Δείτε το video της συνέντευξης των εργατών του εργοστασίου Dita εδώ:

http://en.labournet.tv/video/6657/interview-dita-workers-tuzla

We are showing here an interview with the workers of the factory Dita, whose protest was a trigger to the whole movement that is sometimes referred to as the Bosnian Spring.

The workers of the detergent factory Dita told us that they had been on strike for more than a year and tried different forms of peaceful protests (including a hunger strike) that did not lead anywhere. When they demonstrated with other workers on the 5th of February, they were brutally attacked by the police. This provoked a massive movement of solidarity by younger people and unemployed, who took to the streets and stormed and burned the government building of canton Tuzla, forcing the government to resign (local authorities in Bosnia-Herzegovina are more important than national ones).

In this short video, the workers tell us about the history of their struggle as well as their grasp of the movement that is currently shaking Bosnia-Herzegovina.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=k7tg6aQT3-8[/youtube]

How to cut a job in Italy? Wait, and Wait some more[1].

Οι μειώσεις στους μισθούς που ανακοίνωσε η Electrolux, μετά από πτώση του επιπέδου παραγωγής της στην Ιταλία κατά 58% τα τελευταία 12 χρόνια, την περασμένη εβδομάδα έρχονται σαν συνέχεια των αντίστοιχων σχεδίων διάσωσης που ανακοίνωσαν τους περασμένους μήνες οι ανταγωνίστριες εταιρείες της (στον κλάδο της κατασκευής ηλεκτρικών συσκευών) Indesit, Candy και Whirlpool απέναντι στην πτώση της εσωτερικής ζήτησης και τον αυξανόμενο ανταγωνισμό από την κινεζική Haier και τις κορεάτικες Samsung και LG.

Η σημασία των μειώσεων αυτών δεν έγκειται στον υποτιθέμενο ξαφνικό τους χαρακτήρα· τα «σχέδια διάσωσης» δεν αποτελούν κεραυνούς εν αιθρία και συνήθως ανακοινώνονται σε γενικές γραμμές πολύ νωρίτερα στις χρηματαγορές. Για παράδειγμα, η Whirlpool, που κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως στον κλάδο, χρειάστηκε πάνω από τα 3 τελευταία χρόνια για να περικόψει θέσεις εργασίας στην Ιταλία και σίγουρα κάτω από 500 που ήταν ο αρχικός στόχος, παρόλο που προτάθηκαν και πρόωρες συνταξιοδοτήσεις· μιλάμε για εργαζόμενούς της, οι οποίοι π.χ. στην περίπτωση του εργοστασίου ψυγείων στη Νάπολη αρνούνταν να κατασκευάσουν φούρνους στην ίδια γραμμή παραγωγής[2] (ή να ελαστικοποιήσουν το ωράριό τους με τέτοιο τρόπο ώστε να ληφθεί υπόψη ο ετήσιος κύκλος παραγωγής και ειδικά το γεγονός ότι η εταιρεία πουλάει περισσότερα ψυγεία την άνοιξη παρά το καλοκαίρι) επειδή κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν στις συμβάσεις εργασίας τους.

Ένα ακόμα σημείο που χρήζει διευκρίνισης είναι ο τρόπος υπολογισμού της μείωσης του μισθού· διαφορετικά των υπολογίζουν οι δυο πλευρές, τα συνδικάτα και η εργοδοσία. Η μείωση του μισθού κατά 40% δεν προκύπτει από την κάθετη μείωση του ωρομισθίου (προτείνεται να μειωθεί το ωρομίσθιο, αυτή τη στιγμή στα 24 ευρώ, κατά 3-5 ευρώ), αλλά από το συνυπολογισμό: της μείωσης των πριμ κατά 80%, το τριετές πάγωμα των αυξήσεων και των πριμ αρχαιότητας και τη μείωση των ωρών εργασίας στις 6 καθημερινά. Το ζήτημα, επομένως, που τίθεται γενικότερα είναι με ποιους όρους θα γίνει η επιβολή του flexicurity, και όχι μόνο σε ιταλικό έδαφος. Και φυσικά πώς μπορούν οι κάθε «Πολωνοί της Ιταλίας» να παλέψουν ενάντια σε έναν τέτοιο εκβιασμό.

Με βάση το πικρό προηγούμενο της Fiat, όπου πάλι το εργατικό δυναμικό τέθηκε υπό την απειλή της μετεγκατάστασης στην Πολωνία, έχει σημασία να υποβάλουμε τη διαδικασία μείωσης των μισθών σε Ελλάδα και Ιταλία σε μια υποτυπώδη σύγκριση: Εδώ, η επίσημη μείωση του βασικού μισθού εμφανίζεται να γίνεται από το ίδιο το κράτος, χωρίς να μπορεί να εμφανιστεί στο προσκήνιο το γεγονός ότι είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια αργής και σταθερής υποτίμησης της εργασιακής δύναμης· μπορεί η φορά της κίνησης από την «κοινωνία των πολιτών» προς το κράτος να είναι περισσότερο δεκτική σε μια προσέγγιση που ισχυρίζεται ότι οι συσχετισμοί πρώτα διαμορφώνονται στην αγορά εργασίας και μετά γίνονται νόμοι του κράτους, στην ελληνική περίπτωση, όμως, η αντίθετη φορά από το κράτος προς την κοινωνία των πολιτών έχει ενεργητικό χαρακτήρα και δε συνιστά απλή αντανάκλαση συσχετισμών που διαμορφώνονται κάπου μακριά. Το κράτος εμφανίζεται να ηγείται της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.

Στην Ιταλία, αντίθετα, είναι η κοινωνία πολιτών, οι ίδιες οι επιχειρήσεις που καλούνται να διαμορφώσουν εκ νέου τους συσχετισμούς με την εργατική τάξη. Και το κράτος να εμφανίζεται πιο αδύναμο(;) και απλά να «παρακολουθεί» την όλη διαδικασία.

Α.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=JDgVw83T0ss[/youtube]

αναδημοσίευση από barikat.gr

Μέσα στην κυριαρχία της τηλεοπτικής εικόνας, ολόκληρα κομμάτια της πραγματικότητας χάνονται. Η σημασία τους αλλοιώνεται. Αν δεν σε παίξει η tv είναι σαν να μην υπάρχεις. Ξεκινάς τη μέρα σου και μαθαίνεις ότι συνδικαλιστής ζήτησε 50 χιλιάρικα για να μην κάνει απεργία. «Όλοι ίδιοι δεν είναι»; «Αυτοί δεν μας καταστρέψανε»; Η εικόνα είναι ασφυκτική. Δεν περισσεύει οξυγόνο για την πραγματικότητα. Για να περάσει λίγος αέρας χρειάζεται μια ρωγμή. Για να ανοίξει ρωγμή απαιτείται μία σύγκρουση..

Το ραντεβού είναι στις 10 το βράδυ, στην Πέτρου Ράλλη. Η προσυγκέντρωση στην ώρα της. Ανοίγεται το πανό και μοιράζονται οι σημαίες του σωματείου. Περνάμε απέναντι τον δρόμο και ξεκινά ο αποκλεισμός της ACS. Στόχος: να μην περάσει τίποτα. Ούτε μέσα ούτε έξω από το κτίριο. Όσο περισσότερο μπορέσουμε. Αποκλεισμός στη κεντρική επιχείρηση του κλάδου της ταχυμεταφοράς. Μία επιχείρηση όπου αν την ξύσεις λίγο βρίσκεις το βαθύ κράτος. Πρώην και νυν διοικήσεις που έχουν περάσει από υπουργεία, σύμβουλοι πρωθυπουργών, πρών αντιπρόεδροι του ΣΕΒ και ο κατάλογος όλο μεγαλώνει.

Μαγαζί γωνία δηλαδή. Μαγαζί το οποίο πρέπει να ανοίγει δρόμους για τον κλάδο. Μαγαζί με κέρδη μεταφόρων 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Μαγαζί που πρέπει να παίξει κύριο ρόλο στο να σπάσει ο εργατικός τσαμπουκάς. Να απολυθούν πολλοί και ίσως να επαναπροσληφθούν ελάχιστοι, χωρίς αποζημιώσεις, δουλεύοντας για πέντα κατοστάρικα. Διοίκηση που δίνει μαθήματα εφαρμοσμένης ηγεμονίας. Υπογράφω επιχειρησιακή σύμβαση με το εργοδοτικό σωματείο χωρίς μειώσεις για να αποσπάσω ένα κομμάτι εργαζομένων από το κλαδικό σωματείο. Πάω το μισθό στα πέντε κατοστάρικα στα franchise, έχω διασπάσει τον κλάδο, τελειώνω και με την «καλή» επιχειρησιακή σύμβαση. Παλιό, αλλά δουλεύει ακόμα.

Ένταση από την αρχή. Στελέχη που εκτοξεύουν απειλές. Μηνύσεις, αστυνομία, προσπάθεια τρομοκράτησης. Το έβλεπες στον τρόπο που μιλούσαν, στο ύφος τους, στις κινήσεις του σώματος τους. Σε αντιμετώπιζαν σαν να είσαι ένα τίποτα. Ένας αναλώσιμος οδηγός. Σε μία εβδομάδα μπορεί να έχεις τρακάρει και να μην τους ξαναενοχλήσεις. Είναι αδιανόητο τέτοια στελέχη να σου μιλήσουν ισότιμα. Έχει όμως και ο διάλογος το συσχετισμό του. Έχει μπλοκαρισμένες νταλίκες και εμπορεύματα που δεν φεύγουν. Γιατί για να φύγουν, υπάρχουν όροι. Να πληρωθούν δεδουλευμένα, να προσληφθούν οι απολυμένοι από τα franchise.

Continue reading →

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=itoZKHbQQO4[/youtube]

Δες και εδώ: http://revolution-news.com/tens-of-thousands-march-in-support-with-teachers-of-brazil/

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=g3YJHGsHDsI[/youtube]

από τον τύπο τους:

Εκτός ελέγχου βγήκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας δασκάλων, που απεργούν εδώ και εβδομάδες, μπροστά στο δημαρχείο του Ρίο ντε Ζανέιρο, με την αστυνομία να κάνει χρήση δακρυγόνων και να ρίχνει με πλαστικές σφαίρες.

Οι δάσκαλοι ζητούν υψηλότερους μισθούς και καλύτερες δυνατότητες ανέλιξης, θεωρώντας ανεπαρκές το νέο πλαίσιο που ψηφίζει το δημοτικό συμβούλιο. Oι δάσκαλοι απεργούν εδώ και 46 ημέρες.

Εκατοντάδες δάσκαλοι και νηπιαγωγοί είχαν συγκεντρωθεί έξω από το δημαρχείο, την ώρα που το δημοτικό συμβούλιο συζητούσε το μέτρο για τα μισθολογικά της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης στην πόλη.

Το μέτρο, μετά από τεταμένες διαβουλεύσεις με τους δασκάλους, προβλέπει μικρές αυξήσεις, τις οποίες απορρίπτουν ως ανεπαρκείς οι δάσκαλοι. Επιπλέον, περιορίζει τις δυνατότητες ανέλιξης, αφήνοντας εκτός δασκάλους που αναγκάζονται να μοιράζουν τις ώρες διδασκαλίας σε διαφορετικά σχολεία.

Όταν ξέσπασαν τα επεισόδια με την ισχυρή αστυνομική δύναμη -είχαν αναπτυχθεί 700 αστυνομικοί- η κατάσταση έγινε γρήγορα χαοτική. Αρκετοί από τους συγκεντρωμένους κατέφυγαν σε κοντινό κινηματογράφο.

Σύμφωνα με τα βραζιλιανικά ΜΜΕ, στα νυχτερινά επεισόδια τέθηκαν υπό κράτηση 20 άτομα.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Vj0_YfllZkM[/youtube]

Από τον τύπο τους:

More than 100 Bangladeshi garment factories were forced to shut on Monday as thousands of workers protested to demand a $100 a month minimum wage and about 50 people were injured in clashes, police and witnesses said.

Garments are a vital sector for Bangladesh and its low wages and duty-free access to Western markets have helped make it the world’s second-largest apparel exporter after China.

But the $20 billion industry, which supplies many Western brands, has been under a spotlight after a series of deadly incidents including the collapse of a building housing factories in April that killed more than 1,130 people.

Workers took to the streets for a third day on Monday, blocking major roads and attacking some vehicles in the Gazipur and Savar industrial zones, on the outskirts of the capital, Dhaka.

At least 50 people, including some policemen, were injured, witnesses and police said, as police fired teargas and rubber bullets, and workers responded by throwing broken bricks.

Some workers also vandalised factories, witnesses said.

Continue reading →

Αναδημοσίευση από katalipsiesiea

Κάθε Σεπτέμβριο η IKEA κυκλοφορεί τον νέο της κατάλογο. “Φρέσκιες, μοντέρνες, πολύχρωμες, εντυπωσιακές” ιδέες, τυπωμένες σε ένα πολυτελή ιλουστρασιόν κατάλογο, που θα τον βρούμε κρεμασμένο στην πόρτα μας μέσα σε κλειστή διαφανή σακούλα. Θα μας τον φέρουν, χαμογελαστοί νέοι, ντυμένοι με τα χρώματα της IKEA και με ταμπελάκι στο στήθος που έχει το όνομα τους και την φωτογραφία τους.

Τι κρύβει όλη αυτή η εικόνα; Πόση ευτυχία και πόση ανταμοιβή περιμένει τους διανομείς της IKEA;

Φυσικά και η IKEA δεν ασχολείται με το ταπεινό έργο της διανομής του καταλόγου. Αυτή είναι μια βρόμικη δουλειά που την αναλαμβάνουν εξειδικευμένες εταιρείες. Εταιρείες που χρόνια τώρα πρωτοστατούν στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αν το βαρέλι που ονομάζεται “διανομή εντύπων” έχει πάτο.

Η IKEA παραχωρεί το έργο της διανομής (στη δική μας περίπτωση, για τα Β. Προάστια), σε εταιρεία διανομής εντύπων. Αυτή με την σειρά της θα απασχολήσει προσωπικό που θα της παραχωρηθεί από μια τρίτη εταιρεία “διαχείρισης υπηρεσιών ανθρωπίνου δυναμικού”. Αν ήδη έχετε μπερδευτεί ας το πούμε πιο απλά: ως εργαζόμενος υπογράφεις σύμβαση με την τρίτη, δουλεύεις για την δεύτερη και μοιράζεις υλικό της πρώτης. Μέχρι εδώ θα λέγαμε όλα εντάξει! Τι μας νοιάζει πιο είναι το αφεντικό αφού όλα την ίδια μούρη έχουν. (με την μικρή λεπτομέρεια ότι έχεις τρία αφεντικά να σε ελέγχουν).

Ας δούμε τα πράγματα από την στιγμή της αγγελίας. Στην πρώτη επαφή που θα έχεις με την τρίτη εταιρεία θα πληροφορηθείς ότι η διανομή του καταλόγου θα διαρκέσει ένα μήνα, ότι έχεις την ευελιξία να διαλέγεις ποιές μέρες θα δουλεύεις (5 ώρες την ημέρα) και ότι η αμοιβή της εργασίας σου θα είναι 2,80 € την ώρα.

Continue reading →

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου η εργαζόμενη κλήθηκε από την εργοδοσία του βιβλιοπωλείου «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ» και της ανακοινώθηκε η απόλυσή της. Η συνάδελφος εργάζονταν έξι χρόνια στο κατάστημα και ήταν δραστήριο μέλος του συλλόγου μας, συμμετέχοντας σε όλες του τις διαδικασίες, αλλά και σε συλλογικότητες γειτονιάς. Δεν έκρυψε ποτέ την ταυτότητά της και μιλούσε πάντα ανοιχτά στους συναδέλφους της για την αναγκαιότητα της συλλογικότητας και του αγώνα μέσα από το σωματείο και όχι μόνο. Αυτός είναι και ο λόγος που απολύθηκε. Η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου ήθελε να απαλλαγεί από μία υπάλληλο που είναι συνδικαλισμένη, που διεκδικεί και μιλάει για τα εργατικά δικαιώματα και τις εργατικές κατακτήσεις.

Υπάρχει όμως και ένας λόγος ακόμα. Η εργαζόμενη ήταν «παλιά» και είχε μεγάλο κόστος. Οι εργοδότες αξιοποιώντας όλο το μνημονιακό οπλοστάσιο και την τεράστια ανεργία που υπάρχει, ξεφορτώνονται τους παλιότερους υπαλλήλους και προσλαμβάνουν ανέργους με 480 ευρώ μισθό. Αυτό έκαναν και στον «ΕΥΡΙΠΙΔΗ». Οι άνεργοι-ες που προσλήφθηκαν με μισθό 480 ευρώ μπορεί να νιώθουν μια προσωρινή ανακούφιση που βρήκαν μια δουλειά, όμως όσο και να το τραβήξεις δεν μπορείς να ζήσεις με τέτοιο μισθό. Να υπάρχει όμως ανάμεσά τους και κάποια εργαζόμενη που θα τους μιλάει για συλλογικές συμβάσεις, εργατικά δικαιώματα και αγώνες; Αυτό δεν είναι ευχάριστο για τους εργοδότες.

Η επιλογή της εργοδοσίας του «ΕΥΡΙΠΙΔΗ» να προχωρήσει σ’ αυτή την απόλυση μέσα στον Ιούλιο δείχνει πως ήταν σχεδιασμένη κίνηση. Σε μια εποχή που η Αθήνα αδειάζει, ποιος θα ασχοληθεί με μια απόλυση; ΕΜΕΙΣ τους απαντάμε. Έκαναν λάθος στο σχεδιασμό τους, καμία απόλυση δεν θα μείνει αναπάντητη, κανένας εργαζόμενος δεν θα μείνει μόνος του.

– Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία να παλέψουμε ενάντια στις απολύσεις, τους μισθούς πείνας και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που διαλύουν τις ζωές μας.

– Καλούμε όλους-ες τους κατοίκους της περιοχής του Χαλανδρίου και τις συλλογικότητες τους να στηρίξουν τον αγώνα για την ανάκληση της απόλυσης στον «ΕΥΡΙΠΙΔΗ». Στη θέση της εργαζόμενης θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς.

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ»

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής