Στο απέραντο συγκρότημα από φαβέλες του Μαρέ εισέβαλε τα ξημερώματα η αστυνομία του Ρίο ντε Ζανέιρο και ο στρατός της Βραζιλίας, για να προχωρήσουν στον έλεγχο και την «ειρήνευσή» του, 74 ημέρες πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου.

Εστία του λαθρεμπορίου ναρκωτικών και μία από τις πιο επικίνδυνες περιοχές του Ρίο, το Συγκρότημα του Μαρέ βρίσκεται σ’ ένα στρατηγικό σημείο της πόλης απ’ όπου θα περνούν τα πλήθη των οπαδών στη διάρκεια του Μουντιάλ.

Μια μονάδα του Τάγματος Ειδικών Αστυνομικών Επιχειρήσεων (BOPE) και 15 τεθωρακισμένα οχήματα του στρατού εισήλθαν από τη λεωφόρο Μπραζίλ σ’ αυτό το συγκρότημα από 16 φαβέλες όπου ζουν 130.000 άνθρωποι και το οποίο βρίσκεται σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων από το διεθνές αεροδρόμιο του Ρίο.

Οι αστυνομικοί έστρεφαν κατά διαστήματα τα όπλα προς τις σκεπές ή τα άδεια δρομάκια. Στην είσοδο του Μαρέ υπήρχαν μερικά ανοικτά μπαρ και κάτοικοι που έδειχναν μάλλον αδιάφοροι για την επιχείρηση των αστυνομικών.

Οι δυνάμεις ασφαλείας ελέγχουν από σήμερα το πρωί «15 φαβέλες» μέσα στο Συγκρότημα του Μαρέ, διευκρίνισε η διεύθυνση ασφαλείας της Πολιτείας του Ρίο σε ανακοίνωση που εξέδωσε. Το συγκρότημα ελέγχεται συνολικά από 1.180 άνδρες της στρατιωτικής αστυνομίας διαφόρων μονάδων. Τους συνοδεύουν 132 αστυνομικοί και υποστηρίζονται από τέσσερα αεροσκάφη.

Η κατοχή αυτή εντάσσεται στη διαδικασία «ειρήνευσης» που άρχισε το 2008, με την εγκατάσταση 38 μονάδων της αστυνομίας (UPP) σε 174 φαβέλες για να διώξουν από εκεί τους λαθρεμπόρους ναρκωτικών.

Η ανάπτυξη αυτή λαμβάνει επίσης χώρα σε μια περίοδο αναζωπύρωσης της βίας. Μια σειρά επιθέσεων εναντίον της UPP που αποδίδονται στο οργανωμένο έγκλημα σημειώθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες. Από τον Ιανουάριο έχουν σκοτωθεί οκτώ αστυνομικοί, από τους οποίους τέσσερις ήταν μέλη των UPP.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Διαβάστε πώς οι δυνάμεις καταστολής έχουν μετατρέψει τις φαβέλες σε πεδίο μάχης:

http://globalvoicesonline.org/2014/03/28/how-police-have-turned-rio-de-janeiros-mare-favela-into-a-battlefield/

αναδημοσίευση από  A ruthless critique

Για το Μαϊντάν και την παρούσα κατάσταση

Εισαγωγή A ruthless critique

Συνέντευξη με τον Ντιμίτρι Μράτσνικ, μέλος της Αυτόνομης Ένωσης Εργατών Κιέβου. Του κάναμε κάποιες ερωτήσεις και αυτός μας απάντησε και μας εξήγησε την παρούσα κατάσταση στην Ουκρανία. Οι απαντήσεις του είναι ενδιαφέρουσες όχι μόνο για όσους εξακολουθούν να υπερασπίζονται τον Πούτιν και τη Ρωσία, αλλά και για την Θεωρία. Η οπτική μας για την εποχή των ταραχών επιβεβαιώνεται. Φαίνεται ότι όλες οι εξεγέρσεις του καιρού μας παρά τις διαφορές τους, έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Είναι οι εξεγέρσεις της μεσαίας τάξης(ή της πρώην μεσαίας τάξης) μαζί με τους εργάτες που διεκδικούν “περισσότερη δημοκρατία”. Επιπλέον φαίνεται ότι ο εθνικός λόγος και οι ακροδεξιοί παίζουν σημαντικό ρόλο σε όλες αυτές τις εξεγέρσεις, αν και οι ακροδεξιοί αλλά και οι αριστεροί φαίνεται να μην μπόρεσαν να επηρεάσουν σημαντικά την πλειοψηφία των διαδηλωτών. Οι περισσότεροι διαδηλωτές συνέχισαν να έχουν φιλελεύθερα αιτήματα, για περισσότερη δημοκρατία λιγότερη διαφθορά κτλ. Έτσι πρέπει να εξετάσουμε δύο ερωτήματα και να δεχτούμε δύο συμπεράσματα. Από τη μια φαίνεται ότι δεν θα έχουμε ένα φασιστικό κράτος όπως στο παρελθόν, αλλά πρέπει να δούμε ποιός είναι ο καινούριος ρόλος της ακροδεξιάς και των φασιστών. Από την άλλη, αυτές οι εξεγέρσεις δεν είναι η δική μας μάχη, ο δικός μας πόλεμος. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Γιατί ο εργάτης δεν αποτελεί το βασικό επαναστατικό υποκείμενο των καιρών μας; Η απάντηση που το θέλει αυτό απλή απουσία επαναστατικής οργάνωσης είναι μάλλον ανεπαρκής κυρίως να συνδιαστεί με το γενικό φαινόμενο της “κρίσης της δημοκρατίας” και ότι τα κινήματα εγκαλούν το κράτος και τη δημοκρατία ως μη επαρκή ή μη αντιπροσωπευτικά κτλ. Αυτή η συνέντευξη δεν απαντά άμεσα σε αυτά τα ερωτήματα, αλλά μας βοηθά να κατανοήσουμε τις διαδικασίες των γεγονότων και της εποχής των ταραχών. Ποιά νεα υποκείμενα γεννιούνται σε αυτές τις διαδικασίες, και πως εξελίσσονται αντιφατικά; Τι ρόλο τελικά παίζει η εθνική ταυτότητα κτλ; Ευχαριστούμε θερμά τον Ντμίτρι για τις απαντήσεις του.

A ruthless critique Υπήρχαν άλλες ομάδες περιφρούρησης στο Μαϊντάν που δεν ήταν φασιστικές;

Ντμιτρι Μράτσνικ-Στο Μαϊντάν στο Κίεβο, υπήρχαν πολλές ομάδες περιφρούρησης και αυτοάμυνας. Συμμετείχαν σε αυτές πολλοί άνθρωποι,κυρίως χωρίς κομματική ταυτότητα που δεν είχαν συγκροτημένες πολιτικές απόψεις. Υπήρχαν επίσης και οι ομάδες των ακροδεξιών,του Σβομπόντα και του Δεξιού τομέα. Όμως ήταν μειοψηφικές από ενα σημείο και μετά.

ArC Πως αντιδρούσαν οι διαδηλωτές στην ύπαρξη των φασιστών.Έγιναν προσπάθειες να εκδιωχθούν από την πλατεία;

N.M.Η αντιμετώπιση ήταν αρκετά ανεκτική θα έλεγα. Βασίζονταν πάνω τους αλλά προτιμούσαν μην βλέπουν την ιδεολογία τους. Μετά ,κατά τη διάρκεια των γεγονότων, έγινε κατανοητό ότι δεν αποτελούν κάποια δύναμη κρούσης, αλλά ο κόσμος του θεωρούσε δικούς του, από κεκτημένη ταχύτητα, λόγω της δικής του αδράνειας.

ArC  Ήταν τελικά το Μαϊντάν ένα φασιστικό πραξικόπημα; Πόσος κόσμος υποστηρίζει την νέα κυβέρνηση;

N.M Το Μαϊντάν ήταν αποτέλεσμα μιας νέο-φιλελεύθερης ανατροπής, η οποία έλυσε τα χέρια μεγάλων κομματιών της αστικής τάξης. Οι ακροδεξιοί[ΣτΜ του Σβομπόντα] που την έφεραν στην εξουσία δεν βιάζονται να φορέσουν τις καφέ στολές τους και προσπαθούν να το παίξουν κανονικοί πολιτικοί σαν τους άλλους. Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η νέα κυβέρνηση έχει δεξιό-φιλελεύθερο χαρακτήρα. Είναι δύσκολο να αξιολογήσει κάποιος το πόση υποστήριξη έχει η νέα η κυβέρνηση, αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι και πολύ ενθουσιασμένοι όλοι. Γενικά ο κόσμος όμως είναι πολύ δυσαρεστημένος με το γεγονός ότι η ζωή δεν έχει αλλάξει. Είναι κοινός τόπος να ακούς στο δρόμο κουβέντες ότι “εμείς στο Μαϊντάν δεν παλέψαμε για αυτό”. Παρόλα αυτά δεν αναμένεται άμεσα κάποια μαζική ριζοσπαστική αντίδραση εναντίον της νέας κυβέρνησης.

ArC  Αν τελικά δεν ήταν μια φασιστική εξέγερση, πως οι φασίστες και οι ακροδεξιοί ανέβηκαν στην εξουσία;

N.M Αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση συμμετέχουν άτομα από το Σβομπότνα που πήραν τις θέσεις τους ως μέρος του μπλόκ της αντιπολίτευσης. Προσποιούνται τους ευυπόληπτους πολιτικούς και προσπαθούν να αποστασιοποιηθούν με κάθε τρόπο από τον επιθετικό φασισμό. Θέλουν να προβάλλουν τους εαυτούς τους σαν τους ευρωπαίους μετριοπαθείς εθνικιστές  ευρωπαϊκού τύπου. Παρόλα αυτά έχουν ακόμα μέσα τους,κυρίως στη νεολαία, ακραία άτομα όπως την ομάδα  C 14 που είναι ακόμα ισχυρή.

Το άλλο μπλόκ των ακροδεξιών,ο δεξιός τομέας, δεν έχει λάβει τις κυβερνητικές ή άλλες θέσεις που του υποσχέθηκαν. Προφανώς και θέλουν να τους ξεφορτωθούν προσεκτικά και ήρεμα. Ως ανταγωνιστές του Σβομπόντα χαλάνε την εικόνα του Μαϊντάν στα μάτια της Ευρώπης, λόγω της επιθετικής  και αλαζονικής συμπεριφοράς τους. Γενικά τους έχουν υπό σφιχτό έλεγχο σαν “υστερικό σκυλάκι”.

Continue reading →

Του Τ. Θεοφίλου

Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον Τύπο, ο υπουργός Δικαιοσύνης προτίθεται να καταθέσει νομοσχέδιο στη Βουλή που θα αφορά την αυστηροποίηση της λειτουργίας των φυλακών και συγκεκριμένα την εσωτερική τους διαβάθμιση σε κλιμακούμενα επίπεδα πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας, σε μια λογική υπερκατασταλτικής διαχείρισης του έγκλειστου πληθυσμού. Οι φυλακές, σύμφωνα με τα σχέδια του υπουργείου, θα χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες. Στα ήδη υπάρχοντα καταστήματα κράτησης τύπου Β θα προστεθούν τα καταστήματα κράτησης τύπου Α, που θα στεγάσουν τα αδικήματα του λευκού κολάρου (χρεοφειλέτες και ελαφρά παραβατικότητα), και οι τύπου Γ, που θα αποτελέσουν τις σύγχρονες πειθαρχικές φυλακές.

Οι φυλακές τύπου Γ, που στην ουσία θα αποτελέσουν μια «Κέρκυρα» υψηλής τεχνολογίας, θα λειτουργούν με ειδικό σωφρονιστικό κώδικα και όσοι κρατούνται σε αυτές δε θα έχουν δικαίωμα άδειας ή αναστολής, οι επικοινωνίες θα περιορίζονται, θα ελέγχονται και ενδεχομένως θα λογοκρίνονται, ο κρατούμενος θα μένει στο κελί μόνος του επί 23 ώρες το 24ωρο, στερούμενος οποιαδήποτε δημιουργική δραστηριότητα, ανθρώπινη επαφή και αλληλεπίδραση, καταδικασμένος στην απόλυτη απραγία. Μια φυλακή μέσα στη φυλακή. Ένας τύπος φυλακής για την κατάργηση του οποίου τη δεκαετία του ’90 δόθηκαν σκληροί αγώνες, βασανίστηκαν εκατοντάδες κρατούμενοι και τσακίστηκαν δεκάδες κόκαλα. Μια μεσαιωνικού τύπου τιμωρία που στόχο έχει όχι τον σωματικό, αλλά τον πιο «πολιτισμένο» πνευματικό ακρωτηριασμό του τιμωρούμενου.

Σ’ αυτές τις φυλακές θα εγκλείονται όσοι κατηγορούνται ή καταδικάστηκαν με βάση τον «αντι»τρομοκρατικό νόμο, στελέχη του οργανωμένου εγκλήματος και όσοι «στασιάζουν οργανωμένα» κατά τη διάρκεια της κράτησής τους. Με αυτό το κτηνώδες μέτρο, τη δημιουργία πειθαρχικής φυλακής, και δεδομένων από τη μια των προβλημάτων λόγω υπερπληθυσμού και από την άλλη της προβληματικής ανεπάρκειας στη σίτιση, τη θέρμανση και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, η κυβέρνηση προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει οποιαδήποτε πιθανότητα κινητοποίησης και διαμαρτυρίας εντός των τειχών για την καλυτέρευση των συνθηκών κράτησης, δημιουργώντας ένα ισχυρό φόβητρο. Η πιθανότητα να βρεθεί κάποιος κρατούμενος σε αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες λειτουργεί ανασταλτικά προς οποιαδήποτε μορφή αντίστασης στις αυθαιρεσίες της σωφρονιστικής εξουσίας, συμπαρασύροντας προς το αυστηρότερο όλες τις φυλακές. Από την άλλη, είναι ένα μέτρο που προφανώς αποσκοπεί στην εξόντωση των πολιτικών κρατουμένων, στους οποίους θα εφαρμοστεί πιλοτικά.

Continue reading →

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=cuu5r5k5pg8[/youtube]

 πηγή: Libcom.org

… και στην Τουρκία οι εκλογές θεωρούνται σημαντικές…

A short-ish interview with an Istanbul-based militant who has been active in the now nearly year old protest movement against Prime Minister Tayyip Erdogan and his AKP government.

Anyone who’s followed the situation in Turkey knew that although last summer’s demonstrations had died down by August, all it would take was a small spark to bring the masses back onto the streets.

On March 11th the death of Berkin Elvan – a 14 year old boy who died after spending nearly nine months in a coma after being bit in the head with a tear gas canister last June – provided the spark that has breathed life back into the movement. In response, Tayyip Erdogan’s AKP government has continued its harsh repression of protesters. And now, with an election coming this week, the Turkish state has moved to ban Twitter across the country.

To gain some perspective on this situation, Yusuf Cemal has kindly agreed to answer some questions about what’s happening on the ground. Yusuf is an IWW member based in the Besiktas neighborhood of Istanbul and has been involved in the protests since they first broke out in June of last year.

What follows is a slightly edited transcript of an email conversation that took place over the weekend of 22nd and 23rd March.

The latest news is that Erdogan has banned, or at least placed major restraints, on Twitter. Why has he done this?

This banning is not related to protests against him directly. Erdogan fears something else. He doesn’t think that Gezi damaged his power. He doesn’t think that the 17th December corruption investigations damaged his power either.

Continue reading →