Skipping: Η τακτική να παίρνουν τα περισσεύματα από τα σουπερμάρκετ για να φάνε, τώρα ποινικοποιείται στην Αγγλία.
Διαβάστε άρθρο από τον guardian εδώ
[dailymotion]http://www.dailymotion.com/video/x10bql8_riot-from-wrong-awarding-winning-doco-on-youth-in-revolt_shortfilms?start=160[/dailymotion]
Two years on from the riots that put London on the rack, a documentary about the troubles, Riot From Wrong has been premiered as an online exclusive by Dailymotion
Riot from Wrong tells the unreported story of the 2011 London Riots from the perspective of the young people affected.
Presented by Future Artists and produced by Fully Focused Productions, it follows the lives of 14 passionate Londoners, involved in the riots, as they voice frustration at the way young people were represented by police and the media during the riots.
Ανάλυση για τα γεγονότα εδώ
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=1cxHe6yW-sY[/youtube]
Μια “παρανοϊκή” συζήτηση, η οποία όμως είναι ενδιαφέρουσα ακριβώς επειδή είναι “παρανοϊκή”. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στις ερωτήσεις του δημοσιογράφου που θέτουν το πλαίσιο της συζήτησης. Από τις ερωτήσεις αυτές αλλά και από τις απαντήσεις των ακτιβιστών-αντιρατσιστών δεν αμφισβητείται καθόλου ότι υπάρχουν υπεράριθμοι, ότι ένας αριθμός προλετάριων είναι ένα άχρηστο πλεόνασμα.
Μετά τα γεγονότα στη Λυόν πριν από ένα περίπου μήνα και μετά την σχεδόν απόλυτη κυριαρχία του ρατσιστικού κρατικού λόγου στη Σουηδία κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τις ταραχές, στην φάση της “ανάλυσης τους”, τώρα έρχεται η σειρά προληπτικής καταστολής αντιφασιστών και στην Αγγλία.
από τον αστικό τύπο:
Small groups of English Defence League supporters met in cities and towns including Sheffield, Cambridge and Colchester, and 150 members of the British National party met at Westminster. In London and elsewhere, the protesters were outnumbered by police and anti-fascist demonstrators.
Μια εβδομάδα ταραχών στη Σουηδία, κυρίως στα προάστια της Στοκχόλμης, αλλά καθώς φαίνεται να φθίνει το συμβάν πλέον, ταυτόχρονα επεκτείνεται αν και με μικρότερη ένταση σε προάστια και άλλων πόλεων. Οι περιγραφές των πράξεων των “ταραχοποιών”, είναι αναγκαστικά διαμεσολαβημένες από το λόγο του Κράτους, κυρίως από την οπτική της αστυνομίας. Η αστυνομική οπτική για το (μη-)υποκείμενο των ταραχών είναι κλασσική (δες εδώ). Τρεις κατηγορίες βλέπει η αστυνομία: Πολιτικοποιημένους αυτόνομους (!) οι οποίοι είναι ” παρόντες στις ταραχές αλλά πίσω από αυτούς που βάζουν τις φωτιές” (η γελοιότητα δεν πτοεί την προπαγάνδα), εγκληματίες νεαρούς που ζουν στην περιοχή, και νεαρούς που δεν ήταν εγκληματίες αλλά καθώς εμπλέκονται στα γεγονότα “κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο έγκλημα”. Το Κράτος δεν γίνεται να αναγνωρίσει στο επίπεδο του λόγου τις ταραχές ως έκφανση της ταξικής πάλης, τις ονομάζει αναγκαστικά έγκλημα. Όμως τις παίρνει πολύ σοβαρά υπόψη στο σχεδιασμό του (δες εδώ πώς η κυβέρνηση των ΗΠΑ συστηματικά εντείνει τη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας).
Το κείμενο για τις ταραχές στην Αγγλία (από εδώ) προσπαθεί να αναδείξει ακριβώς το αντίθετο: Ότι τα συμβάντα των ταραχών όχι μόνο εντάσσονται οργανικά στη σύγχρονη ταξική πάλη αλλά ότι αποτελούν σημαντικά γεγονότα από τη σκοπιά της παραγωγής της επανάστασης-κομμουνιστικοποίησης.
(φωτογραφία από τα “αποβράσματα της Γκρενόμπλ” σε δράση…)
Η Στοκχόλμη του 2013 αποδεικνύεται το πιο πρόσφατο ορόσημο της Εποχής των Ταραχών. Εχθές κατά την 5η νύχτα ταραχών πυρπολήθηκε ένα αστυνομικό τμήμα και δύο σχολεία. Όπως και “στα λαϊκά προάστια της Γαλλίας, τον Νοέμβριο του 2005, οι «ταραχοποιοί» στη Στοκχόλμη δεν “διεκδίκησαν τίποτα, επιτέθηκαν στην ίδια την κατάστασή τους, έβαλαν στο στόχαστρο όλα όσα τους παράγουν και τους ορίζουν. Αποκάλυψαν και επιτέθηκαν στην τωρινή κατάσταση του προλετάριου: στην παγκοσμίως επισφαλειοποιημένη εργασιακή δύναμη. Με τον τρόπο αυτό γινόταν αμέσως παρωχημένη, την ίδια στιγμή που μια τέτοια διεκδίκηση θα μπορούσε να έχει διατυπωθεί, κάθε επιθυμία να γίνουν “κανονικοί προλετάριοι”. (Από το κείμενο “Η κομμουνιστικοποίηση σε ενεστώτα χρόνο, blaumachen #6)
«Οι διαφορετικές εκφάνσεις [της ταξικής πάλης σήμερα, η απόκλιση πρακτικών σε αγώνες που συμβαίνουν σε διαφορετικά κράτη] είναι οι στιγμές μιας ολότητας που πηγάζει από την αντίφαση που αναφέραμε προηγουμένως, από το γεγονός δηλαδή ότι η δεύτερη φάση της αναδιάρθρωσης ( η πρώτη έλαβε χώρα τη δεκαετία του 1980) που λαμβάνει χώρα σήμερα παράγει πλεονάζοντα πληθυσμό με ολοένα και μεγαλύτερη ταχύτητα και ταυτόχρονα δεν αυξάνει την αναλογία του μεταβλητού κεφαλαίου στο συνολικό κοινωνικό κεφάλαιο. Εντείνει, δηλαδή, ποιοτικά και ποσοτικά την κρίση και δεν παράγει διέξοδο από αυτήν» (Από το κείμενο “Η μεταβατική περίοδος της κρίσης: Η εποχή των ταραχών”, blaumachen #5).
