«Μια φυλακή μέσα στη φυλακή»

____________________1_

Του Τ. Θεοφίλου

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, ο υπουργός Δικαιοσύνης προτίθεται να καταθέσει νομοσχέδιο στη Βουλή που θα αφορά την αυστηροποίηση της λειτουργίας των φυλακών και συγκεκριμένα την εσωτερική τους διαβάθμιση σε κλιμακούμενα επίπεδα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας, σε μια λογική υπερκατασταλτικής διαχείρισης του έγκλειστου πληθυσμού. Οι φυλακές, σύμφωνα με τα σχέδια του υπουργείου, θα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στα ήδη υπάρχοντα καταστήματα κράτησης τύπου Β θα προστεθούν τα καταστήματα κράτησης τύπου Α, που θα στεγάσουν τα αδικήματα του λευκού κολάρου (χρεοφειλέτες και ελαφρά παραβατικότητα), και οι τύπου Γ, που θα αποτελέσουν τις σύγχρονες πειθαρχικές φυλακές.

Οι φυλακές τύπου Γ, που στην ουσία θα αποτελέσουν μια «Κέρκυρα» υψηλής τεχνολογίας, θα λειτουργούν με ειδικό σωφρονιστικό κώδικα και όσοι κρατούνται σε αυτές δε θα έχουν δικαίωμα άδειας ή αναστολής, οι επικοινωνίες θα περιορίζονται, θα ελέγχονται και ενδεχομένως θα λογοκρίνονται, ο κρατούμενος θα μένει στο κελί μόνος του επί 23 ώρες το 24ωρο, στερούμενος οποιαδήποτε δημιουργική δραστηριότητα, ανθρώπινη επαφή και αλληλεπίδραση, καταδικασμένος στην απόλυτη απραγία. Μια φυλακή μέσα στη φυλακή. Ένας τύπος φυλακής για την κατάργηση του οποίου τη δεκαετία του ’90 δόθηκαν σκληροί αγώνες, βασανίστηκαν εκατοντάδες κρατούμενοι και τσακίστηκαν δεκάδες κόκαλα. Μια μεσαιωνικού τύπου τιμωρία που στόχο έχει όχι τον σωματικό, αλλά τον πιο «πολιτισμένο» πνευματικό ακρωτηριασμό του τιμωρούμενου.

Σ’ αυτές τις φυλακές θα εγκλείονται όσοι κατηγορούνται ή καταδικάστηκαν με βάση τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο, στελέχη του οργανωμένου εγκλήματος και όσοι «στασιάζουν οργανωμένα» κατά τη διάρκεια της κράτησής τους. Με αυτό το κτηνώδες μέτρο, τη δημιουργία πειθαρχικής φυλακής, και δεδομένων από τη μια των προβλημάτων λόγω υπερπληθυσμού και από την άλλη της προβληματικής ανεπάρκειας στη σίτιση, τη θέρμανση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η κυβέρνηση προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει οποιαδήποτε πιθανότητα κινητοποίησης και διαμαρτυρίας εντός των τειχών για την καλυτέρευση των συνθηκών κράτησης, δημιουργώντας ένα ισχυρό φόβητρο. Η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος κρατούμενος σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες λειτουργεί ανασταλτικά προς οποιαδήποτε μορφή αντίστασης στις αυθαιρεσίες της σωφρονιστικής εξουσίας, συμπαρασύροντας προς το αυστηρότερο όλες τις φυλακές. Από την άλλη, είναι ένα μέτρο που προφανώς αποσκοπεί στην εξόντωση των πολιτικών κρατουμένων, στους οποίους θα εφαρμοστεί πιλοτικά.

Continue reading

Καταλήψεις κρατικών κτιρίων ενάντια στην απελευθέρωση του εμπορίου Κίνας-Ταϊβάν

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=wjrxyzNnzV8[/youtube]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-hCho3Gw1ZE[/youtube]

The peacefulness of the Taiwanese “Sunflower Revolution” was shattered late on Sunday night as riot police were dispatched to clear out students who were attempting to occupy a second government building.

Taiwan’s parliament, the Legislative Yuan, was first occupied on March 18 by protesters opposed to the ruling Kuomintang (KMT) party’s arrangement of a trade deal with China. The protesters fear that the pact will be detrimental to Taiwan’s struggle for international recognition of its sovereignty, and they demand that it be declared null and void.

Continue reading

8 Questions on Turkey

8 Questions on Turkey

 πηγή: Libcom.org

… και στην Τουρκία οι εκλογές θεωρούνται σημαντικές…

A short-ish interview with an Istanbul-based militant who has been active in the now nearly year old protest movement against Prime Minister Tayyip Erdogan and his AKP government.

Anyone who’s followed the situation in Turkey knew that although last summer’s demonstrations had died down by August, all it would take was a small spark to bring the masses back onto the streets.

On March 11th the death of Berkin Elvan – a 14 year old boy who died after spending nearly nine months in a coma after being bit in the head with a tear gas canister last June – provided the spark that has breathed life back into the movement. In response, Tayyip Erdogan’s AKP government has continued its harsh repression of protesters. And now, with an election coming this week, the Turkish state has moved to ban Twitter across the country.

To gain some perspective on this situation, Yusuf Cemal has kindly agreed to answer some questions about what’s happening on the ground. Yusuf is an IWW member based in the Besiktas neighborhood of Istanbul and has been involved in the protests since they first broke out in June of last year.

What follows is a slightly edited transcript of an email conversation that took place over the weekend of 22nd and 23rd March.

The latest news is that Erdogan has banned, or at least placed major restraints, on Twitter. Why has he done this?

This banning is not related to protests against him directly. Erdogan fears something else. He doesn’t think that Gezi damaged his power. He doesn’t think that the 17th December corruption investigations damaged his power either.

Continue reading

Είμαστε όλες Κλαούντια

πηγή: fylosykis.gr

Το πρωί του Σαββάτου (15.3.2014) εντοπίστηκε ένα αστυνομικό όχημα στη Λεωφόρο Ιντεντέντε Μαγκαλιάες, βόρεια του Ρίο ντε Τζανέιρο, να σέρνει κάτω από τον προφυλακτήρα του το σώμα μιας γυναίκας για περίπου 250 μέτρα. Το θύμα ήταν η Κλαούντια Σίλβα Φερρέιρα, 38 ετών, καθαρίστρια.

Σύμφωνα με μαρτυρίες το σώμα της γυναίκες χτυπούσε μια στην άσφαλτο και μια στα αυτοκίνητα που απλά προσπαθούσαν να το προσπεράσουν. Είναι βέβαιο ότι οι αστυνομικοί παράβλεψαν τις ειδοποιήσεις των άλλων οδηγών.

Σύμφωνα με την αστυνομία η Κλαούντια Φερρέιρα τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών ανάμεσα σε αστυνομικούς και εμπόρους ναρκωτικών στο λόφο της Κονγκόνια, στη Μαδουρέιρα. Σύμφωνα με την κατάθεση των αστυνομικών, η Κλαούντια τους ζήτησε βοήθεια για τη ζωή της και γι’ αυτό την πήραν για να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Όταν έφτασε στο νοσοκομείο ήταν ήδη νεκρή.

της Ταντάρα Σάντους

Δεν γνώριζα την Κλαούντια.

Όμως, παρόλο που ποτέ δε γνώρισα την Κλαούντια, ξέρω ότι καθάριζε πατώματα στο Ναυτικό Νοσοκομείο Μαρσίλιου Ντίας. Ξέρω επίσης ότι ήταν μαύρη, όπως και όλα της τα παιδιά, και ξέρω ότι ζούσε σε ένα λόφο, ο οποίος δεν είναι από εκείνους που έχουν ιδιωτική ασφάλεια, φυλάκια και ελικοδρόμια. Όχι, είναι από εκείνους τους λόφους, όπου πάρα πολλές φορές υπάρχει έλλειψη σε νερό, κατά καιρούς ελλείψεις σε τρόφιμα και δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ ηρεμία.

Ξέρω επίσης ότι είχε συνηθίσει να ακούει πυροβολισμούς και φοβόταν ότι τα παιδιά της θα δολοφονούνταν από αστυνομικούς.

Αν το σκεφτώ καλύτερα, ίσως γνωρίζω την Κλαούντια. Ίσως γνωρίζω και τα παιδιά της Κλαούντια.

Θυμάμαι εκείνον τον γιο της Κλαούντια, ο οποίος δολοφονήθηκε στο δρόμο μπροστά από το σπίτι, εδώ στη βόρεια ζώνη του Σάο Πάολο. Είχε κι έναν άλλο γιο, τον οποίο τον είχαν δέσει και τον ξυλοκόπησαν μια από αυτές τις μέρες. Θυμάμαι ακόμα και το σύζυγο της Κλαούντια, ο οποίος βασανίστηκε μέχρι θανάτου μέσα σε ένα κελί της αστυνομίας στη Ροζίνια. Και την κόρη της Κλαούντια, η οποία βιάστηκε μια μέρα, ξανά, μέσα σε ένα αυτοκίνητο.

Continue reading

Φασισμός και Εκπαίδευση

sim4

Εισήγηση του ΓΣ σε εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Αντιφασιστικό φεστιβάλ παραστατικών τεχνών που έγινε στο Θέατρο Εμπρός

Φασισμός και Εκπαίδευση

Η σχέση μεταξύ φασισμού και εκπαίδευσης είναι εν μέρει προφανής. Αν η εξάπλωση του φασισμού προϋποθέτει την εμπέδωση και διάχυση ορισμένων πρακτικών, ιδεών και αξιών, τότε η εκπαίδευση είναι ένα βασικότατο κομμάτι της όλης διαδικασίας. Δεν είναι τυχαίο ότι τα φασιστικά καθεστώτα του μεσοπολέμου έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση. Για τον Μουσολίνι ο βασικός στόχος της εκπαίδευσης, (η οποία έβγαινε από τους τοίχους τους σχολείου για να απλωθεί και στον ελεύθερο χρόνο τον νέων μέσα από διάφορες λέσχες), έπρεπε να είναι η φασιστικοποίηση της νεολαίας, δηλαδή να κάνει τους νεαρούς Ιταλούς «καλούς φασίστες». Αλλά αυτό διαβάζεται και αντίστροφα: δηλαδή ένα βασικό στοιχείο αντίστασης στον εκφασισμό της κοινωνίας θα ήταν ένα σύστημα εκπαίδευσης που θα προήγαγε αξίες αντίθετες ή ανταγωνιστικές προς τον φασισμό: την κριτική σκέψη, την ανοχή στο διαφορετικό κλπ.

 

Δεν είναι σκοπός μου να αμφισβητήσω κάτι από αυτά επί της αρχής. Οι όποιες ενστάσεις έχω είναι όταν αυτή η προοπτική αρθρώνεται κατά τρόπο που να ταυτίζει τον φασισμό με τον σκοταδισμό και την ανορθολογικότητα. Η ακόμα πιο απλοϊκά ότι για να είναι κάποιος φασίστας πρέπει να είναι αμόρφωτος. Αυτό φαίνεται πολύ χαρακτηριστικά και στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι χρυσαυγίτες και λοιποί εθνικιστές στα social media. Φυσικά είναι αλήθεια ότι η κριτική σκέψη δεν είναι το φόρτε του «μέσου φασίστα». Αλλά η ταύτιση του φασισμού με τον σκοταδισμό και ακόμα χειρότερα με την αμορφωσιά είναι ιδιαίτερα προβληματική. Μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν πολλοί επιφανείς φασίστες, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ιστορικά ο φασισμός προσέλκυσε ανθρώπους που ήταν οτιδήποτε πέρα από αμόρφωτοι: τον Martin Heidegger, τον Karl Schmitt, τον Ezra Pound. Πέρα από αυτό, ο φασισμός, όπως κάθε ανάλογο φαινόμενο, έχει την δική του ορθολογικότητα την οποία, στον βαθμό που θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την λεγόμενη «φασιστική απειλή», οφείλουμε να κατανοήσουμε. Όπως έλεγε και ο Μαρξ «για να συγχωρεθεί από τις αμαρτίες της η ανθρωπότητα πρέπει να τις περιγράψει όπως είναι».

 

Όπως είναι γνωστό ο όρος «φασισμός» εμφανίστηκε ως προσδιορισμός μιας πολιτικής ιδεολογίας και ενός συστήματος διακυβέρνησης που εξαπλώθηκε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης την περίοδο του Μεσοπολέμου. Σήμερα όμως ο φασισμός έχει διευρυνθεί ώστε να αναφέρεται σε μια στάση ζωής. Επίσης, ενώ ο φασισμός αρχικά εμφανίστηκε ως θετικός προσδιορισμός, σήμερα με την εξαίρεση αυτών που τον ασπάζονται – και είναι λίγοι πλέον που τον χρησιμοποιούν ως αυτοπροσδιορισμό – έχει προσλάβει ένα εντελώς αρνητικό πρόσημο. Ο «φασίστας» είναι κάποιος που η ζωή του ορίζεται από τον φανατισμό, την αδιαλλαξία, την άρνηση της διαφορετικότητας.

 

Εδώ φυσικά υπάρχει ένας κίνδυνος. Με το να ορίζουμε τον φασισμό με ένα τόσο γενικό τρόπο η λέξη εύκολα καταλήγει να χρησιμοποιείται με όρους πολεμικής. Ό,τι δεν μας αρέσει είναι φασιστικό. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μπορεί να βρεθεί σε ένα Κεντρικό άρθρο των Νέων, με αφορμή τα περσινά γεγονότα με τον Γερμανό πρόξενο και τους εργαζομένους στους Δήμους:

 

«Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός χρυσαυγίτη που μαχαιρώνει έναν μετανάστη και ενός συνδικαλιστή που επιτίθεται σε έναν διπλωμάτη; Καμία! Η βία είναι πάντα φασιστική και οι συνδικαλιστές πρέπει να συλληφθούν πάραυτα».

Continue reading

Gulabi Gang

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Av39YJTnMM8[/youtube]

The Gulabi gang was founded by Sampat Pal Devi, a mother of five and former government health worker (as well as a former child bride), as a response to widespread domestic abuse and other violence against women. Gulabis visit abusive husbands and threaten to beat them with laathis unless they stop abusing their wives.
In 2008, they stormed an electricity office in Banda district and forced officials to turn back on the power they had cut in order to extract bribes. They have also stopped child marriages and protested dowry and female illiteracy.

REVOLUTION IN UKRAINE, VANDALISM IN BH?

article-2539944-1AAFC29300000578-721_634x401

Αποσπάσματα από το ομότιτλο άρθρο εδώ

The Ukrainian demonstrators are exhibiting dignity and grace as they protest corrupt government with Molotov cocktails and firearms, while in BH mobs and hooligans are burning and looting without provocation. A double standard is at play.

A few days ago, the BH media carried the words of Doris Pack, a member of the European Parliament, about how she had long expected the riots in BH and Ukraine. Although she was misquoted – her reply related only to BH, not to Ukraine as well – it is interesting to compare the recent events in the two countries.

[…]

General hysteria

The protests in BH began on 5 February and the rioting lasted three or four days, after which the gatherings of small groups of people were mostly reduced to blocking traffic. In Ukraine, the protests have been going on since late November, when President Yanukovych refused to sign an agreement with the EU and accepted financial assistance from Russia. The culmination came in mid-February, when nearly 100 people were killed in clashes between police and demonstrators. The reasons that people took to the streets in both countries are quite similar; it boils down to government repression, widespread corruption, and overall impoverishment. Still, there’s no comparison when it comes to the intensity and scope of the rioting – although if one considers the population ratio (Ukraine has around 45 million people, BH a little more than 3.5 million) and the number of demonstrators who have actively participated in the clashes (several thousand compared with several hundred), the percentages are not that different. Demonstrators in BH set around ten buildings ablaze and clashed with police in several cities. In Ukraine, that was often the net outcome for only one day, and the protestors have used not only rocks, sticks, and baseball bats, but also Molotov cocktails, pyrotechnics, and catapults – and in recent days, firearms as well.

Continue reading