[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=FiyynmfUB0Q[/youtube]
Κίνα: Επεισόδια στην Guangzhou, σε διαδήλωση για το περιβάλλον
Leave a reply
Κολομβία: ταραχές στην απεργία ανθρακωρύχων
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=xPOSK2klAl0[/youtube]
Απεργία για υπεράσπιση συνεταιριστικής δραστηριότητας (δες πιο κάτω απόσπασμα από Ριζοσπάστη).
Riot police were deployed as angry miners set fire to equipment and barricaded roads in Valle Del Cauca. Colombia’s President Juan Manuel Santos declared he would not tolerate the closure of a single highway in the country while calling for dialogue to end the conflict.
[Juan Manuel Santos, Colombian President]:
“I want to tell the miners, I will happily hold talks with you as will my administration. If you want to strike, go ahead, this government respects social protest. I will not allow and I reiterated it this morning to the defence minister, to the generals of the police and the army: these strikes may not block any road whatsoever.”
With the demonstration spreading to other mining areas of the country, protesters say they will stay put until their demands are heard.
[Alvaro Torres, Protester]:
“We are here indefinitely because they have to listen to us and they have to send someone to talk with us. We are willing to hold talks, not pridefully like the President, since he has his meals guaranteed and we don’t.”
Κατά το Ριζοσπάστη βέβαια, οι εργάτες μόνο αμύνονται:
Κινητοποιήσεις διαρκείας ξεκίνησαν από την Τετάρτη οι ανθρακωρύχοι σε μικρά ορυχεία στην Κολομβία σε 80 πόλεις σε 13 επαρχίες της χώρας, διεκδικώντας να κατοχυρώσουν το δικαίωμα να μπορούν να ζουν από αυτό το παραδοσιακό επάγγελμα που ασκούν εδώ και γενιές. Φυσικά αυτοί οι μικροί ανθρακωρύχοι που φτιάχνουν συνεταιρισμούς μπαίνουν στο στόχαστρο της αστικής κυβέρνησης που θέλει να εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο του τεράστιου ορυκτού πλούτου για τα πολυεθνικά μονοπώλια (yeah!). Ετσι οι εργαζόμενοι αυτοί δέχτηκαν την επίθεση των κρατικών δυνάμεων καταστολής με χημικά και δακρυγόνα στα περίχωρα της πόλης Ιρα στην επαρχία της Ρισαράλντας. Οπως καταγγέλλουν οι διοργανωτές της κινητοποίησης, δύο άνθρωποι που συμπαραστέκονταν στους διαδηλωτές μια 70χρονη νοικοκυρά και ένας 56χρονος μικρέμπορος, πέθαναν στο νοσοκομείο που είχαν διακομιστεί με αναπνευστικά προβλήματα από τα χημικά που δέχτηκαν.
«Η ακαταμάχητη γοητεία της Δημοκρατίας»: Σημειώσεις για μια λέξη που δεν λέει να μας αφήσει
«Αυτά από μένα για σένα, Ω Δημοκρατία, για να σε υπηρετήσω κυρά μου!
Για σένα, για σένα κελαηδώ αυτά τα τραγούδια»
– Walt Whitman, ‘For You O Democracy’
του συντρόφου Γ.Σ.
Ο (όψιμος υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ) Σλάβοϊ Ζίζεκ σε ένα παλιότερο κείμενό του είχε διερωτηθεί κατά πόσον η δημοκρατία, λαμβάνοντας υπόψη τις χρήσεις που τις επιφυλάχτηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, έχει γίνει ένας όρος άχρηστος που ίσως θα έπρεπε να αφεθεί στον «εχθρό» να τoν κάνει ό,τι θέλει. Η ερώτηση του Ζίζεκ δια-τυπώθηκε σε μια ιστορική συγκυρία όπου η δημοκρατία ήταν το απόλυτο φετίχ. Πολύ παραπάνω από το να δηλώνει μια μορφή διακυβέρνησης, η Δημοκρατία ήταν ο δρόμος που όλα τα κράτη οφείλουν να διαβούν και ο προορισμός που πρέπει να φτάσουν, μια θέση που ουσιαστικά εξύψωνε τη δημοκρατία πάνω από την ιστορία (παρόλο που παραγόταν ιστορικά μέσω της διαδικασίας του «εκδημοκρατισμού») άρα και υπεράνω κάθε κριτικής. Φυσικά αναγνωρίζονταν «ατέλειες» στα υπάρχοντα δημοκρατικά πολιτεύματα, αλλά η Δημοκρατία καθαυτή δεν μπορούσε να αμφισβητηθεί παρά επί κινδύνου οπισθοδρόμησης σε κάποιον τύπο ολοκληρωτισμού· ο μόνος ορθός δρόμος ήταν η σταδιακή βελτίωση, ένα εξελικτικό σχήμα με το οποίο ο κυρίαρχος λόγος δεν πρόβαλε μόνο την εικόνα του στο μέλλον αλλά συγχρόνως αποκήρυσσε και τις επαναστατικές «υπερβολές» του παρελθόντος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, επίσης, απονομιμοποιείτο οποιαδήποτε πρακτική δεν ενσωματωνόταν στο θεσμικό δίκτυο των φιλελεύθερων δημοκρατιών και επομένως νομιμοποιούνταν στρατιωτικο-αστυνομικές επεμβάσεις σε περιπτώσεις όπου η δημοκρατική τάξη, της οποίας ο ορίζοντας είχε γίνει παγκόσμιος, απειλείτο.
Παρ’ όλες φυσικά τις θριαμβολογίες περί του «τέλους της ιστορίας», ούτε η κριτική ούτε η αντίσταση εξέλειψαν, και πώς θα μπορούσαν άλλωστε ενόσω το κεφάλαιο στην αέναη διαδικασία αυτο-αύξησής του συνέχιζε να παράγει εκμετάλλευση, ανισότητες, πολέμους, λεηλασία, καταστροφές, εν ολίγοις μια πραγματικότητα που ελάχιστα δικαιολογούσε τους φιλελευθέρους πανηγυρικούς. Όμως, με την εξαίρεση κάποιων μικρών ριζοσπαστικών κύκλων, οι αγώνες που έρχονταν από τα κάτω αντιμετώπιζαν τη δημοκρατία όχι ως μέρος του προβλήματος αλλά ως λύση και ιδανικό· τουτέστιν, η δημοκρατία δεν λειτουργούσε μόνο ως φετίχ ενός συστήματος κυριαρχίας και εκμετάλλευσης αλλά και ως η σημαίνουσα αρχή λόγων και πρακτικών χειραφέτησης. Η περίοδος της απόλυτης ηγεμονίας της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι και η περίοδος του ριζοσπαστικού δημοκρατισμού, όπου η φιγούρα του πολίτη έχει αντικαταστήσει την αντίστοιχη του εργάτη ως του κατεξοχήν υποκειμένου χειραφέτησης.[i] Έτσι, όπως στον επίσημο λόγο της πολιτικής επιστήμης κυριαρχούσε η έννοια του εκδημοκρατισμού, στον κριτικό-ριζοσπαστικό λόγο συνεχώς ετίθετο το ζήτημα μιας βέλτιστης -ή βελτιωμένης– δημοκρατικής μορφής, η οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα περιλαμβάνει συμμετοχικές δομές όπου τα άτομα, ως «ενεργοί πολίτες», θα έχουν λόγο στα κοινά.
Όλα αυτά προ κρίσης. Και τώρα; Αναμφίβολα κάτι έχει αλλάξει. Η τρέχουσα κρίση έχει κινητοποιήσει πολιτικές μορφές έκτακτης ανάγκης προς επιβολή των όρων διασφάλισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και γενικότερα της αναπαραγωγής των καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων, εκκινώντας φυσικά από τη σχέση κεφάλαιο-εργασία. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε «χούντα», αφού στην Ελλάδα όπως και αλλού η διαχείριση της κρίσης γίνεται ως επί το πλείστον από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις. Σε τελική ανάλυση, το σχήμα της «εκτροπής» παραβλέπει το γεγονός ότι η μετάβαση σε μια «μεταδημοκρατική» πολιτειακή τάξη που έχει τον χαρακτήρα τεχνοκρατικής ολιγαρχίας συντελείται εδώ και πολλά χρόνια εντός της δημοκρατικής μορφής. Υπάρχει όμως σαφέστατα μια κλιμακούμενη τάση αυταρχικοποίησης της κρατικής δομής, όχι μόνο στο επίπεδο της καταστολής αλλά εν γένει ως προς τον τρόπο διακυβέρνησης και διαχείρισης. Ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί ότι δεν κρατούνται ούτε τα προσχήματα. Μάλιστα, δειλά-δειλά, όλο και περισσότερες «επίσημες φωνές» ψιθυρίζουν ότι η δημοκρατία αποτελεί εμπόδιο για μια εύρυθμη και λειτουργική τάξη πραγμάτων, είτε αυτή αφορά την περιλάλητη ανάπτυξη είτε πιο συγκεκριμένα πράγματα όπως μια διεθνή αθλητική διοργάνωση.
Αναμενόμενο είναι λοιπόν αυτή η διαδικασία -ειδικά σε κράτη όπως το ελληνικό όπου η αναδιάρθρωση και οι πολιτικές λιτότητας και υποτίμησης που άπτονται αυτής έχουν προσλάβει μια ιδιαίτερα βίαιη μορφή- να έχει επιφέρει σοβαρούς τριγμούς στο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα, μια κρίση νομιμοποίησης θεσμών όπως τα πολιτικά κόμματα και μια απαξίωση άλλων θεσμών όπως το κοινοβούλιο. Κι όμως, η κριτική της δημοκρατίας παραμένει ένα «minority report» αφού όχι μόνο η Κυριαρχία αλλά και ένα σημαντικό κομμάτι του τρέχοντος κύκλου αγώνων συνεχίζουν να μιλάνε τη γλώσσα της δημοκρατίας. Αυτό ισχύει ξεκάθαρα για αγώνες όπως τα «κινήματα των πλατειών» και η «Αραβική Άνοιξη» όπου η δημοκρατία ετέθη ρητά ως διεκδίκηση και πρόταγμα. Αλλά ισχύει και για εξεγέρσεις όπως στην Τουρκία και τη Βραζιλία όπου οι γενικευμένες ταραχές είχαν ως αφετηρία μια κυβερνητική απόφαση η οποία θεωρήθηκε ότι ήταν «αντιδημοκρατική». Έτσι, παρ’ όλες τις σημαντικότατες διαφορές μεταξύ τους, σε όλους αυτούς τους αγώνες τα δεινά και τα προβλήματα που ωθούν το πλήθος στο δρόμο δεν αποδίδονται στη δημοκρατία αλλά σε ένα έλλειμμα δημοκρατίας, θέτοντας ρητά ή υπόρρητα το αίτημα για «περισσότερη» και «καλύτερη» δημοκρατία.
Η ερώτηση που οφείλει να απαντηθεί, ή τουλάχιστον να τεθεί, είναι προς τι αυτός ο επίμονος χαρακτήρας; Γιατί ενόσω οι δημοκρατίες ανά την υφήλιο θωρακίζονται απέναντί τους, οι αντιστάσεις συνεχίζουν να εγκαλούν τη Δημοκρατία ως επίδικο και θετικό ορίζοντά τους;
Αναφορά συντρόφου από το Όκλαντ για τις αντιρατσιστικές διαδηλώσεις/ταραχές
Αναφορά συντρόφου από το Όκλαντ:
Since the verdict came in Saturday (July 13th), there has been a wave of protests and small riots in several cities. Demonstrations occurred in LA, Oakland, San Francisco, Philadelphia, New York, Chicago, Houston, Milwaukee, Seattle, Portland, North Carolina and other places. Most of these demos remained more or less passive events but several become more confrontational and violent. In Los Angeles, protesters blocked the interstate highway near Crenshaw Boulevard (historically black area of LA) and confronted the police. Last night, marchers there attempted to loot a Walmart store and smashed windows at other business.
I live in Oakland, so I can only really report on the composition and activity of events here. On Saturday night, a small crowd trashed the gentrified “Uptown” neighborhood (yuppie restaurants and hipster shops) and attacked police vehicles in a march lasting a couple of hours. Sunday night, some small leftist groups (mostly the Revolutionary Communist Party, a cultish Maoist group with little real influence) organized two different rallies, which were, however, substantially bigger than the night before. The biggest, and most confrontational, protest took place last night (Monday). ONYX, a black nationalist group (who actually have a bit more influence in Oakland and generally have good relations with anarchists and other anti-capitalists), organized a “speak-out” at Oscar Grant Plaza (the site of the Occupy Oakland encampment). Following the speak-out, around 750 to a 1,000 people marched on the county jail and then onto the highway, blocking traffic at the height of rush hour. Interestingly, this action has a precedent even before the LA highway shutdown the day before. This same stretch of highway was the site of another blockade during the California student movement in 2010, when a crowd of 150 blocked traffic and were arrested. This time however, there was only one arrest, displaying a tactical improvement on the part of the protesters. Another highway blockade also occurred Monday night in Houston, Texas. In Oakland, after the crowd dispersed from the highway, marchers snaked around town for a few hours, ultimately ending up back downtown. At this point, the most intense confrontations yet occurred between marchers and police, as well as significant property destruction. Several people were arrested.
Ουκρανία: Καταστολή της διαδήλωσης για το βιασμό από αστυνομικούς
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=u_t5jc73a3E[/youtube]
Δες και εδώ
Από τον τύπο τους:
Riot police dispersed a protest in central Kiev early on Friday over last month’s rape of a woman who accused police officers of the crime, local media reported.
The city government had allowed the protest on Kiev’s main square to be held on Thursday. But after some protesters set up tents to spend the night on the square, the authorities ordered them to leave and police arrived shortly afterwards, the Ukrainska Pravda newspaper reported.
Άγρια καταστολή σε Μαδρίτη και Βαλένθια
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=Mgf9InApSsw[/youtube]
Τι αποτελέσματα θα έχει τις επόμενες μέρες; Ο Ραχόι απονομιμοποιείται και τα γεγονότα Τουρκίας & Βραζιλίας δεν είναι καλός οιωνός για το ισπανικό κράτος
Από τον τύπο τους:
Χάος στη Μαδρίτη αλλά και στη Βαλένθια κατά τη διάρκεια της νύκτας, όταν οι αστυνομικές δυνάμεις επενέβησαν δυναμικά για να καταστείλουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις.
Συνολικά τραυματίστηκαν 16 άτομα στη διάρκεια των συγκρούσεων ενώ η αστυνομία προχώρησε σε 6 συλλήψεις.
Η οργή του κόσμου στην Ισπανία για το σκάνδαλο με τα μαύρα ταμεία διογκώνεται.
Τα γραφεία του Λαϊκού Κόμματος βρίσκονται υπό στενή πολιορκία με δυνάμεις επιβολής της τάξης να τα περιφρουρούν ενώ οι διαδηλωτές ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι.
Η Βραζιλία προετοιμάζεται για την άφιξη του πάπα…
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=eWew1wIiLuI[/youtube]
Video από τη διαδήλωση στο Leblon:
Last Wednesday, thousands of people made a protest on the street of Governor of Rio de Janeiro, Sérgio Cabral Filho. The protesters denounced corruption in the management Cabral, stroke of public money, the removals of poor neighborhoods on behalf of mega events, the extermination of the youth in the slums and the attack on the indigenous peoples. The protesters walked through the streets of Leblon, one of the world’s most expensive neighborhoods. Just A few metres from the casa de Cabral, PMs did not hesitate to attack. But as has happened repeatedly, resisted bravely and faced the troops of fascist state repression.
Αριστερά Αδιέξοδα ή Καταστρεπτική Κριτική;
Αναδημοσίευση κειμένου των φίλων του gonchao.org από το site Τα παιδιά της Γαλαρίας, για την κατάσταση στην Κίνα δες και εδώ
Οι αντιεξεγερτικές πολιτικές στην Κίνα και πώς πρέπει να απαντήσουμε σε αυτές
από τους φίλους του gongchao.org (Ιούνιος 2012)
Την άνοιξη του 2010, οι εργάτες στο εργοστάσιο της Honda στη βιομηχανική πόλη Foshan της επαρχίας Guangdong κατέβηκαν σε απεργία. Ξεπέρασαν τους διαχωρισμούς μεταξύ των μόνιμων εργαζομένων και των μαθητευόμενων τεχνικών και σταμάτησαν το σύνολο της παραγωγής της Honda στην Κίνα. Η πολυεθνική εταιρεία αναγκάστηκε να αυξήσει τους μισθούς των εργατών πάνω από 30 τοις εκατό. Αυτή η σύγκρουση πυροδότησε ένα απεργιακό κύμα σε πολλές βιομηχανίες και περιοχές που διήρκεσε περίπου δύο μήνες. Το φθινόπωρο του 2011, οι κάτοικοι του Wukan της επαρχίας Guangdong πήραν στα χέρια τους τον έλεγχο της αγροτικής τους πόλης και έδιωξαν το τοπικό κόμμα και το προσωπικό της κυβέρνησης. Διεφθαρμένοι αξιωματούχοι είχαν ξεπουλήσει τη γη χωρίς να δοθεί η αρμόζουσα αποζημίωση στους αγρότες. Αφού οι ντόπιοι απέκρουσαν τις επιθέσεις της αστυνομίας και οργάνωσαν μεγάλες συνελεύσεις στο κέντρο της πόλης για πολλές εβδομάδες, η κυβέρνηση αποδέχτηκε να κάνει μια έρευνα σχετικά με την πώληση της γης και να κηρύξει εκλογές για νέα τοπική κυβέρνηση.
Αυτά είναι εξέχοντα παραδείγματα της επιτυχίας και της αποτυχίας των αντιεξεγερτικών πολιτικών της κινεζικής κυβέρνησης. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 η κοινωνική αναταραχή οξύνεται συνεχώς με τη συμμετοχή και των τριών επικίνδυνων τάξεων: αγροτών, εργατών των αστικών κέντρων και μεταναστών εργατών. Οι συγκρούσεις για τη γη, οι απεργίες και οι αναταραχές στην ύπαιθρο αλλά και στις πόλεις θα μπορούσαν να είναι προάγγελοι μιας έκρηξης αγώνων που θα τινάξει στον αέρα τις υπάρχουσες κοινωνικοοικονομικές δομές εξουσίας. Ωστόσο, οι αντιεξεγερτικές πολιτικές αποδείχθηκαν πετυχημένες μιας και η έκρηξη δεν έχει συμβεί ακόμα παρά την ένταση και τις τριβές. Η κοινωνική αναταραχή έχει ασκήσει τεράστια πίεση στο καθεστώς αλλά δεν έχει αποδυναμώσει την εξουσία του. Η νέα άρχουσα τάξη με τα παλιά στελέχη του Κόμματος και τους καπιταλιστές απογόνους[1] και συμμάχους τους όχι μόνο εκσυγχρόνισε και ενίσχυσε τον αντιεξεγερτικό μηχανισμό αλλά δημιούργησε και μια σειρά θεσμών διαμεσολάβησης, ειρήνευσης και ενσωμάτωσης των κοινωνικών συγκρούσεων.
Μπορεί η έκρηξη να μην έχει συμβεί ακόμα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα συμβεί. Ούτε η καταστολή ούτε η ενσωμάτωση –ούτε κάποια βελτίωση στις συνθήκες διαβίωσης- κατάφεραν να σβήσουν τη φλόγα της εξέγερσης. Οι λόγοι γι’ αυτό μπορούν να εντοπιστούν σε μια σειρά κοινωνικών τρόμων: τεράστιο χάσμα μισθών, εκτοπίσεις, χαμηλοί μισθοί, πολλές ώρες εργασίας, έλλειψη μέτρων ασφαλείας στους χώρους εργασίας με εκατομμύρια νεκρούς και ακρωτηριασμένους εργάτες, έλλειψη ενός αποτελεσματικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, μαζικές απολύσεις, φτώχεια ηλικιωμένων, εκτεταμένη διαφθορά και κατάχρηση – κάθε ένας από αυτούς τους λόγους είναι αρκετός για να συνεχιστεί ο αγώνας. Υπάρχουν δύο ερωτήματα που θα πρέπει τελικά να απαντήσουν οι προλετάριοι, οι αγρότες και όλες οι indignad@s στην Κίνα και αλλού: αφού ο καπιταλισμός αναπαράγει αυτούς τους κοινωνικούς τρόμους, πώς θα απαλλαγούμε από αυτόν και τι έρχεται μετά;
Βραζιλία: Κατάληψη του πανεπιστημίου UNESP και εισβολή της στρατιωτικής αστυνομίας
Οι φοιτητές κατέλαβαν το πανεπιστήμιο ζητώντας “εκδημοκρατισμό” και την πρώτη ν΄ύχτα της κατάληψης η στρατιωτική αστυνομία του Σάο Πάολο εισέβαλε, τους συνέλαβε και … όλα καλά.
Ινδία: Ταραχές για το θάνατο 25 παιδιών
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=2kzgXATWAWQ[/youtube]
Από τον τύπο τους:
Βίαιες διαδηλώσεις ξέσπασαν στην πολιτεία Μπιχάρ της Ινδίας μετά τον θάνατο 25 παιδιών κάτω των 11 ετών από τροφική δηλητηρίαση στο σχολείο τους. Δεκάδες άλλα παιδιά εξακολουθούν να νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της περιοχής. Οργισμένοι γονείς, έβαλαν φωτιά σε αστυνομικά οχήματα, ενώ σύμφωνα με τις πρώτες έρευνες στο φαγητό εντοπίστηκε ουσία από εντομοκτόνο.
Διαδηλωτές, με κοντάρια και μπαστούνια στα χέρια μπλόκαραν τους δρόμους και σταμάτησαν την κυκλοφορία των τρένων, ενώ έβαλαν φωτιά και σε ένα λεωφορείο.