[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=CxssDlwZOjs[/youtube]
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=i-GxPCtyCl0[/youtube]
Βραζιλία: Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις και οι ταραχές
1 Reply
Tag Archives: ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
Μία εργατική δομή, η απεργία της ACS και το σπάσιμο της τρομοκρατίας
αναδημοσίευση από barikat.gr
Μέσα στην κυριαρχία της τηλεοπτικής εικόνας, ολόκληρα κομμάτια της πραγματικότητας χάνονται. Η σημασία τους αλλοιώνεται. Αν δεν σε παίξει η tv είναι σαν να μην υπάρχεις. Ξεκινάς τη μέρα σου και μαθαίνεις ότι συνδικαλιστής ζήτησε 50 χιλιάρικα για να μην κάνει απεργία. «Όλοι ίδιοι δεν είναι»; «Αυτοί δεν μας καταστρέψανε»; Η εικόνα είναι ασφυκτική. Δεν περισσεύει οξυγόνο για την πραγματικότητα. Για να περάσει λίγος αέρας χρειάζεται μια ρωγμή. Για να ανοίξει ρωγμή απαιτείται μία σύγκρουση..
Το ραντεβού είναι στις 10 το βράδυ, στην Πέτρου Ράλλη. Η προσυγκέντρωση στην ώρα της. Ανοίγεται το πανό και μοιράζονται οι σημαίες του σωματείου. Περνάμε απέναντι τον δρόμο και ξεκινά ο αποκλεισμός της ACS. Στόχος: να μην περάσει τίποτα. Ούτε μέσα ούτε έξω από το κτίριο. Όσο περισσότερο μπορέσουμε. Αποκλεισμός στη κεντρική επιχείρηση του κλάδου της ταχυμεταφοράς. Μία επιχείρηση όπου αν την ξύσεις λίγο βρίσκεις το βαθύ κράτος. Πρώην και νυν διοικήσεις που έχουν περάσει από υπουργεία, σύμβουλοι πρωθυπουργών, πρών αντιπρόεδροι του ΣΕΒ και ο κατάλογος όλο μεγαλώνει.
Μαγαζί γωνία δηλαδή. Μαγαζί το οποίο πρέπει να ανοίγει δρόμους για τον κλάδο. Μαγαζί με κέρδη μεταφόρων 2 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Μαγαζί που πρέπει να παίξει κύριο ρόλο στο να σπάσει ο εργατικός τσαμπουκάς. Να απολυθούν πολλοί και ίσως να επαναπροσληφθούν ελάχιστοι, χωρίς αποζημιώσεις, δουλεύοντας για πέντα κατοστάρικα. Διοίκηση που δίνει μαθήματα εφαρμοσμένης ηγεμονίας. Υπογράφω επιχειρησιακή σύμβαση με το εργοδοτικό σωματείο χωρίς μειώσεις για να αποσπάσω ένα κομμάτι εργαζομένων από το κλαδικό σωματείο. Πάω το μισθό στα πέντε κατοστάρικα στα franchise, έχω διασπάσει τον κλάδο, τελειώνω και με την «καλή» επιχειρησιακή σύμβαση. Παλιό, αλλά δουλεύει ακόμα.
Ένταση από την αρχή. Στελέχη που εκτοξεύουν απειλές. Μηνύσεις, αστυνομία, προσπάθεια τρομοκράτησης. Το έβλεπες στον τρόπο που μιλούσαν, στο ύφος τους, στις κινήσεις του σώματος τους. Σε αντιμετώπιζαν σαν να είσαι ένα τίποτα. Ένας αναλώσιμος οδηγός. Σε μία εβδομάδα μπορεί να έχεις τρακάρει και να μην τους ξαναενοχλήσεις. Είναι αδιανόητο τέτοια στελέχη να σου μιλήσουν ισότιμα. Έχει όμως και ο διάλογος το συσχετισμό του. Έχει μπλοκαρισμένες νταλίκες και εμπορεύματα που δεν φεύγουν. Γιατί για να φύγουν, υπάρχουν όροι. Να πληρωθούν δεδουλευμένα, να προσληφθούν οι απολυμένοι από τα franchise.
Βραζιλία: Νέες ταραχές στην απεργία των εκπαιδευτικών
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=itoZKHbQQO4[/youtube]
Δες και εδώ: http://revolution-news.com/tens-of-thousands-march-in-support-with-teachers-of-brazil/
Spirit of revolt drifts South as austerity protests rock Sudan
αναδημοσίευση από roarmag
After years of neoliberal reform, authoritarian rule and increasing misery, further austerity measures drive the people of Sudan back into the street.
For the second time since the split between Sudan and South Sudan in 2011, large protests have broken out across the country. The epicentre of the protests is in the capital Khartoum, with thousands of people taking to the streets on a daily basis. Ever since the government announced on 22 September that fuel and cooking gas subsidies would be cancelled, public anger has risen to a boiling point, with demands for the re-institution of the subsidies quickly transforming into demands for the fall of the regime and an end to Al-Bashir’s 24-year rule.
Protests have been going on for over a week and dozens of protestors have reportedly been shot by the state’s security forces. The head of the Sudanese Doctor’s Syndicate, Dr Ahmed al Sheikh, reported that most injuries were caused by bullets in the head or the chest. In a recent statement, Amnesty International condemned the state violence and statedthat “Shooting to kill – including by aiming at protestor’s chests and heads – is a blatant violation of the right to life.” Whereas the official government figures claim that 33 people, including police officers, have died, Al Sheikh estimates that as many as 210 people have been killed so far.
Αργεντινή: Το κράτος καταστέλλει κατάληψη εγκαταστάσεων εργοστασίου
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=NXQJQu-nmKs[/youtube]
Κοινωνικές συγκρούσεις που προκύπτουν μετά τα “μνημόνια”
από τον τύπο τους:
There have been violent clashes in the city of Yerba Buena, in northern Argentina, after police evicted hundreds of squatters from an unused factory.
Squatting is a controversial issue in the country – the government accuses opposition forces of encouraging illegal squatting as a means of undermining the ruling party of President Cristina Fernandez de Kirchner.
#Sudanrevolts: Η εποχή των ταραχών συνεχίζεται
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=KG9L8taFXJo[/youtube]
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=YRj8J0cZakA[/youtube]
Για τρίτη ημέρα συνεχίζονται στο Σουδάν οι ταραχές, κατά της αύξησης της τιμής των καυσίμων. Η τιμή διπλασιάστηκε λόγω της κατάργησης των σχετικών επιδομάτων καυσίμων από την κυβέρνηση.
Οι διαδηλωτές επιτίθενται με πέτρες στις δυνάμεις καταστολής και πυρπολούν πρατήρια καυσίμων και αυτοκίνητα. Οι δυνάμεις καταστολής απαντούν με αληθινά πυρά.
Οι ταραχές όμως, στο Σουδάν έχουν ξεκινήσει από τον Ιανουάριο του 2011, σχεδόν ταυτόχρονα με το ξέσπασμα τους σε Αίγυπτο και Τυνησία, ενάντια στο 25ετές καθεστώς του Μπασίρ. Τότε σε συγκρούσεις με την αστυνομία υπήρχε ένας νεκρός και εκατοντάδες συλλήψεις.
Τον Ιούλιο του 2011 ένα τμήμα του Σουδάν αποκόπηκε και δημιουργήθηκε το “Νότιο Σουδάν”, στο οποίο υπάρχουν τα περισσότερα κοιτάσματα πετρελαίου. Μετά από αποτυχημένες διαπραγματεύσεις με το Σουδάν για το πώς θα μοιραστεί η απόδοση των κοιτασμάτων η παραγωγή σταμάτησε με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μεγάλη οικονομική κρίση.
Οι ταραχές επανήλθαν τον Ιούνιο του 2012 με σαφή προσανατολισμό των συμθημάτων ενάντια στις περικοπές που είχαν ήδη ξεκινήσει. Πάνω από 2000 συλλήψεις χρειάστηκαν για να κατασταλεί εκείνο το κύμα.
Στις 24 Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τα επιδόματα χάρη στα οποία και μόνο μπορούσε να επιβιώσει ένα σημαντικό κομμάτι του προλεταριάτου στο Σουδάν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ένα αυθόρμητο ξέσπασμα το οποίο συνεχίζεται με την καταστολή να ανεβαίνει επίπεδο και να γίνονται πια εν ψυχρώ δολοφονίες από το κράτος.
Ο Φασισμός ως το αντίθετο και ταυτόχρονα απαραίτητο κομμάτι της Δημοκρατίας
Αναδημοσίευση από http://aruthlesscritiqueagainsteverythingexisting.wordpress.com/
για τον φασισμό και την δημοκρατία τους
Εκεί βαθιά στη κόλαση, φυλάνε το πιο καυτό μέρος γεμάτο φλόγες, για αυτούς που σε καιρό κρίσης παρέμειναν ουδέτεροι.
(Δάντης Αλιγκιέρι)
Ο φασισμός είναι το αντίθετο της δημοκρατίας. Αυτό εκ πρώτης όψεως. Η δημοκρατία είναι η πολιτική μορφή που αναγνωρίζει ρητά όλα τα περιεχόμενα, όλες τις αντικρουόμενες πλευρές και προσπαθεί να τις επιλύσει εντός των ορίων της. Θεωρεί τις κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις φυσικές ως έχουν, και γιαυτό δίνει έμφαση στη διαχείριση τους. Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί τα άτομα αυτόνομες μονάδες, καθαρό αποτέλεσμα των δικών τους επιλογών και όχι της κοινωνικής τους θέσης και των κοινωνικών τους σχέσεων. Η Δημοκρατία έχει την τάση έτσι να βλέπει τα πάντα πολιτικά, ταξινομημένα σε πολιτικές και ιδεολογικές επιλογές, αγνοώντας έτσι, και παραβλέποντας τις ταξικές διαδικασίες που κρύβονται από πίσω. Η Δημοκρατία δίνει την μεγαλύτερη δυνατή πρόσβαση στο κράτος, θεωρώντας αυτή τη διαδικασία αντίδοτο στην τάση για “ανισότητα” και εκμετάλλευση που παρουσιάζει η καπιταλιστική κοινωνία λόγω χρήματος, λόγω της ιδιωτικής πραγμάτωσης της κοινωνικής αναπαραγωγής. Οι άνθρωποι στη δημοκρατία ζουν μια αφηρημένη ζωή, τη ζωή του πολίτη, η οποία παρέχει πρόσβαση στο κράτος, από την άλλη ζει πολύ συγκεκριμένη, τη ζωή του ιδιώτη, με συγκεκριμένη κοινωνική θέση και σκοπούς, με συγκεκριμένες δυναμικές. Αυτή είναι μία από τις βασικές της αντιφάσεις.
Ο Φασισμός από την άλλη είναι το αντίθετο της Δημοκρατίας. Δεν αναγνωρίζει τίποτα πέρα από τον ίδιο, λειτουργεί με απαγορεύσεις στις ατομικές και συλλογικές πολιτικές ελευθερίες. Οι διαχωρισμοί γίνονται ακόμα πιο κάθετοι, (ο σεξισμός, ο ρατσισμός η υποτίμηση γενικά), πιο σκληροί, το κράτος γίνεται γενικός διαχειριστής των πάντων. Αντί για τον διάλογο και την συναίνεση, επικρατεί πλήρως η βία και η καταστολή και τα διάφορα κομμάτια του προλεταριάτου προσπαθούν να αλληλοϋποτιμηθούν σε μιά προσπάθεια να μην υποτιμηθούν πλήρως τα ίδια . Αλλά κυρίως- το κυριότερο χαρακτηριστικό του, είναι ότι το κράτος-όταν φασιστικοποιείται- παύει να είναι κάτι ανοιχτό. Οι μάζες, ο “λαός” παύουν να έχουν πρόσβαση σε αυτό, και οι αποφάσεις παίρνονται από μία πολύ περιορισμένη μερίδα της αστικής τάξης με σκοπό να κάνει ότι είναι αναγκαίο για να συνεχιστεί η διαδικασία συσσώρευσης. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι δικτατορίες και ο φασισμός δεν μπορούν να έχουν κοινωνική βάση, κάθε άλλο. Αυτό σημαίνει ότι πολύ απλά οι αποφάσεις σε πολιτικό επίπεδο, παίρνονται από μια πολύ περιορισμένη μερίδα με βάση την αναγκαιότητα της συσσώρευσης, αλλά κάλλιστα ένα μεγαλύτερο κομμάτι τις αστικής τάξης, μικροκεφαλαιοκράτες κτλ ακόμα και κομμάτια του προλεταριάτου, μπορεί να συναινούν στις πρακτικές αυτής της μερίδας, οι πρακτικές αυτές να το συμφέρουν, κτλ
Συνεπώς αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι το δημοκρατικό κράτος είναι ευπροσάρμοστο, διχάζει τη ζωή και τις κοινωνικές και ατομικές διαδικασίες σε δύο σφαίρες και διαρκώς καταφέρνει να επιλύει τις αντιφάσεις που παρουσιάζονται στην ιδιωτική σφαίρα της κοινωνίας με τελικό σκοπό να κρατήσει τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας γύρω από τη σχέση κεφάλαιο ανέπαφο. Η δημοκρατία είναι το διαρκές γιατρικό των συμπτωμάτων χωρίς να γίνεται ποτέ λόγος για την ασθένεια. Από την άλλη ο φασισμός, είτε σαν κοινωνική τάση είτε σαν κοινωνική τάση και κρατική μορφή είναι η πιο κάθετη ταξική οριοθέτηση, όταν πλέον οι αντικρουόμενες τάσεις στην κοινωνία των ιδιωτών είναι τόσο οξυμένες, που η δημοκρατική διαχείριση δεν μπορεί να τις επιλύσει. Που πλέον απειλούν την συνοχή του “όλου”. Ας μην γελιόμαστε όμως ποτέ, πίσω από όλα αυτά, από το πώς μας εμφανίζονται στις διάφορες αντικειμενικές πραγματικότητες που βιώνει ο καθ’ ένας μας ανάλογα την ταξική του θέση, οι αντιφάσεις και οι συγκρούσεις έχουν να κάνουν με τον αντιφατικό τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας, με το κόκκινο νήμα που συνδέει όλες της φετιχοποιημένες κατηγοριοποιήσεις μας-τις αντιφάσεις του νόμου της αξίας, του κεφαλαίου σαν κοινωνική σχέση.
RIP #KillahP – Ο αντιφασισμός δύναμη και όριο του κινήματος στην Ελλάδα
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=y3JldK4InxU[/youtube]
από τους στίχους του κομματιού: “Τώρα ένα σύνθημα που ενώνει τις ρωσίδες: Μπάτσοι, γουρούνια, νταβατζήδες”
Δε θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ποια είναι τα στρατόπεδα που συγκρούονται. Από τη μια πλευρά είναι τα ΜΑΤ και οι “φουσκωτοί μπράβοι” των καπιταλιστών που δολοφόνησαν τον Killah P γιατί οι στίχοι των τραγουδιών του συμπυκνώνονται στο “αλήτες είναι τα ματ κι οι τραπεζίτες”, κι από την άλλη πλευρά οι προλετάριοι από τη φτωχογειτονιά που έγινε η δολοφονία, από την ευρύτερη φτωχή εργατική περιοχή αλλά και από ολόκληρη την Αθήνα και σε ολόκληρη την Ελλάδα: Οι προλετάριοι που “τα σπάνε”. Αυτές κι αυτοί που πετάνε πέτρες στους μπάτσους κι όλες αυτές κι αυτοί που τους βοηθάνε με την παρουσία τους να το κάνουν. Αυτοί που σπάνε τις βιτρίνες, τα αμάξια, τα μαγαζιά, δηλώνοντας με τις πράξεις τους απερίφραστα ότι αφού για να υπάρχει όλη αυτή η νεκρή εργασία σήμερα πρέπει να δολοφονούνται τύποι σαν τον KillahP από τους μπράβους των αφεντικών, ε, τότε, ναι! όλη αυτή η νεκρή εργασία πρέπει να καταστραφεί, να λαμπαδιάσει, να την πάρει ο διάολος.
Αυτή όμως η σύγκρουση και αυτές οι πρακτικές που είναι αναγκαίες για κάθε αλλαγή στις κοινωνικές σχέσεις δε συμβαίνουν ποτέ σε ιστορικό κενό. Δεν είναι ποτέ “Οι Πρακτικές” που αν τις ακολουθήσουν όλοι, τότε θα γίνει η επανάσταση. Είναι πρακτικές βουτηγμένες στη συγκυρία, δηλαδή σε ένα ποτάμι ολόκληρο από συνθήκες και συσχετισμούς, που είναι το αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων συγκρούσεων και που καθορίζει αυτές τις πρακτικές, τις βάζει σε ένα πλαίσιο και τις παρασέρνει στην πορεία του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αντιφάσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας παράγονται ως σύγκρουση “φασισμού-αντιφασισμού”. Δεν έχει σημασία ότι γνωρίζουμε όλοι πώς η ΧΑ δεν είναι παρά ένα παράρτημα της κρατικής και ιδιωτικής αστυνομίας που καταστέλλει με όλους τους τρόπους το προλεταριάτο και διασφαλίζει τη συνέχεια της αναδιάρθρωσης, την υποτίμηση της εργασιακής δύναμης. Δεν έχει σημασία ότι γνωρίζουμε όλοι πώς το κράτος είναι αυτό που επιλέγει πώς και πότε θα οξύνει τη στρατηγική της έντασης που ακολουθεί εδώ και 5 χρόνια με ολοένα και μεγαλύτερη προσήλωση, καθώς οι κίνδυνοι για τη συνέχεια του αυξάνονται. Όσα κι αν ξέρουμε, ότι κι αν κατανοούμε, είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουμε από τους φετιχισμούς της καπιταλιστικής κοινωνίας, σ’αυτήν την περίπτωση, ειδικά, από το φετιχισμό της πολιτικής, το φετιχισμό της δημοκρατίας.
Η σύγκρουση αυτή τη φορά, εγκλωβισμένη μέσα στον αντιφασισμό, έγινε στην Αμφιάλη, εκεί δηλαδή που βόλευε το κράτος να γίνει, εκεί που έδρασαν οι παρακρατικοί μηχανισμοί το τελευταίο διάστημα. Δεν έγινε σε πολλά σημεία της μητρόπολης όπως το πρώτο βράσυ του Δεκέμβρη του 2008, ούτε εκφράστηκε ως επίθεση στο αρχηγείο της αστυνομίας όπως έγινε την πρώτη Κυριακή εκείνου του Δεκέμβρη. Η περίοδος που διανύουμε τώρα είναι διαφορετική και από την “περίοδο του Δεκέμβρη” (από τα φοιτητικά του 06-07 μέχρι το Μάη του ’10) και από την “αντι-μνημονιακή περίοδο” (από το Μάη του ’10 μέχρι το Φλεβάρη του ’12). Στην τωρινή περίοδο το προλεταριάτο έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για να διασωθεί από την ισοπέδωση στην αριστερά, έτσι η περίοδος αυτή παράγει αναγκαστικά τη σύγκρουση ως σύγκρουση “δεξιάς-αριστεράς”, ως αναβίωση του ιστορικού ελληνικού διπόλου. Φαίνεται, από την ως τώρα εξέλιξη των πραγμάτων, ότι σ’αυτή τη βάση θα συνεχίσει να συγκροτείται η σύγκρουση, να δομούνται τα στρατόπεδα (χωρίς βέβαια να αποκλείονται άλλες συναντήσεις που θα φέρουν ρήξεις και ανατροπές) . Δεν έχει νόημα να κρίνουμε αξιολογικά την ιστορική παραγωγή της περιόδου. Αυτή είναι. Ας μην έχουμε όμως αυταπάτες ότι επιλέγουμε εμείς αυτό το πεδίο σύγκρουσης, ας μην έχουν αυταπάτες ακόμη και αυτοί οι σύντροφοι που έχουν ως πιο έντονο ταυτοτικό στοιχείο για τη δραστηριότητα τους τον “αντιφασισμό”.
Το κράτος κλιμακώνει συνειδητά το επίπεδο της βίας του και μας αναγκάζει να έχουμε στο οπτικό μας πεδίο ως εχθρό μας τη Χρυσή Αβγή. Παρά τις παρωπίδες όμως που μας φοράει η πραγματικότητα που ζούμε, ξέρουμε όλοι ότι τα σφαγεία δουλεύουν ακόμη κι όταν δεν έχουν όση δύναμη έχουν σήμερα οι μαχαιροβγάλτες σαν αυτούς της ΧΑ. Ο εχθρός που πρέπει να νικήσουμε για να αλλάξουμε τη ζωή μας δεν είναι αυτός που θέλει το κράτος να μας τοποθετήσει απέναντι, για να μας πείσει ότι το ίδιο είναι μαζί μας, αρκεί να καταφέρουμε με τους αγώνες και το αίμα μας να το κάνουμε “πιο” δημοκρατικό. Ο εχθρός ΔΕΝ εξαντλείται στη Χρυσή Αβγή. Ο εχθρός είναι το ίδιο το δημοκρατικό κράτος, που αποτελεί βασικό μηχανισμό αναπαραγωγής της καπιταλιστικής κοινωνίας και που όταν ζορίζεται γεννάει μέσα από τα σπλάχνα του την κάθε Χρυσή Αβγή. Και η κάθε Χρυσή Αβγή, όπως κάθε έκτρωμα που παράγεται από τα σπλάχνα του κράτους για να διαχειριστεί την ταξική πάλη, ας μην έχουμε καμία αμφιβολία, ότι αν χρειαστεί θα θυσιαστεί στο βωμό της συνέχειας του κράτους.
Ακόμη και σήμερα, παρά τα φαινόμενα και τις κορώνες του κάθε φασίστα συμβούλου του πρωθυπουργού, αυτό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της δολοφονίας του Killah P. Ίσως η απαραίτητη για τη συνέχιση της αναδιάρθρωσης χρυσαβγιτοποίηση του κράτους να επιτευχθεί πραγματικά με την κατάργηση της Χρυσής Αβγής. Η κατάργηση της Χρυσής Αβγής από το κράτος, αν συμβεί, θα είναι μια αντιφατική “νίκη” του αντιφασιστικού κινήματος που έχει παραχθεί στην Ελλάδα. Θα μας ελαφρύνει, ειδικά όσους είμαστε στο ίδιο στρατόπεδο με τον Killah P από το βάρος που έχει προσθέσει πάνω μας η ενδυνάμωση της με τα λεφτά των αφεντικών και τις πλάτες των μπάτσων. Αλλά το κρίσιμο στοιχείο για το κράτος δεν είναι η ύπαρξη ή μη της χρυσής αβγής, το κρίσιμο είναι η συνέχιση της διαδικασίας υποτίμησης με ενσωμάτωση των δικών μας αγώνων. Αυτή η συνέχεια/ενσωμάτωση είναι που απαιτεί σήμερα την ύπαρξη καταστολής επιπέδου ΧΑ, αυτή είναι που μπορεί να αναγκάσει το κράτος να μεταμορφωθεί.
Rest In Peace λοιπόν Killah P, μας βοήθησες στον πόλεμο όσο ήσουν μαζί μας. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας…
Ο νέος κατάλογος IKEA στην πόρτα σας και ο φθινοπωρινός βιασμός του διανομέα
Αναδημοσίευση από katalipsiesiea
Κάθε Σεπτέμβριο η IKEA κυκλοφορεί τον νέο της κατάλογο. “Φρέσκιες, μοντέρνες, πολύχρωμες, εντυπωσιακές” ιδέες, τυπωμένες σε ένα πολυτελή ιλουστρασιόν κατάλογο, που θα τον βρούμε κρεμασμένο στην πόρτα μας μέσα σε κλειστή διαφανή σακούλα. Θα μας τον φέρουν, χαμογελαστοί νέοι, ντυμένοι με τα χρώματα της IKEA και με ταμπελάκι στο στήθος που έχει το όνομα τους και την φωτογραφία τους.
Τι κρύβει όλη αυτή η εικόνα; Πόση ευτυχία και πόση ανταμοιβή περιμένει τους διανομείς της IKEA;
Φυσικά και η IKEA δεν ασχολείται με το ταπεινό έργο της διανομής του καταλόγου. Αυτή είναι μια βρόμικη δουλειά που την αναλαμβάνουν εξειδικευμένες εταιρείες. Εταιρείες που χρόνια τώρα πρωτοστατούν στην διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε αν το βαρέλι που ονομάζεται “διανομή εντύπων” έχει πάτο.
Η IKEA παραχωρεί το έργο της διανομής (στη δική μας περίπτωση, για τα Β. Προάστια), σε εταιρεία διανομής εντύπων. Αυτή με την σειρά της θα απασχολήσει προσωπικό που θα της παραχωρηθεί από μια τρίτη εταιρεία “διαχείρισης υπηρεσιών ανθρωπίνου δυναμικού”. Αν ήδη έχετε μπερδευτεί ας το πούμε πιο απλά: ως εργαζόμενος υπογράφεις σύμβαση με την τρίτη, δουλεύεις για την δεύτερη και μοιράζεις υλικό της πρώτης. Μέχρι εδώ θα λέγαμε όλα εντάξει! Τι μας νοιάζει πιο είναι το αφεντικό αφού όλα την ίδια μούρη έχουν. (με την μικρή λεπτομέρεια ότι έχεις τρία αφεντικά να σε ελέγχουν).
Ας δούμε τα πράγματα από την στιγμή της αγγελίας. Στην πρώτη επαφή που θα έχεις με την τρίτη εταιρεία θα πληροφορηθείς ότι η διανομή του καταλόγου θα διαρκέσει ένα μήνα, ότι έχεις την ευελιξία να διαλέγεις ποιές μέρες θα δουλεύεις (5 ώρες την ημέρα) και ότι η αμοιβή της εργασίας σου θα είναι 2,80 € την ώρα.
Χρυσή Αυγή: Κατασταλτικός βραχίονας του μεγάλου κεφαλαίου
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=AOOACObOBGE[/youtube]
via @cogNord
Η ενσωμάτωση Βορίδη-Γεωργιάδη-Δένδια-Κρανιδιώτη, αλλά ακόμη περισσότερο η ενσωμάτωση της ατζέντας της ΧΑ από την κυβέρνηση, σημαίνει ότι η ΧΑ είναι ΗΔΗ μέρος της κρατικής εξουσίας.
Όμως, το project μαζικοποίησης της ΧΑ ως “αντιμνημονιακής” δύναμης απέτυχε. Τώρα, φαίνεται ότι μέρος του μεγάλου κεφαλαίου μαζί με τους αντίστοιχους μηχανισμούς του κράτους που επηρεάζει επεξεργάζονται το δικό τους plan b: Να παρουσιαστεί η ΧΑ ως εν δυνάμει “κυβερνητικός εταίρος”, δηλαδή, προλειαίνεται το έδαφος για τη μετάβαση σε ένα νέου τύπου αστυνομικό κράτος, σε ένα κράτος “έκτακτης ανάγκης” για να περάσει και η επόμενη φάση της αναδιάρθρωσης. Εδώ εντάσσεται η δήλωση που έκανε ο Αλαφούζος, φορώντας τη μάσκα ενός σφουγγοκωλάριου του, για σενάριο συγκυβέρνησης ΝΔ-ΧΑ.
Η ΧΑ ΔΕΝ είναι κίνημα, ούτε καν εθνικιστικό κόμμα (με την ιστορική έννοια του όρου, εθνικιστικό κόμμα ήταν, για παράδειγμα, το ΠΑΣΟΚ στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του). Είναι μπράβοι/μπάτσοι (εξάλλου πολλοί μπάτσοι είναι και μπράβοι). Η ΧΑ αποτελεί τον κατασταλτικό βραχίονα του νεοφιλελ/σμού (της κυρίαρχης μορφής του σύγχρονου καπιταλισμού), της προσπάθειας του να ξεπεράσει την κρίση του και να αναδιαρθρωθεί, όπως παράγεται αυτή η διαδικασία στην Ελλάδα.
Στους δρόμους κρίνονται όλα…