αναδημοσίευση από omniatv
Το πρώτο όπλο “αναισθητοποίησης” εφευρέθηκε το 1974 από τον επιστήμονα της NASA, Jack Cover ο οποίος το ονόμασε TASER, ή αλλιώς ” το τυφέκιο Thomas A. Swift Electric”, όνομα εμπνευσμένο από ένα σίριαλ της εποχής.
Το όπλο αυτό χρησιμοποιούσε πυρίτιδα και ως εκ τούτου η Διεύθυνση Οινοπνεύματος, Καπνού και Πυροβόλων Όπλων των ΗΠΑ ταξινόμησε τα Tasers ως πυροβόλα όπλα που πρέπει να δηλώνονται. Όταν τα Tasers “ανακατασκευάστηκαν” για να λειτουργούν με ένα προωθητή αζώτου και όχι με πυρίτιδα, το όπλο έπαψε να ταξινομείται ως πυροβόλο και άνοιξε ο δρόμος για μια πιο ευρεία χρήση του.
Οι πρώτοι που εισήγαγαν στο οπλοστάσιό τους το Τaser ήταν το Τμήμα του Σερίφη της Κομητείας του Λος Άντζελες αλλά δεν ακολούθησαν άλλα τμήματα. Μετά από μια ακόμα “βελτίωση” το 2000, το Τaser Μ-26 που μπορούσε να ακινητοποιήσει και τους πιο “σκληρούς” αντιπάλους με μια δόση 50.000 βόλτ, αποτέλεσε το νέο δημοφιλές και μη-θανατηφόρο όπλο στα οπλοστάσια της αστυνομίας των Η.Π.Α.Σήμερα, περισσότεροι από 9.500 φορείς δικαιοσύνης, σωφρονιστικά ιδρύματα και στρατιωτικοί φορείς σε 43 χώρες χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό Taser.
Τα όπλα αυτά λειτουργούν με την διάδοση ενός ηλεκτρικού φορτίου με υψηλή τάσης και χαμηλής συχνότητας, το οποίο επηρρεάζει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλεί ανεξέλεγκτες συσπάσεις μυών, καθιστώντας το άτομο ανίκανο προσωρινά να κινηθεί ή ακόμα και να μιλήσει.
Σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, στις περισσότερες θανατηφόρες περιπτώσεις ο θάνατος επήλθε από “καρδιο-αναπνευστική ανακοπή” έπειτα από μια “κατάσταση ηρεμίας”. Τέτοιου είδους θάνατοι έχουν αποδωθεί σε “ντελίριο”, όρος που περιλαμβάνει την επιθετική συμπεριφορά, τον γρήγορο καρδιακό παλμό και επιβαρρυντικούς παράγοντες σχετιζόμενους με ψυχική νόσο, φάρμακα ή ναρκωτικά. Ωστόσο τουλάχιστον 40 απόλυτα υγιή άτομα έχουν χάσει τη ζωή τους από το Τaser.
