αναδημοσίευση από  A ruthless critique

Για το Μαϊντάν και την παρούσα κατάσταση

Εισαγωγή A ruthless critique

Συνέντευξη με τον Ντιμίτρι Μράτσνικ, μέλος της Αυτόνομης Ένωσης Εργατών Κιέβου. Του κάναμε κάποιες ερωτήσεις και αυτός μας απάντησε και μας εξήγησε την παρούσα κατάσταση στην Ουκρανία. Οι απαντήσεις του είναι ενδιαφέρουσες όχι μόνο για όσους εξακολουθούν να υπερασπίζονται τον Πούτιν και τη Ρωσία, αλλά και για την Θεωρία. Η οπτική μας για την εποχή των ταραχών επιβεβαιώνεται. Φαίνεται ότι όλες οι εξεγέρσεις του καιρού μας παρά τις διαφορές τους, έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Είναι οι εξεγέρσεις της μεσαίας τάξης(ή της πρώην μεσαίας τάξης) μαζί με τους εργάτες που διεκδικούν “περισσότερη δημοκρατία”. Επιπλέον φαίνεται ότι ο εθνικός λόγος και οι ακροδεξιοί παίζουν σημαντικό ρόλο σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις, αν και οι ακροδεξιοί αλλά και οι αριστεροί φαίνεται να μην μπόρεσαν να επηρεάσουν σημαντικά την πλειοψηφία των διαδηλωτών. Οι περισσότεροι διαδηλωτές συνέχισαν να έχουν φιλελεύθερα αιτήματα, για περισσότερη δημοκρατία λιγότερη διαφθορά κτλ. Έτσι πρέπει να εξετάσουμε δύο ερωτήματα και να δεχτούμε δύο συμπεράσματα. Από τη μια φαίνεται ότι δεν θα έχουμε ένα φασιστικό κράτος όπως στο παρελθόν, αλλά πρέπει να δούμε ποιός είναι ο καινούριος ρόλος της ακροδεξιάς και των φασιστών. Από την άλλη, αυτές οι εξεγέρσεις δεν είναι η δική μας μάχη, ο δικός μας πόλεμος. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Γιατί ο εργάτης δεν αποτελεί το βασικό επαναστατικό υποκείμενο των καιρών μας; Η απάντηση που το θέλει αυτό απλή απουσία επαναστατικής οργάνωσης είναι μάλλον ανεπαρκής κυρίως να συνδιαστεί με το γενικό φαινόμενο της “κρίσης της δημοκρατίας” και ότι τα κινήματα εγκαλούν το κράτος και τη δημοκρατία ως μη επαρκή ή μη αντιπροσωπευτικά κτλ. Αυτή η συνέντευξη δεν απαντά άμεσα σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά μας βοηθά να κατανοήσουμε τις διαδικασίες των γεγονότων και της εποχής των ταραχών. Ποιά νεα υποκείμενα γεννιούνται σε αυτές τις διαδικασίες, και πως εξελίσσονται αντιφατικά; Τι ρόλο τελικά παίζει η εθνική ταυτότητα κτλ; Ευχαριστούμε θερμά τον Ντμίτρι για τις απαντήσεις του.

A ruthless critique Υπήρχαν άλλες ομάδες περιφρούρησης στο Μαϊντάν που δεν ήταν φασιστικές;

Ντμιτρι Μράτσνικ-Στο Μαϊντάν στο Κίεβο, υπήρχαν πολλές ομάδες περιφρούρησης και αυτοάμυνας. Συμμετείχαν σε αυτές πολλοί άνθρωποι,κυρίως χωρίς κομματική ταυτότητα που δεν είχαν συγκροτημένες πολιτικές απόψεις. Υπήρχαν επίσης και οι ομάδες των ακροδεξιών,του Σβομπόντα και του Δεξιού τομέα. Όμως ήταν μειοψηφικές από ενα σημείο και μετά.

ArC Πως αντιδρούσαν οι διαδηλωτές στην ύπαρξη των φασιστών.Έγιναν προσπάθειες να εκδιωχθούν από την πλατεία;

N.M.Η αντιμετώπιση ήταν αρκετά ανεκτική θα έλεγα. Βασίζονταν πάνω τους αλλά προτιμούσαν μην βλέπουν την ιδεολογία τους. Μετά ,κατά τη διάρκεια των γεγονότων, έγινε κατανοητό ότι δεν αποτελούν κάποια δύναμη κρούσης, αλλά ο κόσμος του θεωρούσε δικούς του, από κεκτημένη ταχύτητα, λόγω της δικής του αδράνειας.

ArC  Ήταν τελικά το Μαϊντάν ένα φασιστικό πραξικόπημα; Πόσος κόσμος υποστηρίζει την νέα κυβέρνηση;

N.M Το Μαϊντάν ήταν αποτέλεσμα μιας νέο-φιλελεύθερης ανατροπής, η οποία έλυσε τα χέρια μεγάλων κομματιών της αστικής τάξης. Οι ακροδεξιοί[ΣτΜ του Σβομπόντα] που την έφεραν στην εξουσία δεν βιάζονται να φορέσουν τις καφέ στολές τους και προσπαθούν να το παίξουν κανονικοί πολιτικοί σαν τους άλλους. Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η νέα κυβέρνηση έχει δεξιό-φιλελεύθερο χαρακτήρα. Είναι δύσκολο να αξιολογήσει κάποιος το πόση υποστήριξη έχει η νέα η κυβέρνηση, αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι και πολύ ενθουσιασμένοι όλοι. Γενικά ο κόσμος όμως είναι πολύ δυσαρεστημένος με το γεγονός ότι η ζωή δεν έχει αλλάξει. Είναι κοινός τόπος να ακούς στο δρόμο κουβέντες ότι “εμείς στο Μαϊντάν δεν παλέψαμε για αυτό”. Παρόλα αυτά δεν αναμένεται άμεσα κάποια μαζική ριζοσπαστική αντίδραση εναντίον της νέας κυβέρνησης.

ArC  Αν τελικά δεν ήταν μια φασιστική εξέγερση, πως οι φασίστες και οι ακροδεξιοί ανέβηκαν στην εξουσία;

N.M Αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση συμμετέχουν άτομα από το Σβομπότνα που πήραν τις θέσεις τους ως μέρος του μπλόκ της αντιπολίτευσης. Προσποιούνται τους ευυπόληπτους πολιτικούς και προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν με κάθε τρόπο από τον επιθετικό φασισμό. Θέλουν να προβάλλουν τους εαυτούς τους σαν τους ευρωπαίους μετριοπαθείς εθνικιστές  ευρωπαϊκού τύπου. Παρόλα αυτά έχουν ακόμα μέσα τους,κυρίως στη νεολαία, ακραία άτομα όπως την ομάδα  C 14 που είναι ακόμα ισχυρή.

Το άλλο μπλόκ των ακροδεξιών,ο δεξιός τομέας, δεν έχει λάβει τις κυβερνητικές ή άλλες θέσεις που του υποσχέθηκαν. Προφανώς και θέλουν να τους ξεφορτωθούν προσεκτικά και ήρεμα. Ως ανταγωνιστές του Σβομπόντα χαλάνε την εικόνα του Μαϊντάν στα μάτια της Ευρώπης, λόγω της επιθετικής  και αλαζονικής συμπεριφοράς τους. Γενικά τους έχουν υπό σφιχτό έλεγχο σαν “υστερικό σκυλάκι”.

Continue reading →

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=cuu5r5k5pg8[/youtube]

 πηγή: Libcom.org

… και στην Τουρκία οι εκλογές θεωρούνται σημαντικές…

A short-ish interview with an Istanbul-based militant who has been active in the now nearly year old protest movement against Prime Minister Tayyip Erdogan and his AKP government.

Anyone who’s followed the situation in Turkey knew that although last summer’s demonstrations had died down by August, all it would take was a small spark to bring the masses back onto the streets.

On March 11th the death of Berkin Elvan – a 14 year old boy who died after spending nearly nine months in a coma after being bit in the head with a tear gas canister last June – provided the spark that has breathed life back into the movement. In response, Tayyip Erdogan’s AKP government has continued its harsh repression of protesters. And now, with an election coming this week, the Turkish state has moved to ban Twitter across the country.

To gain some perspective on this situation, Yusuf Cemal has kindly agreed to answer some questions about what’s happening on the ground. Yusuf is an IWW member based in the Besiktas neighborhood of Istanbul and has been involved in the protests since they first broke out in June of last year.

What follows is a slightly edited transcript of an email conversation that took place over the weekend of 22nd and 23rd March.

The latest news is that Erdogan has banned, or at least placed major restraints, on Twitter. Why has he done this?

This banning is not related to protests against him directly. Erdogan fears something else. He doesn’t think that Gezi damaged his power. He doesn’t think that the 17th December corruption investigations damaged his power either.

Continue reading →

10λεπτο video  από globaluprisings:

[vimeo]http://vimeo.com/89818328[/vimeo]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=-G3Goc83PVI[/youtube]

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=ieXrS3jvbUI#t=162[/youtube]

Documentary film via globaluprisings

[vimeo]http://vimeo.com/89711771[/vimeo]

Αποσπάσματα από το ομότιτλο άρθρο εδώ

The Ukrainian demonstrators are exhibiting dignity and grace as they protest corrupt government with Molotov cocktails and firearms, while in BH mobs and hooligans are burning and looting without provocation. A double standard is at play.

A few days ago, the BH media carried the words of Doris Pack, a member of the European Parliament, about how she had long expected the riots in BH and Ukraine. Although she was misquoted – her reply related only to BH, not to Ukraine as well – it is interesting to compare the recent events in the two countries.

[…]

General hysteria

The protests in BH began on 5 February and the rioting lasted three or four days, after which the gatherings of small groups of people were mostly reduced to blocking traffic. In Ukraine, the protests have been going on since late November, when President Yanukovych refused to sign an agreement with the EU and accepted financial assistance from Russia. The culmination came in mid-February, when nearly 100 people were killed in clashes between police and demonstrators. The reasons that people took to the streets in both countries are quite similar; it boils down to government repression, widespread corruption, and overall impoverishment. Still, there’s no comparison when it comes to the intensity and scope of the rioting – although if one considers the population ratio (Ukraine has around 45 million people, BH a little more than 3.5 million) and the number of demonstrators who have actively participated in the clashes (several thousand compared with several hundred), the percentages are not that different. Demonstrators in BH set around ten buildings ablaze and clashed with police in several cities. In Ukraine, that was often the net outcome for only one day, and the protestors have used not only rocks, sticks, and baseball bats, but also Molotov cocktails, pyrotechnics, and catapults – and in recent days, firearms as well.

Continue reading →

Video about the uprising in Bosnia in February 2014

πηγή: labournet.tv

The protests started in Tuzla on February 4th, when workers of several privatized factories demonstrated to demand the wages and benefits that hadn’t be paid to them for years. When they demonstrated with other workers on the 5th of February, they were brutally attacked by the police. This provoked a massive movement of solidarity by younger people and unemployed, who took to the streets and stormed and burned the government building of canton Tuzla, forcing the government to resign.

Protests spread across Bosnia and many solidarity demos were organized in other ex-Yugoslavia countries: in Serbia, in Croatia, in Slovenia but also in Montenegro and Macedonia.

In the video, which combines TV pictures and our own footage, protesters speak about their situation and we see what happened in the streets. It seems remarkable how many angry old people participated in this protests.