Όπως και νάναι οι μαζικοί, δημόσιοι βιασμοί αποτελούν μία από τις πολλές πτυχές ενός καθημερινού και σε πολλά μέτωπα αγώνα που δίνουν οι αιγύπτιες: για τη ζωή τους, για την αξιοπρέπειά τους. Κι εντέλει για την τελική έκβαση της εξέγερσης που ανέτρεψε το καθεστώς του Μουμπάρακ…
της Ελένης Τσερεζόλε από εδώ
«Αν δεν κυνηγούσα τις γυναίκες, οι φίλοι μου θα με περνούσαν για ομοφυλόφιλο». Με τον τρόπο αυτό ένας αιγύπτιος έφηβος που τον συνέλαβαν πρόσφατα να παρενοχλεί σεξουαλικά μια γυναίκα στην Αλεξάνδρεια, δικαιολόγησε την πράξη του. Το περιστατικό, πέρα από αποκαλυπτικό μιας γενικευμένης νοοτροπίας τόσο έναντι των γυναικών όσο και έναντι των ομοφυλόφιλων στην Αίγυπτο, είναι και… σπάνιο. Ελάχιστες δηλαδή είναι οι φορές που οι άνδρες οι οποίοι επιτίθενται μαζικά και κακοποιούν σεξουαλικά γυναίκες σε δημόσιους χώρους, συλλαμβάνονται και προσάγονται ενώπιον της Δικαιοσύνης. Τις περισσότερες φορές, είτε δεν συλλαμβάνονται καθόλου είτε τα θύματα, υπό τις πολλαπλές πιέσεις (εκ μέρους των οικογενειών των ιδίων, των δραστών, της αστυνομίας, κ.α.) κάνουν πίσω. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Για παράδειγμα, το 2006, νεαρές γυναίκες δέχθηκαν επίθεση από ομάδα ανδρών, στο κέντρο του Καΐρου, χωρίς η αστυνομία να παρέμβει. Απλά σήμερα, μετά από την πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ αλλά και χάρη στο θάρρος μερικών γυναικών που έπεσαν θύματα τέτοιων επιθέσεων, να τις δημοσιοποιήσουν, έχει έλθει δυναμικά στο προσκήνιο, αναγκάζοντας τους δημόσιους παράγοντες, από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι στην εξουσία, ως διάφορες οργανώσεις, να πάρουν θέση.
