Από δικό τους μέσο:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ofVAMnxDFN0[/youtube]
Σύμφωνα με μαρτυρίες συνδικαλιστές απαίτησαν από το black bloc να βγάλει τις κουκούλες! Οι μπάτσοι τραυμάτισαν και πάλι κόσμο με πλαστικές σφαίρες και taser, έριξαν δακρυγόνα μέσα σε κλειστούς χώρους και απευθείας στα πρόσωπα διαδηλωτών
Την ίδια ώρα στη Χιλή:
Επίσης γενική απεργία με βασικά αιτήματα την αύξηση του βασικού μισθού και τα αιτήματα των φοιτητών για ακύρωση της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης εκπαίδευσης
Αναδημοσίευση από Πρακτορείο Rioters
Μια προκήρυξη του Αυτόνομου μπλοκ αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara που θέτει ένα ευρύτερο πλαίσιο των αγώνων στη Βραζιλία και της αντίθεσης στον εθνικισμό στους αγώνες αυτούς:
Προκήρυξη του Αυτόνομου Μπλοκ Αγώνων ΟΥΤΕ ΠΑΤΡΙΔΑ ΟΥΤΕ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της Araraquara, São Paulo, σχετικά με τη συμμετοχή του στην ενιαία δράση της 26ης Ιούνη μαζί με τη συλλογικότητα για ελεύθερες μεταφορές Passe Livre, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Ούτε Πατρίδα, Ούτε Αφεντικά!
-Να δημιουργήσουμε τη λαϊκή εξουσία!
Το Αυτόνομο μπλοκ αγώνων δημιουργήθηκε στην Araraquara στα πλαίσια της πολιτικής αναταραχής στη Βραζιλία και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, μέσα απ’ την αυτοοργάνωση αγωνιστών διαφόρων επαναστατικών αντικαπιταλιστικών πολιτικών τάσεων, με στόχο τη δημιουργία ενός σημείου αντίθεσης με τα ρεφορμιστικά αιτήματα, ζητώντας την ολική ρήξη με το σύστημα, τη δημιουργία μέσα απ’ την καταστροφή. Η συλλογικότητα αντιτίθεται επίσης στα εθνικιστικά προτάγματα και τις εθνικές σημαίες στις διαδηλώσεις που εξελίσσονται στη χώρα, καθώς αντιλαμβάνεται τον εθνικισμό ως φασισμό, που φέρει τον διαχωρισμό μας απ’ αυτούς με τους οποίους μαχόμαστε μαζί για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς πατρίδες, χωρίς κράτη, για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Έτσι, στις 26 Ιούνη, ενώσαμε τις δυνάμεις μας και κατεβήκαμε στους δρόμους με την Ενιαία Δράση στην Araraquara, συνεχίζοντας τον αγώνα για τις Ελεύθερες Μεταφορές κι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών.
Αναδημοσιεύουμε τμήμα μιας συνέντευξης ενός στελέχους της Morgan Stanley Investment Management, γιατί συνδέει τη σημερινή οικονομική κατάσταση των BRICs και γενικότερα των “αναδυόμενων οικονομιών” με τις ταραχές, με τη γλώσσα του κεφαλαίου φυσικά, αλλά η γλώσσα αυτή σ’αυτήν την περίπτωση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. (Η έμφαση με πλάγια σε ορισμένα σημεία δική μας)
Ezra Klein: So as I understand it, your view is that people shouldn’t be surprised to see protests in Brazil and riots in Turkey. It’s the long period of economic growth and political calm that preceded them that you consider surprising, or at least unusual. Is that right?
Ruchir Sharma: Absolutely. The last decade gave us this misleading impression because growth was booming in every single emerging market and that was keeping everything calm. It gave the impression that this was a new era for the emerging world.
But a lot of that growth was driven by low interest rates and the commodities boom. The long-term growth rate of emerging markets is about 4 to 5 percent annually, but from 2003 to 2008 it was over 7 percent. At the same time, inflation, which used to be a big problem, collapsed. But now all that’s reversing. In Brazil, for instance, growth is down and inflation is creeping back up. And that’s how you get a situation where a rise in bus prices can be the final straw that gets people into the streets.
[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=VtEl4r65YFU[/youtube]
Η μεταβατική περίοδος της κρίσης, η εποχή των ταραχών, έχει πλέον εισέλθει στο δεύτερο στάδιο-κύμα της εδώ και ένα μήνα. Οι εξελίξεις είναι ταχύτατες και το κεφάλαιο προετοιμάζεται να απαντήσει με ολοένα και σκληρότερη καταστολή του προλεταριάτου (των μεσαίων στρωμάτων συμπεριλαμβανομένων) που ξεσπάει με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τη δομή και την ιεραρχία των αντιθέσεων σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό. Οι διαφορές αυτές αποτελούν την έκφραση μιας ενότητας, της δομικής κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, μιας κρίσης παρατεταμένης, δηλαδή πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμης, μιας κρίσης που η αναδιάρθρωση που απαιτεί το περιεχόμενο της θέτει σε κίνδυνο την κοινωνική ειρήνη συνολικά.
Στην Αίγυπτο η Ταχρίρ αλλά και οι άλλες πλατείες και δρόμοι ξαναγέμισαν κόσμο, τόσο κόσμο που η κανονιστική γλώσσα του θεάματος ονόμασε τη χθεσινή μέρα “τη μεγαλύτερη διαδήλωση στην ιστορία”, παίρνοντας εκ νέου τη σκυτάλη του “κέντρου του κόσμου” από την Ταξίμ, την ίδια ώρα που για την αμερικάνικη ήπειρο το κέντρο του κόσμου εχθές βρισκόταν έξω από το στάδιο Μαρακανά, με τους διαδηλωτές να υπονομεύουν την παραγωγική διάσταση του θεάματος στον πυρήνα της και το κράτος να απαντάει ανάλογα.
Η απάντηση του κεφαλαίου ως τάξης ανεξάρτητα από τη διάρθρωση που εμφανίζεται στον πολιτικό συσχετισμό θα είναι πλέον full scale καταστολή, δηλαδή η κήρυξη του πολέμου ενάντια στο προλεταριάτο (για την οποία είχαμε μιλήσει πρώτη φορά στις αρχές του 2011, εδώ) παίρνει μια αληθινά στρατιωτική διάσταση. Είτε η πολιτική προσωποποιείται στον Ερντογάν-Μόρσι, είτε στην αριστερά του νεοφιλελευθερισμού, Κίρχνερ-Λούλα-Ρούσεφ και σία, η απάντηση είναι η ίδια την κρίσιμη στιγμή. Μπορεί να υπάρχουν διαφορετικοί χρωματισμοί, την περίοδο της ειρήνης, χρωματισμοί που δεν πρέπει να υποτιμούνται γιατί αυτοί καθορίζουν το ειδικό περιεχόμενο της σύγκρουσης σε κάθε κράτος, αλλά την ώρα που “πετάγεται το καπάκι της χύτρας” το κράτος πλέον φοράει τα χακί, και ρίχνει πλαστικές και κανονικές σφαίρες στο ψαχνό.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=IZXjGYtxTdM[/youtube]
Το κράτος, που είναι στο επίκεντρο αυτής της διένεξης προς το παρόν, αποτελεί τη δύναμη αλλά και την αχίλλειο πτέρνα της τρέχουσας φάσης του νεοφιλελευθερισμού. Το (μη-)αίτημα για δημοκρατία είναι ο λόγος ενός αγώνα που υπερασπίζεται το ταξικό ανήκειν και συγκροτείται ως τέτοιος ακριβώς επειδή είναι η αναδιάρθρωση του κράτους που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια φάση έκρηξης της εσωτερικής της αντίφασης, από τη μία πλευρά είναι απαραίτητο να επιταχυνθεί από την άλλη είναι εξίσου απαραίτητο να επιβραδυνθεί για να διατηρηθεί η κοινωνική ειρήνη. Το κράτος μετατρέπεται σε κράτος έκτακτης ανάγκης καθώς πρέπει να καθορίσει το πλεονάζον εργατικό δυναμικό με δομικούς-πολιτικούς όρους, αλλά αυτός ο καθορισμός, φαίνεται ολοένα και περισσότερο καθαρά πλέον ότι δεν μπορεί να γίνει αναίμακτα. Οι αποκλειόμενοι-υπεράριθμοι βρίσκονται μπροστά στα οδοφράγματα, έστω κι αν δεν μοιάζουν και πολύ μεταξύ τους, έστω κι αν οι πρακτικές τους συγκροτούν την άνιση δυναμική της εποχής των ταραχών, έστω κι αν ανά πάσα στιγμή μπορεί να συγκρουστούν μεταξύ τους, η ουσία είναι ότι η αναδιάρθρωση επιβάλλει τη συνάντηση τους στην πρώτη γραμμή του μετώπου.
Οι διαδηλωτές επιμένουν να συγκρούονται με την αστυνομία έξω από τα γήπεδα που γίνονται οι πιο σημαντικοί αγώνες. Σήμερα κατέλαβαν λεωφορείο το οποίο μετέτρεψαν σε οδόφραγμα και τους πέταξαν μολότωφ. Σήμερα επίσης η αστυνομία χρησιμοποίησε sonic cannons. Σύμφωνα με Ελ Παίς υπάρχει νεκρός στις συγκρούσεις. Οι μπάτσοι απαγορεύουν σε δημοσιογράφους να πλησιάζουν τα πεδία των συγκρούσεων, επιτέθηκαν σε φεμινιστική διαδήλωση και σύμφωνα με αναφορές κούρεψαν μια διαδηλώτρια!
Εχθές έγιναν διαδηλώσεις από κοσμο που ζει στις φαβέλες με αφορμή την εισβολή στη Nova Holanda και το μακελειό που έκαναν οι μπάτσοι:
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=j8TeHaUC_TE[/youtube]
Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και σήμερα στο Bello Horizonte. Συγκρούσεις, εμπρησμοί, καταστροφές συνθέτουν το σκηνικό. Φωτογραφίες και ενημέρωση εδώ
Ποια είναι η δομή της κρίσης στη Βραζιλία; Ποια είναι η σύνθεση των διαδηλωτών; Ακολουθούν ορισμένες επισημάνσεις και ένα ενδιαφέρον άρθρο.
Γαιοπρόσοδος (περιφράξεις γης ιθαγενών, εκτοπισμός κατοίκων από τις φαβέλες). Κρίση αναπαραγωγής των φτωχών – δομικός αποκλεισμός τους. Κρίση αναπαραγωγής μεσαίων στρωμάτων γύρω από α) γαιοπρόσοδο (δημόσιος χώρος, περιβάλλον), β) πνευματικά δικαιώματα, γ) φύλο. Οι διεκδικήσεις απονομιμοποιούνται από το κράτος καθώς στην πραγματικότητα αμφισβητούν σε δομικό επίπεδο το νεοφιλελευθερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο (Λούλα-Ρούσεφ). Η απονομιμοποίηση της διεκδίκησης (καταστολή) λειτουργεί σαν συνεχώς ανανεωνόμενη αφορμή για τη συνέχιση των διαμαρτυριών. Κρίση της Αριστεράς, μετατροπή της Αριστεράς σε κατασταλτική δύναμη, κρίση της πολιτικής. Αμφισβήτηση της “ανάπτυξης”, το κίνημα καθώς επιτίθεται στο confederations cup αντικειμενικά υπονομεύει την οικονομία.
Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από το Al Jazeera γιατί παρότι μιλάει σε μια άλλη γλώσσα στην ουσία μιλάει για το μηχανισμό παραγωγής της κρίσης στο επίπεδο αναπαραγωγής των τάξεων (στην ειδική μορφή που λαμβάνει η κρίση στη Βραζιλία).
Brazil has been roiled by protests in recent weeks. At first, tens of thousands of people took to the streets across the country to protest bus and subway fare hikes and demand free public transportation.
Rather than scare people off, the heavy-handed police reaction helped stir things up. In Sao Paulo alone, 235 people were arrested last Thursday – many for carrying vinegar to minimise the effects of tear gas. Reports abounded of police brutality and provocation, including a policeman caught on camera vandalising his own vehicle.
[…]
Police violence is a structural problem in Brazil. But the fact that Brazil is presently hosting the FIFA Confederations Cup, and thus is preoccupied with its international image and under special rules agreed with FIFA, makes the situation much worse.
Protests against human rights abuses and misuse of public funds in the preparations for the 2014 World Cup and 2016 Olympics – which took place over the weekend – were again heavily repressed.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=ru-B18JWXvM[/youtube]
Εκατοντάδες μπάτσοι της διαβόητης στρατιωτικής αστυνομίας χρησιμοποιώντας και ένα τανκ κατέλαβαν εχθές το βράδυ τη φαβέλα Nova Holanda κοντά στο αεροδρόμιο του Ρίο. Η αφορμή ήταν η επίθεση των φτωχών σε παρακείμενα καταστήματα του δρόμου που γινόταν μια από τις διαδηλώσεις και οι επακόλουθες λεηλασίες εμπορευμάτων. Σε διάφορα σάιτ υπάρχουν και αναφορές για ληστείες διαδηλωτών ή μπλοκαρισμένων από τη διαδήλωση αυτοκινητιστών. Όταν η αστυνομία εισέβαλε, κυνηγώντας τον κόσμο, στη φαβέλα άνοιξε πυρ και σκότωσε έναν περαστικό με αποτέλεσμα να γενικευτούν οι συγκρούσεις. Τελικά σκοτώθηκαν επτά ακόμη άτομα και ένας μπάτσος. Σήμερα τα σχολεία της περιοχής έμειναν κλειστά.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=3D19h3jJ2DU[/youtube]
Αναδημοσίευση από jacobinmag
6.21.13
For more than a week Brazilian workers have taken to the streets. Yesterday, the country witnessed its biggest demonstrations since the fall of the dictatorship. But the situation on the ground has confounded many international commentators.
Interviewing for Jacobin, Mark Bergfeld sheds light on new developments with Miguel Borba de Sa — a university lecturer at the Federal University of Rio de Janeiro. He is the author of Bolívia – Passos das revoluções and has written extensively on indigenous struggles in Latin America.
Mark Bergfeld is a socialist activist in London. He was a leading participant of the UK student movement in 2010.
Miguel Borba de Sa: In his book, The Road To Serfdom the Austrian economist Friedrich Hayek wrote that there are two areas that one cannot leave to the competitive principle: transport and the environment. Brazil’s bourgeoisie consistently fails to understand this.
In the last ten years transportation has become a lucrative business for the Brazilian elite and local government officials. Enterprises and corporations bid for local routes and lines. Local government officials cosy up to the bus companies for benefits.
Here in Brazil, transport costs cut into workers’ wages far more than other utilities such as electricity or water. Fares have risen faster than inflation. An average workers’ wage is 650 Brazilian real. A bus ticket is 2 real. This private-public relationship has broken down.
The movement we see on the streets today actually started in Porto Alegre. People protested the fare increase two months ago. The police turned violent. Public outrage followed and the hike was halted. Was it a victory? No! The money for the bus company was raised by exempting the local bus company from future tax payments. In Rio, for every real I pay for a ticket the local authorities adds the same amount in subsidies or tax exemption.
At the same time the huge infrastructure projects like the Confederation Cup, the Pope’s visit later this year, the FIFA World Cup have displaced poor people from the city center and, in many cases, even cut them off from public transport. Dissatisfaction and “unfairness” have been simmering on Facebook, in the popular neighbourhoods and among working class youths. Radicalization and marginalisation have gone hand in hand. Now there is collective rage.
που μας έστειλε σύντροφος:
μπατσος στην Βραζιλία πετάει το όπλο του στην φωτιά…
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=6FCllIqaXig[/youtube]
και ο χορός της φωτιάς (μάλλον στη συνεχεια..)
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=2Ux5JTZzwvo[/youtube]
και για να μην ξεχνιόμαστε.. (μπάτσοι πυροβολάνε στους δρόμους του Ριο)
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=AvtrnpEs-gc[/youtube]