Tag Archives: ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Άμεση ανάκληση της απόλυσης συντρόφισας από το βιβλιοπωλείο Ευριπίδης

apolysi_eyripidis_syvxa_afisa_m

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΤΗΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΣΗ

Την Παρασκευή 19 Ιουλίου η εργαζόμενη κλήθηκε από την εργοδοσία του βιβλιοπωλείου «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ» και της ανακοινώθηκε η απόλυσή της. Η συνάδελφος εργάζονταν έξι χρόνια στο κατάστημα και ήταν δραστήριο μέλος του συλλόγου μας, συμμετέχοντας σε όλες του τις διαδικασίες, αλλά και σε συλλογικότητες γειτονιάς. Δεν έκρυψε ποτέ την ταυτότητά της και μιλούσε πάντα ανοιχτά στους συναδέλφους της για την αναγκαιότητα της συλλογικότητας και του αγώνα μέσα από το σωματείο και όχι μόνο. Αυτός είναι και ο λόγος που απολύθηκε. Η εργοδοσία του βιβλιοπωλείου ήθελε να απαλλαγεί από μία υπάλληλο που είναι συνδικαλισμένη, που διεκδικεί και μιλάει για τα εργατικά δικαιώματα και τις εργατικές κατακτήσεις.

Υπάρχει όμως και ένας λόγος ακόμα. Η εργαζόμενη ήταν «παλιά» και είχε μεγάλο κόστος. Οι εργοδότες αξιοποιώντας όλο το μνημονιακό οπλοστάσιο και την τεράστια ανεργία που υπάρχει, ξεφορτώνονται τους παλιότερους υπαλλήλους και προσλαμβάνουν ανέργους με 480 ευρώ μισθό. Αυτό έκαναν και στον «ΕΥΡΙΠΙΔΗ». Οι άνεργοι-ες που προσλήφθηκαν με μισθό 480 ευρώ μπορεί να νιώθουν μια προσωρινή ανακούφιση που βρήκαν μια δουλειά, όμως όσο και να το τραβήξεις δεν μπορείς να ζήσεις με τέτοιο μισθό. Να υπάρχει όμως ανάμεσά τους και κάποια εργαζόμενη που θα τους μιλάει για συλλογικές συμβάσεις, εργατικά δικαιώματα και αγώνες; Αυτό δεν είναι ευχάριστο για τους εργοδότες.

Η επιλογή της εργοδοσίας του «ΕΥΡΙΠΙΔΗ» να προχωρήσει σ’ αυτή την απόλυση μέσα στον Ιούλιο δείχνει πως ήταν σχεδιασμένη κίνηση. Σε μια εποχή που η Αθήνα αδειάζει, ποιος θα ασχοληθεί με μια απόλυση; ΕΜΕΙΣ τους απαντάμε. Έκαναν λάθος στο σχεδιασμό τους, καμία απόλυση δεν θα μείνει αναπάντητη, κανένας εργαζόμενος δεν θα μείνει μόνος του.

– Καλούμε όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία να παλέψουμε ενάντια στις απολύσεις, τους μισθούς πείνας και τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις που διαλύουν τις ζωές μας.

– Καλούμε όλους-ες τους κατοίκους της περιοχής του Χαλανδρίου και τις συλλογικότητες τους να στηρίξουν τον αγώνα για την ανάκληση της απόλυσης στον «ΕΥΡΙΠΙΔΗ». Στη θέση της εργαζόμενης θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς.

ΝΑ ΑΝΑΚΛΗΘΕΙ ΤΩΡΑ Η ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗ ΑΠΟΛΥΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ»

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής

Ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός και η αυτοδιαχείριση ως ουτοπικός ορίζοντας της δεύτερης φάσης της αναδιάρθρωσης

Ο χρηµατοπιστωτικός καπιταλισµός και η αυτοδιαχείριση ως ουτοπικός ορίζοντας της δεύτερης φάσης της αναδιάρθρωσης

αναδημοσίευση από blaumachen

Το κεφάλαιο ως χρήµα και το χρήµα ως κεφάλαιο, ιστορία και φετιχισµός

 

Tο κεφάλαιο µε τη µορφή του χρήµατος συνδέεται µε τη µορφή της κεφαλαιακής σχέσης Χ-Ε-Χ΄, πρόκειται για το λεγόµενο χρηµατικό κεφάλαιο. Το Χ αυτής της σχέσης λειτουργεί ως χρήµα το οποίο µπαίνει στη διαδικασία παραγωγής και µετατρέπεται σε κεφάλαιο. Το χρήµα λειτουργεί απευθείας ως κεφάλαιο µέσω της µορφής Χ-Χ΄. Με την ιδιότητά του να λειτουργεί ως κεφάλαιο, το χρήµα γίνεται ένα sui generis εµπόρευµα, και µέσω αυτής της µετατροπής του σε εµπόρευµα, το χρήµα ως κεφάλαιο αποτελεί τη µετατροπή του ίδιου του κεφαλαίου,ως κεφαλαίου, σε εµπόρευµα. Αυτές οι δύο µορφές (Χ-Ε-Χ΄ και Χ-Χ΄) αποτελούν δύο διαφορετικούς τρόπους µορφοποίησης των εννοιών κεφάλαιο και χρήµα. Έχει σηµασία να εστιάσουµε στο ότι σε αυτές τις µορφές το χρήµα δεν λειτουργεί απλά σαν χρήµα –αν και εµφανίζεται να λειτουργεί απλά έτσι– αφού θέτει σε ενέργεια τη διαδικασία παραγωγής και πραγµατοποιεί την υπεραξία, στην πρώτη περίπτωση το γεγονός αυτό εµφανίζεται άµεσα, ενώ στη δεύτερη δεν εµφανίζεται άµεσα.

Το κρίσιµο στοιχείο εδώ είναι να έχουµε πάντα στο µυαλό µας ότι το κεφάλαιο είναι κοινωνική σχέση που µορφοποιεί συνολικά την κοινωνία. Η έννοια µε την οποία ο Μαρξ συµπύκνωσε αυτή τη µορφοποιητική λειτουργία της εκµετάλλευσης είναι ο ΚΤΠ. Η έννοια του τρόπου παραγωγής και ειδικότερα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (ΚΤΠ) δεν αποτελεί την έννοια ενός εµπειρικά δεδοµένου καπιταλισµού (π.χ. του καπιταλισµού της Αγγλίας του 1867) αλλά η θεωρητική της λειτουργία είναι να εντοπίζει την ειδοποιό διαφορά της συγκεκριµένης (καπιταλιστικής) ταξικής εκµετάλλευσης, τον πυρήνα των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων εκµετάλλευσης, ο οποίος διαφοροποιεί το συγκεκριµένο «τρόπο» εκµετάλλευσης από οποιονδήποτε άλλο. Ο ΚΤΠ δεν αναφέρεται µόνο στο επίπεδο της εκµετάλλευσης. Αναφέρεται και στον τρόπο µε τον οποίο µετασχηµατίζεται η υπεραξία σε πρόσθετο κεφάλαιο, δηλαδή έµµεσα αναφέρεται σε όλα τα επίπεδα της καπιταλιστικής κοινωνίας, σε όλες τις σχέσεις και τους ρόλους που απορρέουν από αυτές, ώστε να αναπαράγεται η καπιταλιστική κοινωνία.

Ο ΚΤΠ, όµως, ως έννοια, έχει το δικό του πεδίο όρασης· αναφέρεται στον πυρήνα της διαδικασίας µορφοποίησης της κοινωνίας, στην κυρίαρχη όψη της: στη διευρυµένη αναπαραγωγή των δύο απαραίτητων όρων για την αναπαραγωγή του συνόλου της κοινωνίας, του κεφαλαίου και της εργασίας. Κάθε καπιταλιστικός κοινωνικός σχηµατισµός όµως έχει και µια ιστορία. Ο ταξικός συσχετισµός των δυνάµεων, και γενικότερα οι κοινωνικοί ρόλοι που τον στηρίζουν και στηρίζονται σε αυτόν, υφίστανται σωρεία µετασχηµατισµών και µεταβολών, που όλες τους αποκρυσταλλώνονται σε µετασχηµατισµούς των µορφών µέσα από τις οποίες υλοποιείται η κυριαρχία του ΚΤΠ. Πρόκειται για µετασχηµατισµούς των ιστορικών όρων εµφάνισης των σχέσεων. Χωρίς την ανάλυση αυτών ακριβώς των ιστορικών αποτελεσµάτων και της δυναµικής της ταξικής πάλης, η οποιαδήποτε µελέτη της δοµής ενός τρόπου παραγωγής, είναι ελλειπής και, σε τελική ανάλυση, µεθοδολογικά λανθασµένη.

Η γενική αυτή ανάλυση εφαρµόζεται στο συγκεκριµένο θέµα που µας αφορά εδώ. Ονοµάζουµε τον σύγχρονο καπιταλισµό χρηµατοπιστωτικό γιατί ενώ η χρηµατοπιστωτική σφαίρα είναι «αναγκαία» για τη λειτουργία κάθε καπιταλισµού, άρα εντάσσεται στην έννοια του ΚΤΠ, στον σύγχρονο νεοφιλελεύθερο καπιταλισµό, έχει ποιοτικά διαφοροποιηµένο ρόλο συγκριτικά µε αυτόν που είχε στην περίοδο πριν την ανάδυσή του, π.χ. τη δεκαετία του 1950. Στην περίοδο του αναδιαρθρωµένου καπιταλισµού η µορφή Χ-Χ΄ παίζει πλέον ειδικό και πρωτεύοντα ρόλο στη µορφοποίηση της κοινωνίας από τη σχέση της εκµετάλλευσης. Όταν λέµε λοιπόν ότι το κεφάλαιο γίνεται εµπόρευµα εννοούµε ότι η κοινωνική σχέση κεφάλαιο γίνεται εµπόρευµα (sui generis) και λόγω του ρόλου αυτής της µορφής το µέλλον της καπιταλιστικής κοινωνίας είναι αυτό που γίνεται εµπόρευµα.

Στο τοκοφόρο κεφάλαιο (Χ-Χ΄) φαίνεται η επιστροφή του σαν κεφάλαιο να εξαρτάται από την απλή συµφωνία ανάµεσα σε δανειστή και δανειζόµενο.1 Ο Μαρξ αποκαλεί τη µορφή Χ-Χ΄ «παράλογη», «φετιχιστική», «εξωτερική». Ο Μαρξ εδώ, όπως και στην ανάλυση του φετιχισµού του εµπορεύµατος, δεν εννοεί ότι η µορφή Χ-Χ΄ είναι «ψευδής». Δεν εννοεί ότι η µορφή αυτή αποτελεί µόνο µία µορφή που δεν έχει νόηµα ως µορφή, αλλά η «αλήθειά» της «κρύβεται» στην αναπτυγµένη έκφραση της Χ-[Χ-Ε-Χ΄]-Χ΄. Και εδώ, όπως σε όλες τις εκφάνσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας, ο φετιχισµός αντιστοιχεί σε µία αναγκαία, κοινωνικά έγκυρη οργάνωση της καθηµερινής λειτουργίας του κατόχου του κεφαλαίου αλλά και όλων των υπόλοιπων δρώντων παραγόντων που εµπλέκονται στην καθηµερινή αναπαραγωγή της καπιταλιστικής κοινωνίας. Όταν ο Μαρξ λέει «εξωτερική» µορφή δεν παραπέµπει σε µία επιφάνεια που πίσω της κρύβεται η ουσιαστική πραγµατικότητα αλλά σε µία οργάνωση του «εσωτερικού» έτσι ώστε το Χ-Χ΄ να αποτελεί όχι µόνο αποτέλεσµα της λειτουργίας και συγχρόνως «εµπράγµατη» µορφή του σκοπού της διαδικασίας Χ-Ε-Χ΄ αλλά ταυτόχρονα να αποτελεί όρο για την οµαλή λειτουργία του Χ-Ε-Χ΄.

Παρέκβαση σχετικά µε τη µέθοδο του Μαρξ

Η µέθοδος του Μαρξ δεν είναι αυτοανάπτυξη λογικών κατηγοριών. Η ανάπτυξη της έννοιας του χρήµατος από την αρχή του πρώτου τόµου έως το σηµείο που εµφανίζεται το χρήµα ως κεφάλαιο στον τρίτο τόµο (στο κεφάλαιο για το τοκοφόρο κεφάλαιο και στη συνέχεια) αποτελεί µία από τις κινήσεις που ως σύνολο συνθέτουν την εννοιολογική ανάπτυξη της ολότητας του ΚΤΠ. Η ανάπτυξη όλων των κατηγοριών γίνεται µε τη µέθοδο της διαλεκτικής, αλλά όχι στο κενό. Η ανάπτυξη γίνεται δεδοµένης της ύπαρξης και της ιστορίας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και εµβαπτίζεται ως ανάπτυξη µέσα σε αυτήν την ιστορία. Η ιστορία (κυρίως ως ταξική πάλη) αποτελεί για τον Μαρξ απαραίτητο στοιχείο συγκρότησης του εννοιολογικού του συστήµατος συνολικά, δεν είναι απλώς ένα στοιχείο «χρήσιµο» ή «διευκρινιστικό». Δεν αποδεικνύει ο Μαρξ αυτά που λέει µε «εµπειρικά παραδείγµατα». Αντίθετα δοµεί τις έννοιές του στη βάση της ύπαρξης του εξωτερικού από το εννοιολογικό του σύστηµα «πραγµατικού», δηλαδή δεδοµένης της ανεξάρτητης από την οργανωµένη σκέψη ύπαρξης της πρώτης, θολής αναπαράστασης του χαοτικού συγκεκριµένου. Μόνο µέσα από τον συνεχή αναστοχασµό αυτής της ανεξάρτητης ύπαρξης του χαοτικού συγκεκριµένου και µέσα από την εύρεση και παρουσίαση της ειδικής αλληλεπίδρασής της µε κάθε έννοια που κατασκευάζεται, και µε κάθε µετάβαση από µια «απλή» έννοια σε µια «πιο πλούσια» έννοια, µόνο µε αυτή τη διπλή κίνηση αναπτύσσεται το οικοδόµηµα του πλούσιου συγκεκριµένου, δηλαδή το οικοδόµηµα της οργανωµένης σκέψης. Η ιστορική πρακτική είναι το στοιχείο που «εµπλουτίζει» την έννοια. Αυτός ο εµπλουτισµός γίνεται µε την τοποθέτηση της έννοιας στο ιστορικό της πλαίσιο, δηλαδή, µε την εµβάπτισή της στην ολότητα των σχέσεων που έχουν παραχθεί ιστορικά. Οι συνθήκες, η ιστορική πρακτική, είναι που καθιστούν αναγκαία τη µετάβαση στην πιο «πλούσια» έννοια και δείχνουν την κατεύθυνση αυτής της µετάβασης. Μόνο έτσι το χάος της πρώτης πρόσληψης και η πραγµατικά «ακατάστατη» εµφάνιση της πραγµατικότητας µπορεί να «τακτοποιηθεί» ως εννοιολογικό σύστηµα. Σύµφωνα µε αυτή την ανάγνωση της µέθοδου του Μαρξ, µόνο όταν (εκκινώντας από το χρήµα) φτάνουµε στo χρηµατοπιστωτικό σύστηµα (µία από τις κινήσεις της εννοιολογικής ανάπτυξης της ολότητας του ΚΤΠ) εµφανίζεται ρητά η ολοκληρωµένη µορφή (της έννοιας) του χρήµατος ως κεφάλαιο, Χ-Χ΄ όπου ήδη το Χ = Χ-Ε-Χ΄. Το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα υπάρχει ήδη όταν γράφει ο Μαρξ. Με τον ειδικό τρόπο που αναπτύσσει ο Μαρξ τις αρχικές «απλές» έννοιές του όταν ξεκινάει από την ανταλλαγή, αφήνει ανοικτή την ανάγκη της ύπαρξης των πιο «πλούσιων» εννοιών. Πρόκειται για µία κίνηση από τη µία έννοια στην άλλη που αναπτύσσει επαρκώς τις αρχικές έννοιες στη µετέπειτα πιο πλούσια µορφή τους. Το χρήµα, όταν ο Μαρξ έχει φτάσει στο «κατασκευαστικό» σηµείο που του επιτρέπει να µιλήσει για το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα, και λειτουργεί αλλά και εµφανίζεται να λειτουργεί πλέον ως κεφάλαιο. Εµφανίζεται δηλαδή σύµφωνα µε την έννοια του κεφαλαίου ως αυτοαξιοποιούµενη αξία. Αξίζει να παρατηρήσουµε ότι ο Μαρξ εµφανίζει για πρώτη φορά το χρήµα ως κεφάλαιο ήδη στο τέταρτο κεφάλαιο του πρώτου τόµου του Κεφαλαίου αλλά τότε «διακόπτει» την εξέλιξη της έννοιας γιατί πολύ απλά, στο σηµείο που βρίσκεται η κατασκευή του, δεν µπορεί να τη συνεχίσει. Για να µπορέσει να προχωρήσει την ανάλυσή του για το χρήµα πρέπει πρώτα να αφήσει τη φασαριόζικη και «φασµατική» σφαίρα της κυκλοφορίας και να µπει µαζί µε τον εργάτη (που τον σέρνει ο κεφαλαιοκράτης από πίσω του) στη σφαίρα της παραγωγής (όπου εξαφανίζεται µαζί µε τον Μπένθαµ η ισότητα και η ελευθερία). Επανέρχεται λοιπόν στο χρήµα στον τρίτο τόµο µόνο όταν έχει εξηγήσει α) µέσω της έννοιας της υπεραξίας ότι η ανταλλαγή δεν είναι παρά ο τρόπος ύπαρξης της εκµετάλλευσης στην καπιταλιστική κοινωνία, β) ότι η κεφαλαιακή σχέση µπορεί να αναπαράγεται διευρυνόµενη ακόµη και αν υπάρχουν µόνο δύο «καθαρές» τάξεις καπιταλιστών και εργαζόµενων, και γ) ότι ο τρόπος ύπαρξης της αξίας είναι το κέρδος και ότι το κεφάλαιο εµφανίζεται στην κυκλοφορία µε τη µορφή του χρήµατος (χρηµατικό κεφάλαιο).2 Μόνο τότε εµφανίζεται η ανεπτυγµένη µορφή του χρήµατος ως κεφάλαιο, το τοκοφόρο κεφάλαιο, η µορφή Χ-Χ΄.

Η σχέση του χρηµατοπιστωτικού συστήµατος µε την παραγωγή

(δηλαδή την εκµετάλλευση)

Με την εµφάνιση του τοκοφόρου κεφαλαίου το χρήµα εµφανίζεται όχι µόνο να λειτουργεί ως κεφάλαιο, δηλαδή να προκαταβάλλεται ως χρηµατικό κεφάλαιο για να εκκινήσει η διαδικασία παραγωγής, αλλά να εκχωρείται σε κάποιον ως κεφάλαιο. Ο Μαρξ προειδοποιεί ότι ναι µεν «σαν κεφάλαιο υπάρχει το κεφάλαιο στην πραγµατική κίνηση, όχι στο προτσές της κυκλοφορίας αλλά µόνο στο προτσές της παραγωγής, στο προτσές εκµετάλλευσης της εργασιακής δύναµης»αλλά «το ζήτηµα έχει όµως διαφορετικά µε το τοκοφόρο κεφάλαιο και ακριβώς αυτή η διαφορά αποτελεί τον ειδικό του χαρακτήρα». Η διαφορά είναι ότι «ο κάτοχος του χρήµατος που θέλει το χρήµα του σαν τοκοφόρο κεφάλαιο, το εκχωρεί σε έναν τρίτο, το ρίχνει στην κυκλοφορία το κάνει εµπόρευµα σαν κεφάλαιο».3 Η αξία χρήσης αυτού του εµπορεύµατος είναι η παραγωγή κέρδους. Η παραχώρηση, δηλαδή ο δανεισµός του χρήµατος για ένα ορισµένο χρονικό διάστηµα και η επανείσπραξη του ίδιου χρήµατος µε τόκο (υπεραξία), είναι η µορφή της κίνησης του τοκοφόρου κεφαλαίου.4 Το τοκοφόρο κεφάλαιο είναι ο τρόπος µε τον οποίο το χρήµα συµπεριλαµβάνει ως χρήµα τη µορφή του κεφαλαίου και εποµένως ο τρόπος µε τον οποίο το χρήµα δεν είναι µόνο µορφή εµφάνισης της αξίας και γενικό ισοδύναµο αλλά συγχρόνως είναι αυτοαξιοποιούµενο µέγεθος.

Continue reading

Diana, η κυνηγός των οδηγών-βιαστών

130903-mexico-bus-5a.photoblog600

Εγώ και άλλες γυναίκες έχουμε υποφέρει σιωπηλά αλλά δεν μπορούμε να μένουμε πια στη σιωπή…Είμαστε θύματα σεξουαλικής βίας από τους οδηγούς της νυχτερινής βάρδιας των λεωφορείων που πηγαίνουν στις μακίλας…Νομίζουν ότι είμαστε αδύναμες επειδή είμαστε γυναίκες…”

από τον τύπο τους:

Η γραμμή λεωφορείου 4Α στο Σιουδάδ Χουάρεζ του βόρειου Μεξικού έχει την ίδια άσχημη φήμη που έχουν αρκετά άλλα δρομολόγια για σεξουαλική κακοποίηση γυναικών από τους οδηγούς. Πλέον όμως οι μισοί οδηγοί φοβούνται να εμφανιστούν στη δουλειά τους και τα δρομολόγια γίνονται με επιβάτες που είναι στην πραγματικότητα αστυνομικοί με πολιτικά.

Όλα αυτά μετά τη δολοφονία δυο οδηγών. Και στις δύο περιπτώσεις αυτόπτες μάρτυρες, αναφέρουν ως εκτελεστή μια γυναίκα.

Το περασμένο Σάββατο, αρκετά μέσα μαζικής ενημέρωσης της περιοχής, έλαβαν έναα νώνυμο μήνυμα με το οποίο γινόταν ανάληψη της ευθύνης των δύο φόνων, από μία γυναίκα που υπέγραφε, «Ντιάνα κυνηγός οδηγών». Στο ανώνυμο μήνυμα αναφέρεται μεταξύ άλλων «νομίζουν ότι είμαστε αδύναμες επειδή είμαστε γυναίκες ( … ) Είμαι ένα όργανο εκδίκησης». Η αποστολέας προειδοποιεί μάλιστα για νέες δολοφονίες.

Continue reading

Η “προλεταριακή αστυνομία” συγκρούεται με την αστυνομία στο Μεξικό

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=kBw_BUr4Bn8[/youtube]

Δες και το προηγούμενο post για το πλαίσιο των γεγονότων: Προλεταριακή αστυνομία: Η περίπτωση του Μεξικό και της Βενεζουέλας

Κολομβία: Η αστυνομία κάνει τη δουλειά της… και οι φοιτητές τη δική τους

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_eLccUrohb4[/youtube]

…και οι φοιτητές μπαίνουν στο κίνημα:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=F-eLkS5D-9M[/youtube]

Colombian Police intimidates farmers in their own houses, throws gas and breaks their windows. This happens when Colombian farmers peacefully ask for dignity for their labors as prices of agricultural inputs are secretly arranged and much higher than in the rest of the region as well as transportation costs due to the highest fuel cost in the region. Government insists in national media that nothing is happening and tries to shut people up by non-honest means.

Thousands of Farmers from all around the country are blocking around 37 national roads and it seems that soon will be arriving Bogotá. Many economic sectors have joined the strike, such as milk producers, transporters, students, miners, and citizens who live in medium and small cities. Even though the government wants to hide the facts and challenged the farmers by saying their protests are not as big as he expected, the situation has become the worst in years only after 5 days of strikes.

Continue reading

Κείμενο της Κατάληψης Παραρτήματος για τις εκκενώσεις των καταλήψεων στην Πάτρα

1150296_503702119705302_2136713905_n

[…] H επίθεση στις καταλήψεις της Πάτρας είναι μέρος της επίθεσης του κράτους ενάντια στους από κάτω αυτής της κοινωνίας. Το κράτος και οι δομές του διαχειρίζονται έναν καπιταλισμό σε βαθιά ύφεση και κρίση, η συνέχιση του οποίου περνάει πάνω από τη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των από κάτω. Σε έναν καπιταλισμό που αναδιαρθρώνεται, η υποτίμηση της εργασίας, η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, το πετσόκομμα των μισθών και συντάξεων, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η καταδίκη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στην ανεργία και την ανέχεια πάει χέρι-χέρι με την απόσυρση του κράτους από τον «κοινωνικό» του ρόλο (παροχή δωρεάν υγείας, ασφάλισης, παιδείας).

Ταυτόχρονα, ο κρατικός μηχανισμός αναβαθμίζει την καταστολή εναντίον όσων δεν παράγουν, όσων δεν καταναλώνουν, όσων απλώς περισσεύουν ή όσων μάχονται και αντιστέκονται ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους. Από τους μετανάστες, τους άνεργους, τους άστεγους, τους επισφαλείς, τις οροθετικές, τους transexual, μέχρι τους απεργούς, τους κατοίκους των χωριών της Β.Α. Χαλκιδικής, τους αναρχικούς, όλοι αυτοί τίθενται στο κάδρο και το κράτος τους καταστέλλει ως εν δυνάμει και εν ενεργεία εσωτερικό εχθρό ή αντίπαλο της εθνικής προσπάθειας για ανάκαμψη και ανάπτυξη. Η «πολυπόθητη» πολιτική σταθερότητα περνάει μέσα από την επιβολή του νόμου και της τάξης. Αναδιαρθρώνοντας τις δομές του και αναβαθμίζοντας την ισχύ των κατασταλτικών μηχανισμών του, το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει το μετασχηματισμό της κοινωνίας σε μια κοινωνία ελέγχου, στην οποία η συναίνεση αποσπάται με τη βία όταν δεν μπορεί να γίνει αυτοβούλως.[…]

ολόκληρο το κείμενο:

ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ

Όλοι ξέρουν τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στη πόλη το πρωί της 5ης Αυγούστου. Δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών με τη συνδρομή του Δήμου και της πυροσβεστικής εφόρμησαν σε τρεις καταλήψεις της Πάτρας: στην κατάληψη Ν. Γύζη 33 – αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΤΕΙ, στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο και στην κατάληψη Παραρτήματος. Στην επιχείρηση στο Μαραγκοπούλειο συλλαμβάνονται πέντε σύντροφοι-ισσες, στους οποίους και αποδίδονται κατηγορίες για απείθεια, διακεκριμένες φθορές, διατάραξη οικιακής ειρήνης, παράνομη βία, ρευματοκλοπή και οπλοκατοχή. Λίγη ώρα αργότερα προσάγονται άλλοι έντεκα σύντροφοι-ισσες που προσπαθούν να προσεγγίσουν το χώρο. Συνεργεία του δήμου αρχίζουν να σφραγίζουν τους χώρους χτίζοντας στην κυριολεξία τα παράθυρα και τις πόρτες των καταλήψεων, ενώ διμοιρίες ΜΑΤ φυλάνε τους χώρους και προσάγουν «ύποπτα άτομα» μέχρι αργά το μεσημέρι.

Continue reading

Δυο λόγια για την Αμυγδαλέζα από αναρχικούς κρατούμενους

f51926fe5de50ed9485e94f7087ee8d4_XL
Σε διάφορα σημεία της Ελλάδας όπως στην Αμυγδαλέζα, την Κόρινθο, την Δράμα και την Κομοτηνή λειτουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών υπό τον χαριτωμένο, Οργουελικής έμπνευσης τίτλο «κέντρα φιλοξενίας μεταναστών», στην ίδια λογική προφανώς με την επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Εξάλλου δεν είναι τυχαίο πως όταν ακούμε για την περιβόητη ελληνική φιλοξενία αμέσως στο μυαλό μας έρχεται η εικόνα του Δένδια.

Δεν χρειάζεται η ιστορία να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο για να αναγνωρίσουμε την βαρβαρότητα. Δεν χρειάζονται φούρνοι και θάλαμοι αερίων για να γίνουν κάποιοι εύληπτοι παραλληλισμοί. Δεν χρειάζεται τελικά να γίνουν παραλληλισμοί. Πέρα από τις μιντιακές ερμηνείες υπάρχει η αμείλικτη πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που έχει τόσο ανθρώπινες όσο και πολιτικές διαστάσεις. Η πραγματικότητα των ανθρώπων που ζουν σε ένα νομικό καθεστώς κυριολεκτικά ανυπαρξίας. Η πραγματικότητα των ανθρώπων που τιμωρούνται για την λαθραία τους ύπαρξη.

Καλό θα ήταν να επισημανθεί, για την αποκατάσταση της λογικής και μόνο, τι αποτελεί είδηση και τι μιντιακό παραλήρημα. Είδηση λοιπόν δεν είναι ότι οι κρατούμενοι έβαλαν φωτιά στα κοντέινερ που έμεναν αλλά το γεγονός ότι έμεναν σε κοντέινερ. Είδηση δεν είναι ότι εξεγέρθηκαν επειδή παρατάθηκε ο χρόνος κράτησής τους αλλά το γεγονός ότι σκανδαλωδώς και ετσιθελικά παρατάθηκε, εξοικειώνοντάς μας με την επιβολή της μεθόδου της κράτησης αορίστου χρόνου. Τέλος, όταν αποδράσει κάποιος από ένα μέρος που υποτίθεται φιλοξενείται, είδηση μάλλον είναι ο εκκεντρικός οικοδεσπότης και η ιδιαίτερη αντίληψή του περί φιλοξενίας.

Continue reading

Ανακοίνωση της ανοιχτής λαϊκής συνέλευσης Περιστερίου

_0097

Κράτος, SS, Μπάτσοι, Ελεγκτές

για ένα εισιτήριο αφαιρούν ζωές

Στις 14/08/13 η είδηση του θανάτου του Θανάση Καναούτη προκάλεσε την αυθόρμητη συγκέντρωση κατοίκων του Περιστερίου στο σημείο του τραγικού περιστατικού. Ο 19χρονος έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια ελέγχου εισιτηρίων στο τρόλεϊ 12 μετά από τραμπουκισμό που δέχτηκε από ελεγκτή επειδή δεν είχε εισιτήριο και ο οποίος είχε σαν αποτέλεσμα τη μοιραία πτώση του από το όχημα ενώ αυτό βρισκόταν εν κινήσει. Η συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Δημαρχείου αποφάσισε να πραγματοποιηθεί την ίδια ημέρα πορεία διαμαρτυρίας.

Στις 16/08/2013, στο νεκροταφείο Περιστερίου έγινε η κηδεία του 19χρονου η οποία μετατράπηκε σε κινητοποίηση διαμαρτυρίας για το περιστατικό. Περισσότεροι από 2000 άνθρωποι βρέθηκαν στους δρόμους του Περιστερίου φωνάζοντας συνθήματα, δείχνοντας έμπρακτα την εναντίωσή τους στα σχέδια της κυριαρχίας, η οποία θέλει να μετατρέψει ολόκληρη την κοινωνία σε ένα στρατόπεδο ελέγχου, σε μια ζούγκλα όπου ακόμα και η απώλεια της ανθρώπινης ζωής αντιμετωπίζεται ως παράπλευρη απώλεια.

Μετά το τέλος της τελετής, ο συγκεντρωμένος κόσμος αποχώρησε ξανά με πορεία προς το σημείο του περιστατικού. Όταν η πορεία έφτασε στην πλατεία Δημαρχείου ένα μεγάλο μέρος των διαδηλωτών σταμάτησε στο σημείο ενώ 200 περίπου άτομα, στην πλειονότητά τους μαθητές και μαθήτριες, συνέχισαν να διαδηλώνουν με κατεύθυνση τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ «Αγ. Αντώνης» εκδηλώνοντας την οργή τους, στήθηκαν οδοφράγματα με κάδους και φωτιές.

Ο κόσμος κυνηγήθηκε από διμοιρίες ΜΑΤ και Δελτάδες πάνω στην Παναγή Τσαλδάρη, στον πεζόδρομο (Εθν. Αντιστάσεως) και στα γύρω στενά μέχρι τη Θηβών.
Ακολούθησε ένα όργιο κρατικής καταστολής με τα ΜΑΤ να χτυπούν και να συλλαμβάνουν αδιακρίτως κόσμο που συμμετείχε στην πορεία. Δέκα άτομα προσήχθησαν στην ΓΑΔΑ πληρώνοντας την επιλογή τους να βρεθούν εκεί. Με αυτό το δεδομένο καλέστηκε συγκέντρωση έξω από τη ΓΑΔΑ όπου μεταφέρθηκαν οι προσαχθέντες, στήθηκε μικροφωνική στο σημείο της δολοφονίας του Θανάση Καναούτη και κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται ξανά στην πλατεία Δημαρχείου. Λίγο μετά τις 23:00 διμοιρίες των ΜΑΤ κύκλωσαν τους συγκεντρωμένους της μικροφωνικής και τους προσήγαγαν (οι προσαγωγές έτσι έφτασαν τις 30), ενώ Δελτάδες πραγματοποιούσαν ελέγχους και έδιωχναν κόσμο που καθόταν στα παγκάκια της πλατείας. Λίγες ώρες μετά, αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι εκτός από έναν του οποίου η προσαγωγή μετατράπηκε σε σύλληψη. Παραπέμπεται σε δίκη με δύο πλημμελήματα.

Continue reading

Ονδούρα: Αναγκαστική “αυτοδιαχείριση” των φυλακών

Inside Honduras Prisons

 

Για την κατάσταση στην Ονδούρα δες και εδώ

Από τον τύπο τους:

The Honduras government has effectively given up on rehabilitating criminals and left prisons to be controlled by their inmates, according to a new report.

The Inter-American Commission on Human Rights said the country’s prisons were impoverished, overcrowded and corrupt.

It called on the authorities to deal with what it called a deep structural crisis.

The report comes after a fire killed some 360 prisoners in February 2012.

Inmates at the Comayagua prison north of Tegucigalpa were trapped in their cells when the blaze broke out.

‘Totally collapsed’

Government figures show more than 12,000 people in Honduras are currently incarcerated in prisons that were built for just 8,000.

The Washington-based Inter-American Commission on Human Rights said the jails are under the de-facto command of inmates – often belonging the country’s violent criminal gangs – who even set rules and enforce physical punishments.

It also said women share prisons with men and are often victims of abuse.

Continue reading