Daily Archives: April 1, 2014

Sind wir es wert?

πηγή: cominsitu

germany-airport-strike

Strikes at Lufthansa, strikes in  bus services, trash collectors, bus drivers, teachers and nurses, and strikes at Amazon. Deutschland, was ist los?

Ver.di, the mass service workers union, is organizing these strikes, taking advantage of Germany’s position right now in Europe, its low unemployment rate, its labor laws. Their slogan is “Wir sind es wert.” It means “We are worth it.” But are we? At the same time, german ministers are discussing making a law that would deport eu-citizens who are unemployed after 3 months back to their country of origin. Unlike most countries in europe and north america, germany has had no popular squares movement of youth and disaffected proles, no wild riots of the poor, no nothing. Instead, some good old strikes for higher wages with moderate success. Whereas in other countries, mass protests and occupations occur while the country’s economy stays mostly unaffected, in germany the economy is directly targeted, shutting down airlines, bus services, logistics centers, yet there are no mass movements to amplify it. When klassenkampf extends these strikes to society at large, then we’d be really es wert.

Πλήρης ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων στην Ιταλία

Italy-PM-Renzi-Wins-Confidence-Vote-Pledging-Tax-Cuts-Reform

πηγή: strugglesinitaly

At first glance, Giuliano Poletti, Minister of Labour and Social Policy in the Renzi government, could look like an old-fashioned left-wing politician: born into a farming family in the “red” Emilia-Romagna region, raised in the Communist Party, president ofLegacoop, the main national organisation of cooperatives. He could be someone to provide a contrast to the Prime Minister’s attitude towards jobs (modelled on the inspiring figures of Margaret Thatcher and Tony Blair). But appearances can be deceptive.

Continue reading

Το παρελθόν μάς βαραίνει

20081019230042-marx-y-hegel
Οι  άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την ιστορία, τη δημιουργούν όμως όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει το μυαλό των ζωντανών σαν εφιάλτης. Και όταν ακόμα οι ζωντανοί φαίνονται  σαν ν’ ασχολούνται ν’ ανατρέψουν τους εαυτούς τους  και τα πράγματα και να δημιουργήσουν κάτι που δεν έχει προϋπάρξει, σ’ αυτές ακριβώς τις εποχές της επαναστατικής κρίσης  επικαλούνται φοβισμένοι τα  πνεύματα του παρελθόντος  στην υπηρεσία τους,  δανείζονται τα ονόματά τους, τα μαχητικά συνθήματά τους, τις στολές τους για να παραστήσουν με την αρχαιοπρεπή  αυτή, σεβάσμια μεταμφίεση και μ’ αυτή τη δανεισμένη γλώσσα τη νέα σκηνή της  παγκόσμιας ιστορίας.
Η κοινωνική επανάσταση δεν μπορεί να παραλάβει την ποίησή της από το παρελθόν αλλά μόνο από το μέλλον. Δεν μπορεί να ξεκινήσει με τον εαυτό της πριν αποξέσει κάθε δυσειδαιμονία για το παρελθόν. Οι παλιές επαναστάσεις απαιτούσαν την ενθύμηση της περασμένης παγκόσμιας ιστορίας για να αποσιωπήσουν το δικό τους περιεχόμενο. Η επανάσταση πρέπει να αφήσει τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους για να φτάσει στο δικό της περιεχόμενο.
Η έμφαση σε σημεία του αποσπάσματος δική μας
                                                  ~~~~~~~~~~~
Αναδημοσιεύουμε αυτές τις λίγες εμπνευσμένες φράσεις του Καρλ Μαρξ από το έργο του “Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη” τις οποίες αφιερώνουμε:
-σε αριστερούς και αναρχικούς που στη συγκυρία της Ουκρανίας παίρνουν φωναχτά ή σιωπηλά θέση ακόμη και σήμερα υπέρ ενός κράτους στα πλαίσια της αντι-ιμπεριαλιστικής τους ιδεολογίας, και βέβαια παίρνουν θέση υπέρ της Ρωσίας (που με κάποιο τρόπο κατορθώνει ακόμη και σήμερα να τους θυμίζει την παλιά Σοβιετική Ένωση),
-σε αριστερούς και αναρχικούς που ψάχνουν ακόμη το παλιό εργατικό κίνημα με τα μεγάλα συνδικάτα του, τις παρελάσεις του τις πρωτομαγιές και τις θερμές χειραψίες των ηγετών τους όταν επιτύγχαναν μεγάλες αυξήσεις στους μισθούς των εργαζόμενων και
-σε αριστερούς (κυρίως) που βλέπουν ακόμη και στη μορφή του Ν. Μαδούρο ή του Ε. Μοράλες σήμερα μια σκιά της μορφής του Ε. Τσε Γκεβάρα.
  W.