[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=0sxyxZbO92g[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=HhSBGYCG6xg[/youtube]

πηγή: roarmag.org

By Chiara Milan On June 14, 2013

A protest against administrative hurdles to identification has sparked a broader popular movement against a dysfunctional system and for real democracy. 

For over a week, demonstrators, activists and lots of children have been peacefully occupying the parliament square in Sarajevo. Since June 5th, hundreds of citizens stand in front of the building protesting against their politicians, who are unable, among other things, to adopt a permanent law on identification documents.

Nonetheless, whenever we think of Bosnia-Herzegovina, our memory recalls the war, the bloodsheds and the snipers shooting from the hills surrounding Sarajevo. The country reminds us of the Markale market slaughter, when the Bosnian Serb army dropped bombs in the midst of the crowd. The name of the city evokes its endless four-years siege and the flames wrapping around the Vijećnica, the National Library that guarded the books witnessing the multiethnic Bosnian history. Names of cities like Srebrenica and Prijedor recall the images of the first genocide in color, broadcast live on TV.

Twenty years since the end of the war, Bosnia-Herzegovina looks like a different country, although the legacy of the war is still present in the houses set on fire and kept as they are — blackened ruins “for future reference”, as their owners say. At the outbreak of the 1992-95 war, Western governments and UN agencies proved incapable of reaching an agreement for a common strategy to prevent the violence. Their belated intervention unquestionably failed to halt the war on time, nor did it put an end to the massacres of civilians. The extreme attempt of the international community to end the war by signing the Dayton Peace Agreement in November 1995 paralyzed the country into in an equilibrium that is as controversial as it is fragile.

Continue reading →

Αναδημοσίευση από occupied taksim

Protestors in Brazil Attacked by Police, Chant “Peace is Over Turkey is Here!”

Apparently, Turkey is setting an international example when it comes to police brutality.

Protesters chant ‘Turkey is here!’ in Brazil bus fare demos as police takes hard line

SAO PAOLO

Brazilians took to the streets in several big cities to denounce the bus fare increase in protests that saw a heavy intervention from the police and accusations of vandalism by officials.”Peace is over, Turkey is here!” was one chant on the night of June 13 during the protests in several Brazilian cities. An estimated 5,000 protesters who took to the streets in Sao Paolo, including many university students, moved peacefully through the streets, with some waving Turkish flags in recognition of the protests that were sparked over the demolition attempt of Istanbul’s Gezi park. Some said that protests were inspired from the recent demos in Turkey.

The protests demanding free public transportat have entered their second week, adding a sense of growing unrest in Brazil at a time when inflation, crime and President Dilma Rousseff’s popularity are all taking a turn for the worse. Violence erupted as police tried to quell the crowd using tear gas, water cannons and rubber bullets. Dozens were injured and nearly 200 have been detained.Demonstrations also were held in Rio de Janeiro and the southern city of Porto Alegre, raising the prospect they could spread as Brazil prepares to host soccer’s Confederations Cup – a warm-up event for next year’s World Cup – for two weeks starting on Saturday.

Continue reading →

Στην Τουρκία ο πολιτικός φετιχισμός έλαβε τέλος. Όλες οι μανούβρες τελείωσαν και τώρα μιλάει η άμεση βία του κράτους, η καταστολή των πάντων. Ότι επιμένει να κινείται καταστέλλεται, μια εικόνα που δείχνει την “παντοδυναμία” του κράτους, μια εικόνα που ταυτόχρονα απονομιμοποιεί το κράτος, το μετατρέπει σε αυτονομημένη δύναμη, σε δύναμη που επιβάλλει πλέον το ταξικό ανήκειν στο προλεταριάτο ως εξωτερικό καταναγκασμό. Η διεκδίκηση για “δημοκρατία”, δηλαδή για την προ κρίσης κατάσταση της δημοκρατίας ηττάται οριστικά. Η δημοκρατία είναι αυτή που υπάρχει στην Τουρκία, η δημοκρατία των TOMA, των πλαστικών σφαιρών, των δακρυγόνων, των συλλήψεων και (μέχρι νεωτέρας) μερικών δολοφονιών.

Στην Τουρκία τα δέντρα (που δεν είναι ψεύτικα χριστουγεννιάτικα) τα πυρπολεί η αστυνομία. Η αστυνομία ρίχνει καυστικά χημικά μέσα από τις αντλίες νερού, εισβάλλει στα ξενοδοχεία που φιλοξενούν διαδηλωτές, επιτίθεται σε γιατρούς και αυτοσχέδιες σκηνές για πρώτες βοήθειες, η εισβοή της στο πάρκο έχει ως αποτέλεσμα να χάνουν οι γονείς τα παιδιά τους, παιδιά τραυματίζονται:

Την ίδια ώρα στην Άγκυρα, χιλιάδες στους δρόμους έτοιμοι να συγκρουστούν σε μια μάχη που όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι μια μάχη “χωρίς αύριο”:

Κι ενώ η επίθεση λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε πολλές πόλεις υπάρχουν πληροφορίες για χιλιάδες ανθρώπων που πορεύονται προς την Taksim:

αλλά και για χιλιάδες που οδεύουν προς το κέντρο της Άγκυρα.

Περιμενουμε να δούμε τι θα κάνει ο κόσμος της εξέγερσης, αν οδοφράγματα σαν αυτό θα γεμίσουν ολόκληρη την Τουρκία:

Πηγή: alfavita.gr, άρθρο του Κ. Ζαφειρόπουλου στην Εφημερίδα των Συντακτών
Τις «μάζεψαν» από το κέντρο της πόλης, τις οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα, τις πέταξαν σε ένα κελί, τις γύμνωσαν, τις χλεύασαν, τους αρνήθηκαν το δικαίωμα δικηγόρου και μεταφραστή μέχρι να τους απαγγείλουν κατηγορίες για απείθεια, εξύβριση και αντίσταση κατά της αρχής. Η Χλόη είναι Ελληνογαλλίδα φωτογράφος και η 23χρονη Ιλιριάνα, φοιτήτρια από την Ολλανδία. Το αδίκημά τους; Πρώτον, είναι ξένες και δεύτερον, τόλμησαν να γυρίσουν ένα μίνι ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο ακαδημαϊκής ερευνητικής εργασίας, με θέμα «Φιλοξενία και μετανάστευση στην Ελλάδα».
Ηταν βράδυ της Πέμπτης 23 Μαΐου 2013. Πεδίον του Αρεως. Μια ομάδα 4 νέων ανθρώπων, δύο γυναικών και δύο αντρών (3 φοιτητές από την Ολλανδία και μια Γαλλίδα) βγάζει φωτογραφίες και γυρίζει πλάνα. Τέσσερις αστυνομικοί τους σταματάνε και τους ελέγχουν τις τσάντες, όπου είχαν τα φωτογραφικά τρίποδα. Ο έλεγχος κρατάει πάνω από μια ώρα. Τους ζητάνε τα διαβατήρια και μόνο η μία δεν το έχει μαζί της.

Τα παιδιά αναρωτιούνται στα αγγλικά γιατί κρατούνται. «Γάμησέ μας, πείτε μας, πόσο καιρό είστε στην Ελλάδα;» ήταν η απάντηση… Μετά από λίγη ώρα καταφτάνουν άλλοι 22 αστυνομικοί! «Τους μετρήσαμε έναν προς έναν. Προσπαθούσαν να μας τρομοκρατήσουν χτυπώντας στρατιωτικά τις μπότες τους μπροστά μας, μας πλησίαζαν απειλητικά, χαμογελούσαν ειρωνικά και φώναζαν: Γαμώ την πουτάνα σας, άντε να ρίξουμε κάνα ξύλο. Πίστευαν ότι δεν καταλαβαίνουμε ελληνικά, όμως εγώ ξέρω πολύ καλά», μας εξηγεί στα ελληνικά η Χλόη που μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε Ελλάδα και Γαλλία, συνεργαζόμενη με δημοσιογράφους και από τις δύο χώρες.

Continue reading →

Αναδημοσίευση από http://www.folha.uol.com.br

Claire Rigby describes the nightmare scenes she lived through in last night’s protest, as well as a society grappling with the idea of protest itself. Above, Folha’s own Giuliana Vallone, shot in the face with a rubber bullet.

By Claire Rigby

I took my press card to the demonstration in São Paulo last night, seeing a row of people handcuffed on the TV as I left, and hearing news of mass arrests before the demonstration had even begun. I thought if I got into trouble, it might just help. I needn’t have taken it: it wouldn’t have helped.

As I left the house, a reporter from the magazine Carta Capital had already been arrestedarbitrarily along with dozens of other people. By the end of the night, the fourth in a series of escalating protests over an increase in public transport fares here in Brazil, around 200 people had been arrested and dozens of people injured by police, who shot repeatedly and indiscriminately into the peacefully protesting crowd with smoke bombs, tear gas and rubber bullets, chasing protesters through the streets for miles, and striking fear and loathing into those who witnessed their actions. Among the injured were 7 journalists from this newspaper, Folha de S.Paulo, two of whom were shot in the face with rubber bullets. And me. I was shot in the hand with a canister of either smoke or teargas at Praça Roosevelt, minutes after joining the demonstration. (My eye-witness account of police brutality and bullying of protestors is below.)

Continue reading →

Αναδημοσιεύουμε από την katalipsiesiea  την προκήρυξη της Συνέλευσης εργαζομένων/ανέργων/φοιτητών ΜΜΕ, καθώς θεωρούμε ότι περιγράφει με ακρίβεια την κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο διεκδικητικός αγώνας των εργαζόμενων της ΕΡΤ:

ΝΑ ΜΗ ΔΕΧΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ

Βρισκόμαστε στο τέταρτο 24ωρο ενός μεγάλου αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ που είναι σε πλήρη εξέλιξη μετά την πραξικοπηματική και «ετσιθελική» απόφαση-διαταγή της κυβέρνησης να ρίξει «μαύρο» στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Από τη στιγμή που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Κεδίκογλου ανακοίνωσε σε ένα απόγευμα ότι 2.656 εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των απολυμένων στον κλάδο των ΜΜΕ, του 1,3 εκατομμυρίου των ανέργων του μνημονίου, το ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής κατακλύστηκε από χιλιάδες κόσμου: εργαζόμενοι στη βιομηχανία των ΜΜΕ, σωματεία από εκατοντάδες κλάδους, συνελεύσεις γειτονιάς, αλληλέγγυοι πολίτες δίνουν δυναμικό παρών πρωί-βράδυ διαμορφώνοντας ένα σκηνικό διεκδίκησης, πίεσης και αντίστασης που είχαμε αρκετό καιρό να δούμε στη μνημονιακή Ελλάδα…

Όλη αυτή η αγωνιστική κινητοποίηση, σε συνδυασμό και με τη διεθνή κατακραυγή, έχει ήδη προβληματίσει την ηγεσία της κυβέρνησης για το ενδεχόμενο να πάρει μεγάλες διαστάσεις που θα είναι δύσκολο, ή θα επιφέρει δυσανάλογο κόστος, να ελεγχθούν και να μετριαστούν.Ήδη αυτή τη στιγμή ετοιμάζεται ο δούρειος ίππος μιας «απεργοσπαστικής ΕΡΤ». Μιλάμε για ένα μεταβατικό σχήμα που είναι στα σκαριά, σύμφωνα με το οποίο θα πεταχτεί το «τυράκι» των δίμηνων συμβάσεων σε δημοσιογράφους της ΕΡΤ (και όχι μόνο), με την υπόσχεση της εξασφάλισης μιας θέσης στη σχεδιαζόμενη ΝΕΡΙΤ. Ένα εγχείρημα που θα υπάγεται απευθείας στο Υπ. Οικονομικών.

Continue reading →