δεν τους έχει γίνει κάποια γνωστοποίηση των λόγων που δεν καταβάλλονται οι μισθοί.

Continue reading →

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=b7gSq4fjKXk[/youtube]

πηγή: http://metaretriever2.wordpress.com

Στην ερώτησή μου σε τι κατάσταση είναι οι γυναίκες μου απάντησε ότι δεν είναι όμορφες και ότι τις έχουν κλεισμένες – κλειδωμένες σε δωμάτια και ότι δεν βγαίνουν ποτέ έξω. Μου είπε ότι δεν μιλούν ποτέ και ότι δεν λένε ούτε όνομα , ούτε ψευδώνυμο. Είπε ακόμα ότι τα σπίτια δουλεύουν μέρα – νύχτα , όλες τις μέρες.

Continue reading →

Δες και το Η επιστράτευση τους βολεύει όλους…

Απόσπασμα από το κείμενο Ξεκίνησε η εποχή των ταραχών… ( Φεβρουάριος 2011):

Προληπτικά, απέναντι στην επερχόμενη εξέγερση, προσπαθεί να λειτουργήσει και το καθεστώς στην Ελλάδα με δύο τρόπους: από τη μία πλευρά προετοιμάζεται για την επίσημη επιβολή κάποιας μορφής δικτατορίας (ίσως και μέσα από εκλογές) και από την άλλη, μέσα στην αντίφαση των εσωτερικών του ανταγωνισμών, προσπαθεί να κατευθύνει τις αντιδράσεις προς μια λαϊκιστική-εθνικιστική κατεύθυνση δεξιάς ή (σαν δεύτερο σενάριο για τα πιο δύσκολα) αριστερής απόχρωσης. Οι υπάλληλοι του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που έχουν προσωρινά την εξουσία στο ελληνικό κράτος, προσπαθούν, μετά την επιτυχία τους να μειώσουν τους μισθούς, να προλάβουν να ξεπουλήσουν την κρατική περιουσία. Το ξεπούλημα αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί το ενδυνάμει κεφάλαιο που βρίσκεται εγκλωβισμένο στο ελληνικό και ευρωπαϊκό (κυρίως) χρηματοπιστωτικό σύστημα και είναι έτοιμο για μαζική απαξίωση. […] Οι απεργίες που έγιναν και γίνονται στους κλάδους που θίγονται από την αναδιάρθρωση δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης, πρόκειται για το ξόδεμα των τελευταίων δυνάμεων διαμεσολάβησης του συνδικαλισμού.

Όπως σε κάθε πόλεμο, οι ζωές των γυναικών αλλάζουν. 

«Όταν τελειώσει ο αγώνας, φοβόμαστε ότι τα χωριά μας θα γεμίσουν διαζύγια», λένε τα κορίτσια. «Δεν μπορώ να φανταστώ ότι του χρόνου τέτοιες μέρες, αν έχουμε κερδίσει, εγώ θα γυρίσω σπίτι και θα κάνω τις δουλειές του Πάσχα», λέει η Λόλα. «Αν δεν είχαμε τα δικά μας, θα ήθελα να είμαι στην Μανωλάδα. Που όταν έσκασε το 2008 ούτε που είχα καταλάβει τι συμβαίνει». «Τώρα έχουν σταματήσει τα ‘που πας’, ‘τί ώρα θα γυρίσεις’, ‘με ποιον είσαι’. Κι όταν ζήσεις έτσι ελεύθερα, δεν γυρίζεις πίσω», συμπληρώνει η Βάσω. «Υπάρχει κι ένας άλλος παράγοντας», λέει η Μελαχρινή. «Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε χώρος ούτε χρόνος για προσωπική ζωή. Αυτός ο αγώνας μάς αλλάζει όλους, κι εμάς και τους άντρες μας. Όταν γυρίσουμε στα σπίτια μας, θα γνωριστούμε ξανά».

Εξαιρετικό άρθρο από την εφημερίδα Αυγή της Ντίνας Δασκαλοπουλου:

Μητέρες στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης, γιαγιάδες που πολεμάνε ΜΑΤατζήδες, γυναίκες που τραγουδάνε έξω από την Ασφάλεια, μαθήτριες που κατσαδιάζουν υπουργούς. Πώς τα μέχρι χθες καλά κορίτσια της Χαλκιδικής βρέθηκαν στην πρωτοπορία του μαχητικότερου και ανθεκτικότερου κινήματος στην εποχή των Μνημονίων;

Continue reading →